แสนอัดอั้นตันอกจึงหมกไหม้รักคลั่งไคล้ไฟแรงเข้าแข่งขันรักมิได้ดั่งใจบรรลัยกันรักโรมรันขันแข่งเข้าแย่งชิงไยยกปืนจี้คอขู่ขอรักย่อมขลุกขลักอักอุกทุกข์ใจหญิงบังคับรักด้วยปืนขู่ยืนยิงใช่รักจริงสั่นทัวแต่กลัวตายฉันรักคุณ เสรี ใช่พี่ เผด็จใช่หัวเห็ดแต่เด็ดขาดมุ่งมาดหมายขอฝันใฝ่ เสรี ไม่มีอายส่วน เผด็จ เข็ดหน่ายมิหมายมองคุณ เผด็จ ควงเคอร์ฟิว ออกปลิวว่อนทรวงสะท้อนอ่อนกมลให้หม่นหมองสงสารคุณ เสรี ฤดีปองหวังเคียงคองควงแขนหวงแหนคอยงดรักเธอเพราะเคอร์ฟิวควงพลิ้วผ่านทรมานรักเศร้าสุดเหงาหงอยโอ้ เสรี ศรีส่องไยล่องลอยสูงสุดสอยจะคอยสบเพื่อพบเธอ(๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗)
จงยึดมั่นในฝันใฝ่ฝันตายไปใฝ่ฝันหายนกปีกหักจักมลายมิผันผ่ายผกโผบินจงยึดมั่นในฝันใฝ่ฝันจากไปใฝ่ฝันสิ้นราวทุ่งร้างกลางแดนดินแข็งขาวถิ่นหิมะคลุมHold fast to dreamsFor if dreams dieLife is a broken-winged birdThat cannot fly.Hold fast to dreamFor when dreams goLife is a barren fieldFrozen with snow.(Langston Huges)
จิตรกรวอนไหว้อย่าไหวหวั่นอย่ามือสั่นเสียสวยมัวขวยเขินยิ้มละไมมองซ้ำอย่าทำเมินส่วนขาดเกินเห็นเต็มตาต่อหน้าเธอPainting for me, don't be shySmiling, you're so kindAs all of mine is being drawn before your Eyes!(Cambridge don Victoria Bateman has told of whyshe bared all for a nude portrait which she hopeswill raise important questions about the portrayalof women.)(Cambridge News, 15 May 2014)
มรสุมรุมเร้าขู่เผาบ้านรักษาการนั่งแท่นแทนนายกมรสุมรุมใจไฟวิตกสุมหัวอกยากยกออกมิบอกใครต่างคนต่างอ้างรักภักดีมั่นแต่ห้ำหั่นบั่นรักให้ตักษัยอุดมการณ์ผ่านเปลี่ยนรู้เรียนไปความรักใคร่ อภัยผิด ควรคิดตรองแผ่นดินสุขจะทุกข์ทนคนขัดแย้งเลิกเสแสร้งเร่งรวมเหล่าทุกเผ่าผองทุกชีวิตสูงค่ายิ่งกว่าทองเสียงร่ำร้องทวงสิทธิ์ไยบิดเบือนมรสุมรุมรักราวผลักอกเยี่ยงนายกตกตั่งศาลสั่งเหมือนสำรองรักพักแคร่เผื่อแชเชือนรักรางเลือนเคลื่อนคล้อยคงถอยวางหากหัวใจไฟเร้าขู่เผาไล่คงอาลัยใฝ่เห็นมิเว้นว่างเฝ้ารอท่าฟ้าใสควันไฟจางคงอ้างว้างเหว่ว้า...รักษาการ
เราโดยสารรถไฟไปหลายโยชน์ไร่ข้าวโพดจำมั่นสำคัญหมายสถานีชริวส์บุรีฤดีอายเธอทักทายแย้มยิ้มยังพิมพ์ใจเธอสวมหมวกกันแดดวันแผดร้อนสุดอาวรณ์ยิ้มยวนชวนหวั่นไหวฉันตอนนั้นเจ็ดปียังมีใยหกสิบสองผ่านไป...อยู่ไหนเธอWe stopped by a cornfieldNear ShrewsburyA girl in a sun hatSmiled at me.Then I was sevenNow sixty-twoWherever you areI remember you.(Gareth Owen)
หน้าส่วนตัว
1598
