ผู้หลงรัก : The Lover

สายตาฉันใคร่เชยชิดจุมพิตพักตร์

สุดห้ามหักหนักอุราดวงตาฉัน

มันอยากจูบดวงหน้าโฉมลาวัณย์

รุกโรมรันกระสันส่ายด้วยสายตา

สั่นสะท้านผ่านไหล่อุ่นไอร้อน

ค่อยแทรกซ้อนทรวดทรงคุณตรงหน้า

ฉันโลมไล้ไปยังปากฝากวาจา

วนไปมาทุกหนแห่งแหล่งของเธอ

ฉันมิอาจห้ามสายตามันพาสื่อ

นั่งสองมือซุกตักรักพร่ำเพ้อ

มิอาจทักแตะต้องเพียงมองเธอ

แต่ตาเผลอไล้ลูบจูบวงพักตร์

มิมีใครหยุดยั้งรั้งฉันอยู่

ดั่งลมลู่ลุกไป ไม่ประจักษ์

สุดห้ามจิตที่คิดวิ่งไหลยิ่งนัก

รื่นรมย์รักมิจบสิ้นสุดยินดี

ดวงตาเธอฉงนส่อสนเท่ห์

ออกรวนเรมิรับรู้ดูแปลกที่

ฉันซบลงกับมือฉันในทันที

ดวงตานี้กลิ้งกลอกเกลือกใต้เปลือกตา

The Lover

My eyes want to kiss your face.

I have no power over my eyes.

They just want to kiss your face.

I flow towards you out of my eyes,

a fine heat trembles round your shoulders,

it slowly dissolves your contours

and I am there with you, your mouth

and everywhere around you –

I have no power over my eyes.

            I sit with my hands in my lap,

            I shan’t touch you and I’ll never speak.

            But my eyes kiss your face,

            I rise out of myself and no-one can stop me,

            I flow out and I’m invisible,

            I can not stop this unfathomable flowing,

            this dazzle that knows neither end nor beginning –

            your unaware, questioning, stranger’s eyes,

            I sink myself back into my hands

            and take up my place again under my eyelids.

(Solveig Von Schoultz, Translated by Anne Born, in Thai by P. Pantasri) 

หัวใจที่ไอ่คำ : Aikum got my heart

แม่ไอ่เอย...ไอ่คำงามล้ำยิ่ง

ช่างเพริศพริ้งลักขณาพาหลงใหล

พักตร์เอมอิ่มยิ้มนั่งบนบั้งไฟ

เคียงคู่ไปหลังม้ากับผาแดง

เสียงดนตรีบรรเลงเพลงไพเราะ

เหมือนจำเพาะแก่ใจให้แสลง

ดุจกระรอกด่อนชอกช้ำที่จำแลง

พังคีแฝงเพ่งพิศพินิจชม

ตามขบวนบั้งไฟด้วยใจหม่น

ในกมลวุ่นวายคลายสุขสม

เหมือนต้องมนต์ยลหน้าสบตาคม

กับเอวกลมนางไอ่มอบใจรัก

เพราะรูปชั่วตัวดำจึงช้ำจิต

เขาเชยชิดคนดีด้วยศรีศักดิ์

จึงสมเป็นผาแดงกล้าแกร่งนัก

อัปลักษณ์อย่างพี่ไม่ดีพอ

หากไอ่คำสำเหนียกใครเรียกร้อง

ชายจดจ้องข้างขบวนคร่ำครวญหนอ

มาสิมาลงม้าอย่ารีรอ

นั่งรถห้อหนีหน้าเจ้าผาแดง

แต่นี่สิหัวใจคงไม่รู้

ยังนิ่งอยู่รวนเรหรือเสแสร้ง

พี่หลงรักไอ่คำช้ำพอแรง

พรุ่งนี้แข่งวันจุด...อาจฉุดนาง

๒๕ เมษายน ๒๕๓๐

                                                Aikum got my heart (Written on 25th April 1987)

As if a princess, her beautiful contour, named Aikum;

Her charming face also spelt upon my passion, when the glittering decorative rocket was coming on the parade.

She was sitting on the back of the impressively dressed horse together with the handsome man, called Phadaeng.

It’s also coming along with a very nice traditional music;

As if this was a thing that could be piercing my side;

As if I took a place of the poor spelt white-squirrel myself; called Pangkee who used to secretly passionate watching Aikum.

Followed the rocket parading with heartache;

My mind was disturbed, frustrated and worried.

I was stuck as if she gave me a magic power when facing her eyes; she got my heart.

Unfortunately, the ugly man would have been describable of myself;

Surely, he was the suitable honor man to be chosen for her;

And dressed as Phadaeng, smart and charming handsome man, it’s no such place for the ugly one.

If only Aikum had been noticed for someone’s requesting;

Who was following, watching and moaning by the parading rocket.

Please come down, dismount the horse immediately; and with my car leaving Phadaeng.

But your heart would have been unable to sense mine;

She was still sitting with silence, not so sure or just only being pretended.

I fell in love with her whole heartedly; perhaps she would have gone with me during the competition time of the rocket launching by tomorrow.

(By P. Pantasri on 25th April 1987)

ปรัชญาแห่งความรัก

            ๑

น้ำพุพุ่งระคนลงชลสาย

รวมหลากหลายสู่คงคามหาสมุทร

ลมสวรรค์โลมไล้ใจมนุษย์

รวมพิสุทธิ์จุติค่าธรรมารมย์

จึงไม่มีสิ่งใดที่ไร้คู่

โลกน่าอยู่สรวงสร้างอย่างเหมาะสม

ใจต่อใจใฝ่สนิทย่อมชิดชม

คู่ภิรมย์ฉันเล่าไงยังไม่มี

                ๒

ดูสิงขรเชยชิดจุมพิตสรวง

คลื่นเหนี่ยวหน่วงควงคลื่นชื่นสุขี

คงไม่อาจจะอภัยให้มาลี

หากหน่ายหนีเกสรผู้คู่มาลา

แสงสุรีย์จูบโลกหายโศกเศร้า

แสงจันทร์เล่าจูบทะเลหายเหว่ว้า

จุมพิตกันหฤหรรษ์สุดพรรณนา

ฤๅมีค่าเธอมิคิดจุมพิตฉันเลย

Love’s philosophy                 І

The fountains mingle with the river

And the rivers with the Ocean,

The winds of Heaven mix for ever

With a sweet emotion;

Nothing in the world is single;

All things by a law divine

In one spirit meet and mingle.

Why not I with mine?-  

                        ІІ

See the mountains kiss high Heaven

And the waves clasp on another;

No sister-flower would be forgiven

If it disdained its brother;

And the sunlight clasps the earth

And the moonbeams kiss the sea:

What are all these kissings worth

If thou kiss not me?

(Percy Bysshe Shelley, 1792-1822)