รำลึกวันเมตตามาฆะโลก

ให้ทุกข์โศกเสื่อมคลายสลายสูญ

วาเลนไทน์ส่งเสริมรักเพิ่มพูน

ไร้อาดูรแจ่มเจิดรักเกิดกาล

               (ประหยัด)

หากฉันเป็นกวีจะพลีให้

กลั่นจากใจกานท์กลอนอันอ่อนหวาน

หากเป็นนักดนตรีที่ชำนาญ

จักขับขานเห่กล่อมมิยอมไกล

แต่ฉันคนธรรมดาประสายาก

ขอเพียงฝากความรักอย่าผลักไส

รักยอดเยี่ยมเทียมชิดสนิทใจ

จะหาใดเทียมทันที่ฉันมี

หากฉันเป็นนักแซะแกะสลัก

ย่อมประจักษ์รูปกายมิหน่ายหนี

แกะเป็นเธอด้วยศิลาควรค่าดี

สวยโสภีคงมั่นนิรันดร

หากฉันเป็นหมอเอ็นเส้นกระดูก

ขอพันผูกคลี่คลายมิถ่ายถอน

แต่ฉันแค่สามัญคนสัญจร

ขอออดอ้อนฝากรักใจภักดิ์(แทบเท้า)คุณ

(อะอ้า!)

หากฉันเป็นนักกล่าวสุนทรพจน์

คำสวยสดจะค้นขุดขึ้นอุดหนุน

เลิกล่องเรือขึ้นหาดสะอาดละมุน

ขอผลบุญโปรดปกปัก..ฉันรักเธอ

May I wish you a very happy,

On a Day of Makha Bucha & Valentine;

As it became on the same day (14Feb2014);

As the great surplus for us All.

                                  (Prayad)

Valentine Poem;

If I were a poet

I’d write poems for you.

If I were a musician,

Music too.

But as I’m only an average man

I give you my love

As best what I can.

If I were a sculptor

I’d sculpt you in a stone.

An osteopath,

Work myself to the bone,

But as I’m just a man in the street

I give you my love,

Lay my heart at your feet

 (ugh!)

If I were an orator

I’d make pretty speeches,

An oil tanker,

Break up on your beaches,

But as I’m just an ordinary Joe

I send you my love,

As best what I know.

(Roger McGough; 1937 - )

