รุ่งอรุณกรุ่นกลิ่น Winterผ่านSnowdropขาวบานตระการเหลือคิดถึงใครไออุ่นเคยจุนเจือDaffodilเหลืองเรื่อดุจเนื้อทองMagnoliaขาว-ม่วงงามพวงพุ่มใจร้อนรุ่มใคร่พบประสบสองดุจDaisyติดดินใครผินมองเธอเผ่าผอง Roseกุหลาบฤๅทาบทันจึ่งเพียงเพ้อเผลอปลอบเป็นPoppyสอดแซมสีทาทุ่งผดุงฝันHyacinthกลิ่นหอมย้อมชีวันLavenderผูกพันหอมฉัน-เธอผูกอุราบุปผาไทยดอกไม้เทศOpened gateแห่งหทัยใฝ่เสนอมองFoxglove, Bluebellเปลี่ยวละเมอพลอยพร่ำเพ้อเหม่อคิดลิขิตคำหากForget Me Not "คิดฮอด" แน่เปี่ยมดวงแดเอ่อท้นล้นถลำฝากTulip, Irisจุมพิตนำแสนชื่นฉ่ำส่งคิดถึงซาบซึ้งทรวง
เขาลืมฉันลืมเสียงสำเนียงนิ่งลืมทุกสิ่งในอดีตร่วมขีดเขียนลืมรักเคยฝันฝากร่วมพากเพียรลืมแนบเนียนเสียสิ้นไม่ยินยลลืมรสจูบ ลูบไล้ ไหล่ สะโพกฉันวิโยคอาลัยเขาไม่สนลืมนัยนายวนเย้าเสาวคนธ์น้ำตาหล่นวันจากเขาหากลืมลืมรักเคยเบ่งบานวันวานก่อนกลิ่นงามงอนหอมหวลที่ชวนปลื้มสัญญาไซร้ไยรางเลือนเสมือนยืมฉันสิยังดูดดื่ม...มิลืมเธอHe forgot about meHe forgot the sound of my voiceHe forgot everything we hadHe forgot the love in our pastHe forgot about meHe forgot the taste of my lipsHe forgot the feel of my hipsHe forgot the love in my eyesHe forgot the tears in our goodbyesHe forgot about meHe forgot the sweet smell of my perfumeHe forgot about the love that was once bloomedHe forgot everything we went throughYou said you will never forget me but i guess you forgot that promise tooBaby i will never forget you.....(Malaika Kariuki)
เสรีภาพถูกริดลอนถึงนอนคุกระทมทุกข์จุกเจ่าจำเศร้าหมองสิทธิคนสามัญแค่ฝันมองไร้รอยร่องสนองตอบคิดมอบคืนสิทธิ์แห่งการเลือกตั้งก็ยังยึดห้ามหือฮึดอึดอัดทำขัดขืนปฏิวัติมัดศอกกระบอกปืนใครหยัดยืนอ้างสิทธิ์อาจปลิดปลงคืนความสุขจนหมดรันทดแท้คืนให้แก่เจ้าของปืนยื่นประสงค์เหลือแต่ทุกข์ทับทวีที่ดำรงแสนซื่อตรงคือทุกข์ยากฝากแผ่นดินสิ่งที่ขอกลับไม่คืนเฉอื่นอ้างชนฝันค้างหมดหวังพลังสิ้นต่างคนต่างขาดสุขทุกชีวินไยเล่นลิ้น...คืนสุข...แท้ทุกข์ทน
ณ ซอกตึกแห่งนี้มีที่ว่าง
สำหรับวางหัวใจอันไร้ค่า
คนมอซอรอเศษความเมตตา
นั่งก้มหน้าคอตกอกขอทาน
ความเจ็บปวดรวดร้าวคราวแรกรัก
สะท้อนทรวงฮักฮักคอยหักหาญ
ดวงฤทัยรักแรกเหลวแหลกลาญ
จนพิการเช่นนี้ฤดีตรม
จึงกลายเป็นยาจกที่อกหัก
ขอเศษรักคนอื่นอย่างขื่นขม
พิการใจไร้หญิงอิงแอบชม
นั่งซานซมหน้าด้านขอทานรัก
ไม่เกินวันพรุ่งนี้หรอกชีวิต
คงปลดปลิดลงด้วยใจป่วยหนัก
ดุจไร้ญาติขาดหญิงไว้พิงพัก
โถ...ใครจักต่อชีพจงรีบไว
โปรดให้ทานรักล้นแด่คนยาก
ผู้ฝันฝากใฝ่รักเจียนตักษัย
มิเคยเกี่ยงเลี่ยงเว้นว่าเป็นใคร
ขอเพียงใจมีรักจักสมปอง
มัวชักช้าร่ำไรอาจใจร้าว
หากได้ข่าวยาจกอกกลัดหนอง
สิ้นชีวาตม์ขาดคนมาสนมอง
เมื่อนั้นน้องอาจช้ำนอนคร่ำครวญ
(ธันวาคม ๒๕๒๘)
เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก
ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน
ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์
ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ
เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก
ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว
สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน
เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง
เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก
เสียดายที่สมัครปักใจหวง
สงสารความจริงแท้ในแดดวง
ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน
พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย
คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล
เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน
ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม
นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ
ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม
เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม
ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ
เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น
ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว
หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย
ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ
(เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
หน้าส่วนตัว
2552
