รักล้นทรวงห่วงหาสุดว้าวุ่นรักเป็นทุนอุ่นในหัวใจหวาน (Sweetheart)รักเหลือล้นท้นหุบอุปทานรัฐบาลควรทำ จำนำรักสุดห้ามหักรักหกเต็มอกไหล่เร่ถามไถ่รักจำนำคนช้ำหนักไม่ถอนทุนอุ่นอิงเพียงพิงพักไม่ยากนักหลักประทวนไม่กวนใจไม่ต้องไปซ่องสุมรุมประท้วงรักไม่ลวงหลอกกันให้หวั่นไหวขอเพียงรักสักคำคือกำไรขึ้นปีใหม่หมายหมั้นวันวิวาห์โปรดติดต่อขอทำ จำนำรักคนอกหักรักงออย่ารอช้ารัฐต้องเร่งส่งเสริมเติมราคาไม่กดค่าราคารักให้หนักทรวงจะหาใครรักจำนำคนช้ำชอกเวียนเข้า-ออกหัวใจที่ใครหวงธนาคารความรักดูชักกลวงมัวเหนี่ยวหน่วงไม่ปล่อยกู้พอรู้ทันแม้นขาดคนรับทำ จำนำรักขอสมัครทั่วโลกมิโศกศัลย์เถอะจำนำคำว่า "รัก" ได้สักวันจะแบ่งปันคืนความสุขแด่ทุกคน
เฝ้ารัญจวนครวญใคร่ฝันใฝ่รัก
เฝ้าฟูมฟักเพียงเธอพร่ำเพ้อหา คุณว่าเราเปล่าเปลี่ยวเหี่ยวอุรา ฉันกลับว่าคู่ขวัญทุกวันวาร มิตรภาพผูกพันเราชั้นยอด ฤๅดับมอดร้อนเร่าแรงเผาผลาญ มิมีใครแทรกแซงแย่งดวงมาน ไม่สะท้านไหวหวั่นใจมั่นคงแม้วจีว่าจริงเอ่ยอิงอ้าง อาจคั่งค้างในจิตพิศวง การกระทำยิ่งใหญ่ดั่งใจจง พึงพะวงจักรู้คู่หวานใจ อย่ารันทดหมดหวังแม้พลั้งพลาด ก็เพียงอาจควรแก่การแก้ไข เราจะร่วมทุกข์สุขบุกบั่นไป ชีวิตใหม่ย่อมอยู่เคียงคู่กัน
ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายมลายสิ้น ถึงอยู่ถิ่นฐานไกลเฝ้าใฝ่ฝัน พันธะใดในหล้าหาเทียมทัน ชิดสัมพันธ์หัทยาภาษาใจ
Heart to Heart You say we’re really all alone
Yet how can that be true
When all my tender, loving thoughts
Spend every day with you?
Our special flame of friendship
Burned brightly from the start,
And no one else could stake a claim
So firmly in my heart.
And though my words may sometimes say
My trust is incomplete,
Take heed of action’s louder voice.
And note it well my sweet.
So don’t despair if either one
May lose perfection’s way,
We’ll take our share of ups and downs
And we’ll survive the same.
And we will never be alone
Though miles may set apart,
What other bond could ever be
As close as heart to heart?
