ดอกพยอมหอมหวนรัญจวนจิตอยากจะปลิดเชยชมภิรมย์ขวัญได้แต่ดมดอมกลิ่นถวิลครันชื่นชีวันเพียงนี้ก็ดีนักลมโชยมาดอกหล่นลงกล่นเกลื่อนหอมมิเลือนจากใจยิ่งใฝ่หนักเด็ดด้วยใจเอื้อมสอยมาร้อยรักแล้วนั่งพักใต้ร่มจิตสมปองเด็ดดอกน้อยร้อยรวงพวงระย้าต่างมาลาคล้องใจใครทั้งผองเพื่อความรักไมตรีฟ้าสีทองจะเป็นของทุกคนบนแดนดินแม้เป็นเพียงมาลัยจากไพรพฤกษ์แต่จารึกตำนานอีสานสิ้นเป็นความหอมจากใจไร้ราคินดุจหอมกลิ่นดอกดวงพวงพยอมจะนั่งร้อยคล้องใจใครทั่วหล้าถึงนานช้าตามทีจะพลีพร้อมจะอุตส่าห์ทรหดเฝ้าอดออมร้อยความหอมจากจิตนิจนิรันดร์ดอกพยอมหอมฟุ้งทั่วทุ่งไร่แด่ใครๆจึงร้อยฝากมอบจากฉันมาเถิดหนาร้อยใจไปด้วยกันมอบสัมพันธ์รักมั่นนิรันดร(๒๔ มีนาคม ๒๕๓๐)
ฉันใคร่เป็นมิ่งมิตรเพื่อนชิดใกล้ตลอดไปชั่วกัลปวสานจวบเนินเขาราบสิ้นเป็นถิ่นลานชลธารทุกสายเหือดหายพลันจวบพฤกษ์ไพรชื่นชูฤดูหนาวหิมะขาวหล่นลิ่มหน้าคิมหันต์จวบแดนสรวงหลอมรวมหล้าท้าตะวันมิเช่นนั้นจักมิพรากไปจากเธอI want to be your friendI want to be your friendfor ever and ever.When the hills are all flatand the rivers are all dry,when the trees blossom in winterand the snow falls in summer,when heaven and earth mingle-not till then will I part from you.(The Yueh-Fu, first century AD, adapted from the translation of the Chinese by Arthur Waley)
แลทุ่งทองหมองไหม้ฤทัยหวั่นภาพความฝันลบเลือนเลื่อนสลายวูบลมแล้งร้อนผ่าวร้าวเจียนตายสุดเสียดายสายสวาทที่คลาดแคล้วแดงดอกจานบานแย้มดังแต้มแต่งต้องลมแล้งริกริ้วเป็นทิวแถวรอยสลักรักเกิดครั้งเพริศแพรวไม่เหลือแล้วสุขสมใต้ร่มจานวิหคน้อยคอยไซ้ลิ้มไล้รสบุปผาสดหมดงามแห่งความหวานไปอีกดอกดื่มดำจนสำราญแล้วก็พาลผกผินบินลับไกลโอ้ เจ้าจานดอกแดงเสียแรงรักมาสูญศักดิ์เสียนวลควรไฉนเฝ้าถนอมเรียมหวงดั่งดวงใจกลับหนีไปเป็นอื่นสะอื้นทรวงเขาคงลิ้มรสหวานดั่งจานดอกหรือเขาหลอกพุ่มพวงพี่ห่วงหวงแต่วิหคนกนี้ไม่มีลวงหากจะทวงรักเก่ายังเข้าใจเก็บจานดอกตอกย้ำมาพร่ำคิดเตือนชีวิตรันทดมิสดใสดอกจะสวยเบ่งบานสักปานใดมิซึ้งใจเหมือนที่เคยมีเธอ(๒๐ มกราคม ๒๕๓๐)
ทุกค่ำคืนยืนเหม่อแล้วเพ้อพกจนเดือนตกลับตาจวบฟ้าสางหนาวยะเยือกเย็นยะเยียบเงียบทุกทางใจอ้างว้างคอยเก้อเธอไม่มาเลี้ยงชีวิตด้วยแสงแห่งจันทร์ส่องลิ้มละอองน้ำค้างกลางเวหายืนสงบซบจิตต่างนิทราหลายเพลาแล้วฉันเฝ้าฝันคอยสิ้นเสียงหริ่งหรีดร้องยิ่งหมองหม่นดาวเบื้องบนหล่นร่วงยิ่งง่วงหงอยเย็นลมลูบจูบไล้คนใจลอยสุดเอื้อมสอยเสียแล้วแก้วยาใจแว่วไก่ขันพลันจ้องที่ท้องฟ้าแสงอุษาเงินทองส่องไศลหมอกสลัวทั่วเขาลำเนาไพรหมอกอะไรคลุมจิตดั่งติดกรงสุดสลัดตัดขาดสวาทรักยิ่งหน่วงหนักรักรุมให้ลุ่มหลงถ่อสังขารเหม่อฝันอย่างมั่นคงฝืนดำรงทรงกายมั่นหมายคิดจะกี่ปีกี่เดือนจนเลือนเลอะน้ำตาเกรอะเปรอะเปื้อนใครเบือนบิดร่างโทรมๆแน่นิ่งทิ้งชีวิตท่องดวงจิตสู่แคว้น...แดนไร้รัก(๒๙ มิถุนายน ๒๕๓๐)
ฉันรักเธอที่รักฤๅจักสิ้นจวบจนจีนจรดด่านกาฬประเทศจวบธาราข้ามเขาลำเนาเขตจวบมีเหตุแซลมอนร่อนมรคาฉันรักเธอภักดีเหลือที่สุดจวบสมุทรเหือดแห้งเป็นแหล่งหล้าจวบลูกไก่เจ็ดดาวเสียงห้าวมาราวห่านฟ้าให้ระส่ำทั้งอัมพรเร็วปีเดือนเคลื่อนผ่านปานกระต่ายเมื่อมุ่งหมายมิวายเกินถ่ายถอนเกาะกุมเชยบุปผาเฝ้าอาวรณ์รักแรกร้อนแห่งโลกรุกเร้ารุมLove has no endingLove has no endingI’ll love you, dear, I’ll love youTill China and Africa meetAnd the river jumps over the mountainAnd the salmon sing in the street.I’ll love you till the oceanIs folded and hung up to dryAnd the seven stars go squawkingLike geese about the sky.The years shall run like rabbitsFor in my arms I holdThe Flower of the AgesAnd the first love of the world.
หน้าส่วนตัว
1661