พวงมาลัยเหลืองขาวสาวชาวป่า

มอบแด่หนุ่มบ้านนาสามิภักดิ์

ด้วยใจซื่อสัตย์จริงหญิงตระหนัก

เป็นสื่อรักฝากบอกมิยอกย้อน

ยังหอมกลิ่นมาลัยกลิ่นไอนุช

ยากจะหยุดใจคิดดั่งพิษศร

ฤทธิ์รักรุมหนุ่มนาเฝ้าอาวรณ์

แม้นยามนอนซุกแอบไว้แนบกาย

เจ้าอุตส่าห์ร้อยรวงเป็นพวงพุ่ม

เพื่อฝากหนุ่มคนรักมิหักหาย

ดอกมันป่าหอมกลิ่นไม่สิ้นคลาย

ดุจดั่งสายสวาทมิขาดกัน

แต่หากหอมกลิ่นไอใครคนร้อย

หอมนั้นน้อยเมื่อไหร่ใจกระสัน

หอมล้ำลึกดึกดื่นทุกคืนวัน

จนเพ้อฝันว่าหอมดมดอมปราง

แม้นมาลัยมันป่าแห้งซากลิ่น

หอมไม่สิ้นกลิ่นนุชสุดอ้างว้าง

พวงมาลัยจากหญิงจำทิ้งวาง

หอมไม่จางห่างเหเสน่ห์นวล

เมื่อหน้าแล้งผ่านพ้นฝนกระหน่ำ

เริ่มไถทำหว่านกล้าไร่นาสวน

ต้องห่างสาวชาวป่าหนุ่มนาครวญ

คงจะหวนมาหอมหากพร้อมกัน

๒๙ พฤษภาคม ๒๕๓๐ 

ยามรักรุมร้าวรวดปวดทั่วร่าง

เปรอะเปื้อนหว่างดวงกมลจนวิสัย

ถึงเหตุผลก่อเกื้อมิเยื่อใย

เอาแต่ใจนั่นเพราะรักสมัครปอง

ส่อรักจริงยิ่งเห็นเป็นค่าน้อย

มัวแต่คอยอิจฉาพาหม่นหมอง

ดุจราตรียาวนานเมียงม่านมอง

กว่าแสงทองจะขยับรับอรุณ

คือชะตาแห่งชีวันและฝันร้าย

เฝ้ามุ่งหมายใยเยื่อคิดเกื้อหนุน

คอยคำเพรียกเรียกขานหวานละมุน

สัญญาณแห่งไออุ่นคุณตอบมา

เพียงสัมผัสนิ้วเธอคงเพ้อพร่ำ

ใจร้องร่ำตาจับเจาะเที่ยวเสาะหา

ในห้องหับมืดดำพร่ำพรรณนา

คือคุณค่าแห่งรักจักรอคอย

จงเข้มแข็งไว้เถิดเมื่อเกิดรัก!

ว่าพร้อมพรักเพื่อพบเศร้าและเหงาหงอย

ใช่น้ำมือใครอื่นสะอื้นออย

ก็สาวน้อยคนที่รักปักดวงจินต์

Symptoms of Love

Love is a universal migraine,

A bright stain on the vision

Blotting out reason.

Symptoms of true love

Are leanness, jealousy,

Laggard dawns;

Are omens and nightmares-

Listening for a knock,

Waiting for a sign:

For a touch of her fingers

In a darkened room,

For a searching look.

Take courage, lover!

Can you endure such grief

At any hand but hers?

(Robert Graves, 1895-1985)

ฉันอยากมอบหัวใจอันใสผ่อง

ให้ครอบครองหนึ่งในหัวใจฉัน

เธอสูงส่งเลิศล้ำเหลือรำพัน

จะเชื่อมกันไยได้คงอายดิน

ฉันเก็บไว้ในอกจึงหมกไหม้

อยากจะให้เธอรู้คู่ถวิล

เฝ้าหมายมองปองรักหนักดวงจินต์

แทบจะสิ้นชีวาตม์หากพลาดรัก

ฉันเป็นคนขี้เหนียมเจียมอยู่มาก

ถึงจะอยากเอ่ยคำดูต่ำศักดิ์

แต่หากเอ่ยในใจนั่นไวนัก

ว่ารักๆเธออยู่มิรู้คลาย

ฉันชอบฝันถึงเธอเสมอนะ

ถึงเธอจะไม่รู้ว่าคู่หมาย

เป็นเพียงคนด้อยค่าช่างน่าอาย

ไม่สมสายสวาทวิลาศลักษณ์

ฉันจึงมีปมด้อยไว้คอยกั้น

เหมือนรักนั้นมีลวงให้หน่วงหนัก

กร่อนหัวใจคนจนให้หม่นพักตร์

แล้วคงจักผลักไสให้ไกลตา

ฉันอยากมอบหัวใจอันใสผ่อง

ให้ครอบครองดวงแดก่อนแบหลา

เพราะชาตินี้ต่ำต้อยน้อยบุญญา

แม้นเมตตาถามถึงสุดซึ้งพอ

๑๙ กันยายน ๒๕๓๐

ความรักคือการให้ใช่การขอ

ที่สึกหรอซ่อมสร้างใช่ล้างผลาญ

มีเชื่อถือวางใจใช่หลอกอาน

มิคิดการณ์ฉ้อฉลกลอุบาย                                       

อุตสาหะสัตย์ซื่อถือรักมั่น

สุขทุกข์กันร่วมอยู่เป็นคู่หมาย

ทั้งวันนี้วันหน้าร่วมท้าทาย

รักมิคลายมีเมตตาพาเข้าใจ

มิเรียกร้องสิ่งใดในความรัก

แต่แน่นหนักคงมั่นมิหวั่นไหว

มิล้มเหลวแต่แกร่งกล้าฝ่านำชัย

สัญญาไซร้มิหมองมัวชั่วนิรันดร์

Love is giving

Love is giving, not taking,

mending, not breaking,

trusting, believing,

never deceiving,

patiently bearing

and faithfully sharing

each joy, every sorrow,

today and tomorrow.

Love is kind, understanding,

but never demanding.

Love is constant, prevailing,

Its strength never failing.

A promise once spoken,

for all time unbroken,

Love’s time is forever.

(Anon)