หอบความรัก น้ำจิต ความคิดถึงจากใจซึ่งสวยงามด้วยความหวังหมายยื่นให้เธอรับกลับจังงังไม่พบรอยความหลังในแววตาเมื่อวาน...........ประสานตาฉายประกายกล้าอบอุ่นอ่อนหวานส่งผ่านมาอาทรหนักหนาแววตาเธอวันนี้..........สบตาอีกทีฉันยิ้มเก้อยะเยียบเฉยชาที่มาเจอยืนเซ่อมือเย็นอยู่เป็นนานงงงันท่าทีลีลาใหม่มิเหลือเยื่อใยให้ใจหวานสะท้อนอัดอั้นกับวันวานวันนี้ร้าวรานน้ำตาพรูงี่เง่าดักดาน.....หวังความรู้สึกเมื่อวานจะเหลืออยู่อุตส่าห์ด้านหน้ากลับมาดูจึงได้รู้อันตรธานไปนานแล้ว
ตั้งแต่เราพบกันฉันอบอุ่นจึงขอบคุณเวลามาเสมอที่จัดสรรวันเวลาให้มาเจอรู้จักเธอเหมือนฝันอันเลือนลางแต่ในความลางเลือนคล้ายเพื่อนแท้คอยดูแลรับรู้อยู่เคียงข้างมิเคยหวั่นจะถูกทิ้งกลิ้งกลางทางจนไฟฟางดับสนิทด้วยพิษงงบนเส้นทางกวีที่เดินอยู่เธอเป็นผู้กรุณาเดินมาส่งก้าวที่เดินมาด้วยกันจึงมั่นคงมิพะวงอุปสรรคที่ดักรอทางกวีในหัวใจไฟสว่างแม้เส้นทางยังไกลจะไปต่อคล้ายมีคนรับลูกที่ถูกคอคอยยืนรอ ส่ง-รับ ปรับแผนเกมเหมือนกำลังตีถูกลูกขนไก่ด้วยหัวใจสนุกสุขเกษมภาพเธอจึงสดใสอยู่ในเฟรมและอิ่มเอมทุกหนกับผลงานหรือเรากำลังเล่น แบดมินตันรับส่งกันด้วยความสุขสนุกสนานเหนื่อยก็พักหนักก็ผ่อนทอนแรงทานร่วมประสานการเล่น เช่นมือทอง
เจอกันในสนามสงครามอักษรเธอเคลียคลอต่อกลอนแบบ "ต้อนหมู "เมื่อฉันเป็นเด็กเซ่อเจอเล่ห์ครู (1)เป็นนางอายว่ายอยู่คู่สายน้ำ (2)พาไปสู่โลกฝันอันสดใสสุดแสนไกลอย่างสนุกทุกคืนค่ำจนโลกเดิมเริ่มกว้างกระด่างกระดำเพราะผู้นำเล่นตลกเข้ารกเข้าพงเธอผูกเรื่องสารพันให้บันทึกก่อนบางความรู้สึกจะลืมหลงจนกลายเป็น "ในโลกฝัน" อันมั่นคงอยู่ยืนยงคู่ยอมรับกับเยินยอเธอเป็นผู้รังสรรค์ให้ฝันเฟื่องเป็นคล้ายเฟืองหมุนจิตให้คิดต่อเป็นแรงหนุนใจเหี่ยวแห้งที่แรงพอจนหายท้อลุกสู้ใหม่ทั้งใจกายให้เกียรติเป็นพระเอกที่เสกสรรแถมยกบทประพันธ์ให้โดยง่ายให้เล็กน้อยย่อยปลีกอีกมากมายซึ่งอาจเขียนสาธยายได้ทั้งวันบนถนนคนเพียรเขียนหนังสือเธอเป็นมือคอยเติมเพิ่มไฟฝันอันกลาดเกลื่อนเหมือนปั๊มเติมน้ำมันซึ่งสำคัญสำหรับรถตอนหมดแรง.....................................................(1) Student-teacher, เธอ-ฉันนั้นสมมุติฝันเฉพาะ case เป็นเหตุหลัก............................จาก The Kiss(2) ไม่นึกอายอยากกลายเป็นสายน้ำคอยติดตามทรามสวาทมิขาดสายจะไหลรินรอบรัดสัมผัสกายแหละช่วยพรางนางอายใต้สายชลจาก ว่ายน้ำ
บนดินถิ่นแคว้นแดนปรารถนาแห่งดวงใจถวิลจินตนาที่ตัวข้านิรมิต....อุทิศเธอมีดอกไม้พฤกษาดารดาษตฤณชาติมิเหี่ยวเขียวเสมอมีเครื่องใช้ไม้สอยคอยบำเรอธาราเอ่อท้นเปี่ยมเทียมฝั่งธารเอมอิ่มทิพยาโอชารสซึ่งกำหนดให้ใหม่อยู่ในบ้านพรั่งพร้อมสรรพสิ่งศฤงคารที่บันดาลสุขสบายแก่กาย-ใจมิเปียกมิร้อนนอนเอกเขนกจะบังเมฆเสกลมมาห่มให้คอยจ้องป้องเหตุอาเพศภัยเพื่อเรือนร่างห่างไกลใดบีฑาจะใช้ความอาทรเขียนกลอนกานท์อันอ่อนหวานจากในหัวใจข้าด้วยน้ำผึ้งสดสดหมดโลกาและน้ำตาลนานามาประพันธ์ใช้ขับกล่อมน้อมกมลจนเธอหลับให้หวานจับหัวใจ "ในโลกฝัน"ซึ่งมีเธอเท่านั้นที่สำคัญตราบนิรันดร์เอกสารจิต...ให้สิทธ์ครอง
รางข้าวหมูหรูหรามาจากขอนตัดเป็นท่อนปาดให้เป็นไม้แท่งจัดการถากบากหลุดขุดด้วยแรงเติมตบแต่งให้สวยด้วยฝีมือด้วยความคิดติดดาวของชาวบ้านวิชาการย่ายายซึ่งไร้ชื่อใช้สามัญสำนึกช่วยฝึกปรือใช้ฝีมือแห่งตนเสริมผลงานรางข้าวหมูของแม่ถึงแค่ใช้เพียงวางไว้ในคอกกรอกอาหารจึงค่อนข้างวิจิตรพิสดารประมาณปานถ้วยกระเบื้องหรือเครื่องครัวถึงเป็นรางข้าวหมูอยู่ในคอกยังบ่งบอกสิ่งใดอยู่ในหัวยังบ่งชี้ดีใดอยู่ในตัวผลงานที่ดีชั่วบอกตัวตนความเรียบร้อยบ้านช่องในห้องหับคอยกำกับใครชั่ว " ตัวเป็นขน "ผมกระเซิงหัวหูดูเหลือทนกำกับคนมักง่ายดูดายเกินอยู่กับสวนสวยอย่างนางในสวนความมีน้ำมีนวลชวนสรรเสริญใช่ต้องเปื้อนเสียจนคนมองเมินควรเจริญตาชมตามสมควรแม่สร้างรางข้าวหมูอย่างหรูหราเตะสายตาคนผู้ขุนหมูอ้วนหมูก็คงติดใจในน้ำนวลมันจึงง่วนกับอาหารเป็นนานนม
หน้าส่วนตัว
1850
