24 มีนาคม 2557 04:14 น.

เมื่อครั้งฉันยังเยาว์และสาวสวย : When I was fair and young

Prayad

ครั้งฉันเยาว์สาวสวยรวยเสน่ห์
หลายชายเห่ห้อมหอมดมดอมหมาย
ฉันทำเขาสะเทิ้นขวยเขินอาย
บอกปัดป่าย‘ไปหาอื่นฉันฝืนทน’
หลายนัยนาจาบัลย์โศกศัลย์ยิ่ง
ฉันเกินนิ่งถอนหทัยให้ฉงน
แต่ศักดิ์ศรีสตรีสูงยิ่งยูงยล
ไปให้พ้น‘ไปหาใหม่ฉันไม่มอง’
กามเทพบุตรวีนัสตรัสอย่างหยิ่ง
เจ้าเป็นหญิงหยิ่งศักดิ์ไร้รักสอง
ข้าจักถอนศักดิ์สูงแห่งยูงทอง
จักเลิกร้อง‘ไสส่งคนหลงรัก’
พอสิ้นคำตำอกสะทกถัน
ทุกคืนวันหวั่นไหวใจประจักษ์
รู้สึกผิดคิดไปกระไรนัก
พูดผลาญผลัก‘ไปหาใหม่ฉันไม่มอง’
When I Was Fair and Young
When I was fair and young, then favor graced me.
Of many was I sought their mistress for to be,
But I did scorn them all and answered them therefore:
Go, go, go, seek some other where, importune me no more.
How many weeping eyes I made to pine in woe,
How many sighing hearts I have not skill to show,
But I the prouder grew and still this spake therefore:
Go, go, go, seek some other where, importune me no more.
Then spake fair Venus’ son, that proud victorious boy,
Saying: You dainty dame, for that you be so coy,
I will so pluck your plumes as you shall say no more:
Go, go, go, seek some other where, importune me no more.
As soon as he had said, such change grew in my breast
That neither night nor day I could take any rest.
Wherefore I did repent that I had said before:
Go, go, go, seek some other where, importune me no more.
(Queen Elizabeth I, 1533 – 1603)
23 มีนาคม 2557 01:02 น.

รักร้อย

Prayad

มธุรสบทกวีวจีร้อย
ราวทิพย์ถ้อยคล้อยครวญให้หวนหา
ลอยลมไกลใฝ่ถึงซึ้งอุรา
ราวมนตราตรึงรัดสัมผัสใจ
จึ่งร้อยเรียงเคียงรักถักทอสร้อย
ร่วมล่องลอยชลพจน์พร่ำสดใส
ร่วมท่องดาวพราวพร่างมิร้างไกล
อิงอุ่นไอไขบทลิ้มรสกลอน
สุริยันจันทราเยือนฟ้าใหม่
ห้วงหทัยปีนป่ายมิถ่ายถอน
แม้เหมันต์วสันต์สิ้นยังบินจร
แม้หนาว-ร้อนมิอ่อนไหวอุ่นใจเธอ
ราวมิเคยจดจำคืนค่ำเริ่ม
ราวประเดิมเพิ่งพบสบเสมอ
แต่หน่วงเหนี่ยวเกี่ยวใจใฝ่ละเมอ
ราวฉัน-เธอเคยสรรสร้างแต่ปางบรรพ์
รักร้อยกรองตรองรักสมัครมิตร
ร้อยรักจิตลิขิตเลิศให้เฉิดฉัน
ร่วมเคียงข้างสร้างคำเจิดจำนรรจ์
ร่วมรังสรรค์วรรณศิลป์ให้ยินยล
ส่งสำนวนชวนฝันของขวัญตอบ
ดุจดั่งมอบแพรผ้าป้องฟ้าฝน
ถักด้วยจิตคิดห่วงดวงกมล
ร้อยรักล้นท้นดวงแด่ทรวงเธอ
23 มีนาคม 2557 01:00 น.

