จิตรกรวอนไหว้อย่าไหวหวั่นอย่ามือสั่นเสียสวยมัวขวยเขินยิ้มละไมมองซ้ำอย่าทำเมินส่วนขาดเกินเห็นเต็มตาต่อหน้าเธอPainting for me, don't be shySmiling, you're so kindAs all of mine is being drawn before your Eyes!(Cambridge don Victoria Bateman has told of whyshe bared all for a nude portrait which she hopeswill raise important questions about the portrayalof women.)(Cambridge News, 15 May 2014)
มรสุมรุมเร้าขู่เผาบ้านรักษาการนั่งแท่นแทนนายกมรสุมรุมใจไฟวิตกสุมหัวอกยากยกออกมิบอกใครต่างคนต่างอ้างรักภักดีมั่นแต่ห้ำหั่นบั่นรักให้ตักษัยอุดมการณ์ผ่านเปลี่ยนรู้เรียนไปความรักใคร่ อภัยผิด ควรคิดตรองแผ่นดินสุขจะทุกข์ทนคนขัดแย้งเลิกเสแสร้งเร่งรวมเหล่าทุกเผ่าผองทุกชีวิตสูงค่ายิ่งกว่าทองเสียงร่ำร้องทวงสิทธิ์ไยบิดเบือนมรสุมรุมรักราวผลักอกเยี่ยงนายกตกตั่งศาลสั่งเหมือนสำรองรักพักแคร่เผื่อแชเชือนรักรางเลือนเคลื่อนคล้อยคงถอยวางหากหัวใจไฟเร้าขู่เผาไล่คงอาลัยใฝ่เห็นมิเว้นว่างเฝ้ารอท่าฟ้าใสควันไฟจางคงอ้างว้างเหว่ว้า...รักษาการ
เราโดยสารรถไฟไปหลายโยชน์ไร่ข้าวโพดจำมั่นสำคัญหมายสถานีชริวส์บุรีฤดีอายเธอทักทายแย้มยิ้มยังพิมพ์ใจเธอสวมหมวกกันแดดวันแผดร้อนสุดอาวรณ์ยิ้มยวนชวนหวั่นไหวฉันตอนนั้นเจ็ดปียังมีใยหกสิบสองผ่านไป...อยู่ไหนเธอWe stopped by a cornfieldNear ShrewsburyA girl in a sun hatSmiled at me.Then I was sevenNow sixty-twoWherever you areI remember you.(Gareth Owen)
ครูแม่พิมพ์ชาติไทยวิไลล้ำเคยสอนรำกรีดกรายตั้งหลายท่าช่วยจัดมือจัดแขนแสนระอาตามประสาเด็กซนไม่สนใจแกล้งรำถูกรำผิดจริตถ่อยครูก็พลอยพร่ำบ่นสุดทนไหวเอาไม้เฆี่ยนก้นทีนี่กระไรสอนแล้วไยไม่จำยังทำผิดคุณครูสาวพราวพริ้งสมหญิงนักนักเรียนรักทุกคนเฝ้ายลพิศแต่เราสิไม่เหมือนชอบเบือนบิดแม้เพียงนิดไม่รักเลยสักทีเกลียดไม้เรียวเคี่ยวเข็ญทุกเย็นเช้าเหมือนเร่งเร้าให้ทุกข์ไร้สุขขีฟ้อนรำไปขัดข้องต้องถูกตีนั่นหลายปีเมื่อครั้งที่ยังเรียนแม้บัดนี้คุณครูผู้เลอลักษณ์ยังเน้นหนักตำราไม่พาเหียนสอนเด็กๆคนยากอย่างพากเพียรแต่เราเปลี่ยนความหลังเคยชังครูอยากจะมาคำนับรับเรียวไม้เพราะหัวใจเริ่มซนขาดคนรู้ช่วยกำราบปราบใจให้น่าดูด้วยรักครูเหลือล้น...ผมซนครับ(มิถุนายน ๒๕๒๙)
น็อตรักคุณอุ่นไอมัดใจมั่นซึ้งสัมพันธ์เหลือล้นดุจมนต์ขลังเส้นสายเงินและทองคล้องภวังค์งามเปล่งปลั่งดั่งด้ายถักสายใยสายใจฉันถูกกอดเกี่ยวไว้เหนียวแน่นเกาะแก่นแกนเกี่ยวกันเกินหวั่นไหวมิยอมร้างห่างลาให้อาลัยขันหัวใจติดดักน็อตรักคุณYour love knots are tiedaround my heartHolding me securelyunder their spellThreads of gold and silverhave spun a lovely webAttaching themselves tomy heart stringsrefusing to let goleaving my heart tiedwith your Love Knots.(Heather Burns)
หน้าส่วนตัว
2052
