9 มกราคม 2557 07:48 น.
ดั่งสายฝนหล่นโปรยโดยไร้เมฆดั่งเทพเสกเจาะจงส่งมาให้
เพื่อลบความแห้งแล้งในแอ่งใจ
ชื่นสดใสกลับมาอีกคราครั้ง
ประหนึ่งได้ของขวัญอันล้ำค่า
ในเวลาสลดหมดความหวัง
เป็นดั่งพรช่วยเพิ่มเติมพลัง
แทนกำลังใจกายที่หายไป
คืนนี้ฉันเหงา พึ่งสามีเขา เป็นกำลังใจ
ฉันโทรไปปลุก ลุกขึ้นทันใด บอกไม่เป็นไร อยากโทรเหมือนกัน
คุยเรื่องเพื่อนเรา คุยเรื่องเก่าเก่า คุยเรื่องของฉัน
คุยเรื่องความโกรธ อาจลงโทษทัณฑ์ ให้เป็นความดัน เลิกได้ก็ดี
รักตัวเราเอง ตื่นมาร้องเพลง พักผ่อนเต็มที่
ชีวิตสั้นนัก รักษาชีวี ทำทุกวิธี เพื่อตนพ้นภัย
ขอบคุณนะคะ ที่ให้ธรรมะ เป็นกำลังใจ
แต่นอนสมาธิ มิเคยทำได้ แม้หลับตาไว้ จิตหลับมิลง
ลุกขึ้นบันทึก จากความรู้สึก ก่อนจะลืมหลง
เพื่อให้ทุกคำ จดจำมั่นคง หรือเมื่อประสงค์ เปิดทานอ่านทวน
เป็นบันทึกซึ่งสงวนมิควรมอบ
แต่เพื่อตอบแทนบ้างในบางส่วน
อาจเขียนได้ไม่ดีเท่าที่ควร
แต่ก็ล้วนลื่นไหลจากใจจริง