มิรู้ใคร ไหนประดิษฐ์คำ "คิดฮอด"ล่องเล็ดลอดม่านฟ้าฝากมาถึงวันดอกแก้วบานรับดอกพลับพลึงบัวในบึงหน้าบ้านละลานตาวันฟ้าสวยอวยโชคดอกโมกขาวบานพริ้งพราวน้าวใจใสเริงร่าสวยตระการบานเบ่งแข่งผกาวันชลาฉ่ำเย็นเกือบเป็นไอคล้ายหูแว่วคำหวานจากม่านฟ้าลอยลมมาเข้าหูเหมือนอยู่ใกล้มิรู้เป็นถ้อยทิพย์กระซิบใครดอกหัวใจไหวบานหวานละมุนแสงทองทิพย์กระซิบมาว่าหายเหงาสายลมเบาเย้าหยอกบอกอบอุ่นความรู้สึกไหวตื่นชื่นอรุณหอมกลิ่นกรุ่นอุ่นไอดอกไม้บานเมื่อคุณค่าของคำทำใจอิ่มเคยเงียบเงียบหงิมหงิมก็ยิ้มหวานจะส่งมากี่หนก็ลนลานกอดไว้ปานของหวงแนบทรวงตนหมู่ดอกโมกดอกแก้วแถวหน้าบ้านสดสวยเปล่งเบ่งบานปานได้ฝนหัวใจหวานปานเคล้าเสาวคนธ์ดัง "คิดฮอด " สอดกล แนบมนตรา
ยิ้มอิ่มแก้มแย้มยั่วทั่วลานบ้านส่งเสียงหวานอ่านกลอนท่อนสั้นสั้นที่เพิ่งแต่งวิบแวบแบบทันควันบทประพันธ์ชื่อ "เคลิ้ม" เริ่มถักทอ"เธออุทธรณ์หรือเปล่า เราฉงนเราเป็นคนจงใจหรือไรหนอใครจะตั้งจุดประสงค์ได้ลงคอทำอี๋อ๋อพอเคลิ้มเริ่มที่ใครหรือว่าเราพลั้งเผลอทำเธอเคลิ้มมิรู้เริ่มคดีนี้ตรงไหนแล้วที่เรานั่งยิ้มอย่างอิ่มใจเกิดขึ้นได้อย่างไร ใครหนอทำหรือว่าเป็นเพราะเธอเผลอร่วมด้วยหรือเราช่วยคนละครึ่งจึงน่าขำแบ่งเท่าเท่า เจ๊ากันไปไม่ต้องจำแค่ลำนำคำว่า เคลิ้ม เริ่มลีลา "แย้มแก้มอิ่มยิ้มหยอกดอกกล้วยไม้ซึ่งอยู่ใกล้ "พุทธชาด วาสนา""กาซะลอง" มองเห็น แอบเล่นตา"พระเจ้าห้าพระองค์" งงกับเรายิ้มอิ่มแก้มแต้มใจไหวระรื่นเหมือนมีคลื่นกรุ่นกรุ่นไออุ่นเป่าโลกแสนสวยอวยพร่างลมบางเบามิอยากเดาว่า"เคลิ้ม " เพิ่มอีกคน( ขอบคุณ ค่ะ คุณคนกรุงศรี ที่กรุณาคอมเมนต์ว่าเมากับเคลิ้ม ไม่เหมือนกัน ฉันจึงตัดข้อความในวงเล็บออกค่ะ)
"อ่านแล้วก็จะทานอ่านซ้ำอีกจะอ้อมซีกภูเขาก็เหมาอ่านจะคงความเพลิดเพลินอีกเนิ่นนานสมเป็นงานที่อดทนของคนแปล"แม้นิทานจะสนุกก็ฉุกคิดจนค้างติดจิตใจในหลายแง่โชคไม่เคยมาหา ถ้าอ่อนแออย่ายอมแพ้ ถ้ายัง หวังโชคดลการทำนายทายทักด้วยตรรกศาสตร์สร้างบทบาทของเจ้าหญิงอิงเหตุผลมิใช่ใช้วิชามายากลแต่ต้องใช้ความอดทนของคนจริงและต้องมีเวลามาเกี่ยวข้องตามครรลองโลกสร้างวางทุกสิ่งเพราะชีวิตเดินทางต้องอ้างอิงมิหยุดนิ่ง ในมือ คือเวลาการละเลยสัญญา ปัญหาเกิดผู้ละเมิดต้องรับผล จนคุ้มค่าเมื่อตอนจบของนิทานผ่านสายตาส่วนที่เหลือ ค้างคา มาเป็นกลอน