คุณคือ : You

Prayad

คุณคือ แบบอย่างฉันขวัญชีวิต
ล้วนลิขิตพิมพ์จริงทุกสิ่งสรรพ์ 
คือปัญญาในอดีตขีดชีวัน
สารพันสิ่งใหม่ในเวลา
คือราตรี ประดับดาวพราวระยับ
ที่เคลื่อนขับเรืองรองท่องเวหา
เติมหทัยไม่สิ้นจินตนา
ปรารถนาถูกฉุดจุดชนวน
คือความหมาย ของฉันในวันว่าง
แต่ฟ้าสางน้ำค้างหยดหยาดรดสวน
ปรารถนาเกินหยุดสุดรัญจวน
คุณคิดครวญสิ่งใดใคร่ยลยิน
คือความอ่อน และแข็งแฝงฉันอยู่
ได้รับรู้ทั้งสุขทุกข์ถวิล
ทั้งหัวเราะโศกาน้ำตาริน
คือชีวิน วันวานมุ่งและพรุ่งนี้
You
You are the pattern of my life
And every sign is printed true
You are the wisdom of the ages
And all things new.
You are my night, my canopy of stars
Gleaming above me as a tender fire
Filling my heart and mind with dreams
And my being with desire.
And you, you are my daybreak
Bringing the sunrise and the early dew,
All I wish to do, could hope to know
Is within you.
You are my strength and my weakness
My boundless joy and deepest sorrow,
You are my tears and my laughter
My yesterday and my tomorrow.
(Patricia Samuels)
23 มีนาคม 2557 00:57 น.

ลืมอย่างไร

Prayad

จะให้ลืมอย่างไรเมื่อใจคิด
อยากยลพิศเพียงพักตร์เธอหนักหนา
แม้เคยบอกทำใจไร้มารยา
แต่อุราซ่อนรักหนักทรวงใน
มิอาจหักห้ามใจต่อไปแล้ว
ขอน้องแก้วรับรักอย่าผลักไส
คิดเสียว่าทำบุญเอื้ออุ่นไอ
เป็นแรงใจแห่งพี่ชุบชีวา
ดั่งนกน้อยพบคอนน่านอนพัก
จึงยากนักจักไกลอาลัยหา
เฉกเช่นใจพี่หวงห่วงสุดา
ยากจะลาลืมร้างหรือห่างกัน
จะขอซบกับคอนอันอ่อนนุ่ม
ซึ่งโชกชุ่มด้วยเสน่ห์มิเหหัน
เลิกผกผินบินว่อนจรจรัล
เลิกใฝ่ฝันคอนอื่นมาชื่นชม
เกรงแต่คอนแกว่งไกวให้ไหวหวั่น
สายสัมพันธ์เคยชื่นคงขื่นขม
เจ้านกน้อยคงเศร้าเหงาระทม
ร้าวระบมผกผินจำบินไป
มิลืมเลือนจากเธอยังเพ้อพร่ำ
ทุกเช้าค่ำรำพันคิดหวั่นไหว
คะนึงนุชสุดหวงยอดดวงใจ
จะกล่าวไยว่าไม่รัก...ใครจักเชื่อ
(๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๓๑)
23 มีนาคม 2557 00:53 น.

เมื่อเธอผมสีเทาเฒ่าชรา : When you are old and grey

Prayad

เมื่อชราผมสีเทานั่งเหงางก
สัปหงกผิงไฟใคร่คิดหวน
จึงค่อยอ่านผ่านคำถ้อยสำนวน
แหละทบทวนฝันละมัยผ่านนัยน์ตา
หลากหลายรักกี่หนเคยยลเยี่ยม
ทั้งแท้เทียมสนเท่ห์เสน่หา
แต่ชายหนึ่งซึ้งดวงจินต์รักวิญญา
รักน้ำตาโศกศัลย์เธอผันแปร
เขานั่งนอบยอบเข่าข้างเตาร้อน
บ่นขอดค่อนอกหักสูญรักแน่
มุ่งสู่เขาขุนเขื่อนมิเชือนแช
หน้าผู้แพ้ซ่อนหลบซบหมู่ดาว
When you are old and grey
When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;
How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;
And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.
(W.B. Yeats)
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
  Prayad
ไม่มีข้อความส่งถึงPrayad