27 มีนาคม 2557 19:55 น.

ไดอารี่วันที่เก้อ

Prayad

ไดอารี่สีดำค่าล้ำนัก
บันทึกรักหนักอึ้งซึ้งมิหาย
อ่านทบทวนความหลังคลั่งเจียนตาย
เมื่อบั้นปลายรักสิ้นเขาผินพักตร์
จะเก็บไว้ทำไมไดอารี่
จ่ออัคคีเผาซ้ำระกำหนัก
อดีตกาลหวานล้ำกับคำรัก
ไฟผลาญผลักเป็นเถ้าอย่างเศร้าใจ
แล้วรองสายชลนัยน์ที่ไหลย้อย
ต่างน้ำคอยราดรดเพลิงหมดไหม้
บันทึกความขมขื่นกลับคืนไป
ในกองไฟไดอารี่เปลวสีแดง
ไม่จดจำอีกแล้วรักแคล้วคลาด
ลืมรสชาติหวานลวงทรวงแสลง
ลืมอดีตขมขื่นฝืนเอาแรง
รอวันแห่งแสงสว่างนำทางเดิน
หยิบขึ้นมาเล่มใหม่ไดอารี่
เริ่มวันที่ ยังว่างไม่ห่างเหิน
เดือน อยากพบนิ่มเนื้อนั่นเหลือเกิน
พ.ศ. เพลินคอยเก้อเธอคนใหม่
บันทึกจนบัดนี้ไม่มีเค้า
ไม่พบเงาใครคนเฝ้าหม่นไหม้
จะอีกนานไหมหนอเฝ้ารอใคร
ช่วยขานไขบันทึกเปล่าหายร้าวราน
(๒ มิถุนายน ๒๕๓๐)
25 มีนาคม 2557 03:29 น.

เพลงฝนต้นเมษา : April rain song

Prayad

ปล่อยให้ฝนหล่นลูบลงจูบร่าง
ตกพรายพร่างต้องหัวกลั้วเม็ดฝน
หยดเงินยวงร่วงลิ่วแตะผิวคน
ฟังยินยลฝนพรำเห่ฮัมฮวน
น้ำฝนไหลลงลุ่มเติมหลุมบ่อ
ข้างทางหนอน้ำนองราวร่องสวน
รางน้ำรินยินเห่ราวเปลยวน
หลังคาครวญชวนหลับพัก...รักฝนเอย
Let the rain kiss you.
Let the rain beat upon your head with silver liquid drops.
Let the rain sing you a lullaby.
The rain makes still pools on the sidewalk.
The rain makes running pools in the gutter.
The rain plays a little sleep song on our roof at night -
And I love the rain.
(Langston Hughes)
24 มีนาคม 2557 05:04 น.

รักโมคะ(ฆะ)

Prayad

เลือกรัก ใจคักคึก
จงรักลึกสมนึกรัก
จริงใจใฝ่สมัคร
สมใจภักดิ์ที่รักมี
เลื่อนรัก ใจมักเศร้า
จักหงอยเหงาหากเขาหนี
จริงจังชั่งฤดี
เลื่อนทุกทีแต่มีใจ
ลวงรัก ใจหักบิ่น
รักสูญสิ้นตารินไหล
ร้างลาจำอาลัย
ชอกช้ำใจหนอใครลวง
หลอกรัก ใจชักเชื่อ
ฟังไม่เบื่อเหลือห่วงหวง
หลงไหลใฝ่แดดวง
ไม่ทักท้วงถูกลวงรัก
เล่นรัก ใจชักเมื่อย
รักไปเรื่อยใจเหนื่อยหนัก
ใจจริงหวังพิงพัก
อย่าไร้หลักเล่นรักนะ
"เลือกตั้ง" ใจหยั่งสิทธิ์
ถูกลอนริดอิสระ
ทุ่มโถ รักโมคะ(ฆะ)
ไม่เอาน่ะ โมเมครับ
24 มีนาคม 2557 04:24 น.

ดวงตานางไม่เหมือนอย่างดวงอาทิตย์ : My mistress's eyes are nothing like the sun

Prayad

ดวงตาเจ้ามิเท่าเทียมดวงอาทิตย์
แดงสนิทยิ่งกว่าปากที่ฝากหวัง
คือแดงแห่งวงศาปะการัง
หิมะยังขาวนั่นกว่าถันเทียร
หากเส้นสายเกลียวกลมคือผมเผ้า
สีดำเล่านั้นงามเข้มขึ้นเต็มเศียร
กุหลาบชมพู แดง ขาว คราวเพ่งเพียร
แต่แก้มเนียนเปล่าสีทาบกุหลาบงาม
ไอประทินกลิ่นฟุ้งจรุงจิต 
น่าชวนชิดกว่ากลิ่นปากหากเธอถาม
ฉันใคร่ยินสำเนียงเสียงนงราม
แต่ก็ตามดนตรีเพราะเหมาะกว่านาง
เพิ่งได้ยลคนเยื้องย่างดั่งนางฟ้า
ยามขวัญตาเดินดินถิ่นฟ้าสาง
โอ สวรรค์รักฉันน้อยถอยละวาง
น้อยเหมือนอย่างนางขอดค่อนกลอนยียวน
My mistress’s eyes are nothing like the sun
My mistress’s eyes are nothing like the sun;
Coral is far more red than her lips’red;
If snow is white, why then her breast are dun;
If hairs be wires, black wires grow on her head.
I have seen roses damasked, red and white,
But no such roses see I in her cheeks;
And in some perfumes is there more delight
Than in the breath that from my mistress reeks.
I love to hear her speak; yet well I know
That music hath a far more pleasing sound:
I grant I never saw a goddess go;
My mistress, when she walks, treads on the ground.
And yet, by heaven, I think my love rare
As any she belied with false compare.
(William Shakespeare, 1564-1616)
24 มีนาคม 2557 04:17 น.

เสียดาย

Prayad

คฤหาสน์ผงาดเด่นเห็นตระหง่าน
มีรั้วรอบขอบบ้านปราการหนา
ล้วนหินอ่อนสลักลายหลายลีลา
มวลบุปผาแลสล้างตามทางเดิน
เทพในนิยายรายเรียงเคียงทางเท้า
เทพเจ้าเหล่านั้นคนสรรเสริญ
เทพเหล่านั้นปั้นไว้มากมายเกิน
มองผิวเผินดุจสวรรค์ชั้นวิมาน
แสงโคมไฟใสสว่างกระจ่างทั่ว
จากนอกรั้วมองมาอุราซ่าน
เห็นคฤหาสน์สวาสดิ์หวั่นทุกวันวาร
ในดวงมานหม่นหมองเฝ้ามองมา
แผ่วๆเสียงเปียโนวาโยพัด
ดังจากยอดคฤหัสน์ฟังชัดว่า
โด่ เล มี ซี โด มี ซอล ฟา
คือนางฟ้านั่นเองบรรเลงคลอ
อยู่ในชุดสีขาวพราวเสน่ห์
พลางกล่อมเห่หวานล้ำลำพระศอ
คราได้ฟังคลั่งไคล้ใฝ่พะนอ
แอบยลหอสูงเด่นมิเว้นวาย
เสียงเปียโนโศกศัลย์รัญจวนจิต
ว่าขาดคู่ชูชิดมิตรสหาย
เธอถูกกักซ่อนหลบไม่พบชาย
สุดเสียดายนางฟ้าของข้าเอย
(สิงหาคม ๒๕๒๙)
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟPrayad
Lovings  Prayad เลิฟ 0 คน
  Prayad
ไม่มีข้อความส่งถึงPrayad