ดูราว "ต้นผูกพัน"มีปัญหาใบโรยราคาต้นจนเฉาหงอยแม้ตั้งใจใส่ปุ๋ย ดินรุ่ยซอยแต่ยังเหมือนเลื่อนลอยมิค่อยโตมีคนติงว่าปลูก "ผูกพัน" ชุ่ยดินฤดีมิมีปุ๋ยอย่างคุยโอ่แม้เป็นคำกล่าวหาเพราะพาโลมิอาจโต้คำค่อนที่หลอนใจมิสามารถอาจหาสาเหตุแน่คงมีแต่พะวงคิดสงสัยและลังเลเทกลับสลับไปทั้งห่วงใยใบผูกพันอันโรยราหรือพื้นดินในฤดีนี้ไม่เหมาะที่จะเพาะ "ผูกพัน" อันมีค่าใบซีดเซียวเหี่ยวหมองฟ้องสายตาจึงกังวลจนล้าคาผูกพันจะต้องทำอย่างไร ถอดใจหรือใจก็ดื้อ จะถนอม มิยอมบั่นจะทนปลอบหัวใจไปวันวันแม้กังวลจนฝัน "ผูกพันฟื้น"แต่ถ้าหากยังคง "ทรงกับทรุด"คงมิหยุดกังวลจนขมขื่นใจยังปลูก "ผูกพัน" ทุกวันคืนแม้ต้องยืนระแวดระวังกับกังวล
สาวตาคมผมยาวผิวขาวนวลร่างสมส่วนธรรมดาประสาหญิงการศึกษาพอมีดีกรีอิงไม่อยู่นิ่งนอกจากตอนนอนและเมาฉันร่าเริงแจ่มใสด้วยวัยฝันสิ่งแต่งปั้นฉันมาคือป่าเขามีทะเลหาดสวยช่วยกล่อมเกลาฉันอ่อนเยาว์ด้วยเหตุนั้นเมื่อวันวานจึงยามตื่นคืนวันสร้างฝันสวยใจร่ำรวยอวยพาสายตาหวานปลื้มดื่มด่ำธรรมชาติวาดวิมานเคียงเงื่อนงำตำนานบ้านป่าดงฟ้าลิขิตชีวิตง่ายกลับกลายวุ่นชะตานำกรรมหนุนบุญเสริมส่งต้องเซซัดพลัดพรากจากไพรพงถิ่นดำรงชีวันพลันเปลี่ยนแปลงเริ่มทำงานครั้งแรกแผกใครเขาคือรับเหมามากมายหลายตำแหน่งด้วยเหตุผลจนถ้อยร้อยชี้แจงแค่แสดงสถานภาพทราบกันดี"เป็นครู ผู้บริหาร ลูกหลานเจ้าของ"มุมการมองจึงมากจากหน้าที่มุมปฏิบัติมากมายหลายเท่าทวีมุมการอ่านยิ่งต้องมีทุกวี่วันเวลาบ้านิทานจึงกว้านซื้อทั้งไทยเทศติดมือซื้อไม่อั้นบทกวีซีไรต์เรียงในชั้นอีกนิยายขายฝันฉันซื้อมาวิชาเกินวิชาการอ่านไปทั่วจนความรู้ท่วมหัวมั่วไปหน้าแต่เป็นความรู้ งูงูปลาปลาใช้ทำยา อะไร มิได้เลย
หน้าส่วนตัว
1938