(Patricia Samuels)
เหม่อมองเดือนเคลื่อนคล้อยจนลอยลับ
สายตาจับดวงดาวพราวไสว
พระพายพัดผ่านมาพฤกษาไกว
หอมกลิ่นไอบุปผาแห่งราตรี
แอบส่งใจกับลมที่พรมผ่าน
ฝากเป็นสาส์นสื่อกลอนอักษรศรี
ถึงคนเคยรู้จักทักวจี
ป่านฉะนี้เป็นสุข ทุกข์อย่างไร
คงนิทรากับหมอนแต่ตอนค่ำ
พระพายพร่ำไม่รับเจ้าหลับใหล
สงสารดวงหัทยาเฝ้าอาลัย
ร้อยกรองไปไร้ค่าช่างอาภัพ
จนน้ำค้างพร่างพรมไร้ลมพัด
ดึกสงัดวังเวงแว่วเพลงขับ
หากเจ้าตื่นลืมตาขึ้นมารับ
จะกำชับสายหมอกให้บอกแทน
เสียงเจื้อยแจ้วไก่ขันเริ่มวันใหม่
ทอดถอนใจกับโลกอันโศกแสน
ราวเราสองเหินห่างคนต่างแดน
แท้ก็แขนเอื้อมถึงคะนึงนวล
แสงอุษาสาดส่องทาบท้องฟ้า
ซบใบหน้าร่วงโรยจิตโหยหวน
ไร้วี่แววขานรับขับเพลงครวญ
แสนรัญจวนป่วนเปลี่ยวฝันเดียวดาย
สิงหาคม ๒๕๓๐
ฉันรำพึงคะนึงขวัญซ่อนฝันใฝ่
ฟากฟ้าไกลในสมุทรสุดสิงขร
ทุกถิ่นเถื่อนเยือนอรัญยังสัญจร
เฝ้าแรมรอนเสาะสบเพื่อพบเธอ
ฉันฝันใฝ่รักหวานซ่านซึ้งจิต
ยามอาทิตย์ต้องตาพาพร่ำเพ้อ
ยืนอยู่มวลบุปผาพาละเมอ
ฝันเสมอคือจุมพิตชิดสัมพันธ์
ฉันรำพึงคะนึงขวัญซ่อนฝันไว้
นิมิตได้ดาวแอบมาแนบถัน
นุ่มละไมนำส่องผ่องนวลจันทร์
บั้นปลายฝันฉันอยู่เคียงคู่เธอ
A woman feels who is in Love
I dream a secret dream
I search the sky and touch the sea.
I dream of mountains peaking high,
Of forests where no human’s been,
And in my dream I search for thee.
I dream a secret dream
Of wild delight and love so sweet
That sunshine blinds my quivering eyes
And violets spring beneath my feet,
And in my dreams your lips I meet.
I dream a secret dream
I hold a star against my breast,
I dream the moonbeams follow me
In tenderness, in tenderness,
And in my dreams I’m one with thee.
(Barbara Cartland, 1944; 1901-2000)
ทุ่งอีสานฝังใจแม้ไกลลับ
พวยพยับแสงแดดที่แผดเผา
ฝ่าลมร้อนกลางทุ่งมุ่งหลบเงา
เสียงเร่งเร้าจักจั่นรำพันเพลง
เธอไล่ควายลงน้ำเมื่อยามเที่ยง
แอบมองเมียงเฝ้าพิศพินิจเพ่ง
งามวงพักตร์ผิวพรรณดั่งจันทร์เพ็ง
เกือบจะเปล่งวาทีว่าที่รัก
ความสัมพันธ์หนุ่มสาวแรกราวรุ่น
ยังหอมกรุ่นดวงใจคลั่งไคล้หนัก
ใต้ร่มเงาแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักแต่นั้นนิรันดร์กาล
ควายวิ่งหายเข้าป่าน้ำตาเล็ด
มือใครเช็ดดวงหน้าให้ตาหวาน
ใครพาเที่ยวตามควายแทบวายปราณ
ทรมานหิวหนักเพราะรักนุช
จึ่งบทเพลงจักจั่นดั่งวันนั้น
ร้องรำพันได้ยินไม่สิ้นสุด
ครวญเพลงรักเย็นๆมาเป็นชุด
พอช่วยฉุดชีวิตเป็นนิจไป
เกรงแต่เจ้าลืมเลือนเพื่อนชาวทุ่ง
ลืมแควคุ้งควายทุยเคยลุยไล่
ลืมสัมพันธ์เก่าก่อนจรจากไกล
ทิ้งหัวใจดวงหนึ่งรำพึงครวญ
เมษายน ๒๕๒๙