ความรักคือ...ใยยุ่ยปุยหิมะปลิวเปะปะปกดินทับถิ่นฐานสุดสวยงามยามต้องกลับหมองมานหลอมเหลวผ่านหายวับไปกับมือLove is like a snow flakeFlutters to the groundBeautiful and always uniqueBut when captured in your handsIt quickly melts away(Brittney Pennington)
ถิ่นสยามงามยิ่งสมอิงอ้างแลสล้างปรางค์-ปราชญ์ราชฐานอีกอารามงามล้ำกว่าตำนานเกินกล่าวขานคราพบประสบจริงศิลปะลายไทยวิไลลักษณ์ภาพสลักย้อนยุคงามทุกสิ่งหัตถกรรมล้ำค่าน่าเอ่ยอิงดุจดั่งมิ่งมงคลเชื้อชนไทยยลเวียงวังเสร็จสมเที่ยวชมป่ามุ่งพนาดุ่มเดินเนินไศลมวลมาลาพฤกษชาติดื่นดาษไพรสัตว์น้อยใหญ่ผ่านมายามราตรีแล้วล่องใต้เที่ยวทะเลหายเหว่ว้าชมมัจฉาแหวกว่ายไม่หน่ายหนีชายหาดสวยรวยแหล่งแสงสุรีย์พบสตรีสาวหนึ่งซึ้งสัมพันธ์จอห์นกลับมาอังกฤษยังติดต่อจนสู่ขอวิวาห์ตุนาหงันทุ่มเงินทองปองชู้คู่ชีวันต่อแต่นั้นวีซ่าคอยห้าปีที่สุดเธอเผยธาตุเกินคาดคิดหลงรักผิดพิษต้องเสื่อมหมองศรีจอห์นแทบบ้าอาดูรพูนทวีเธอแอบหนีโผผิน...“โรบินฮูด”(๒๙ ธันวาคม ๒๕๔๑)
ความหวาดหวั่นพรั่นพรึงถึงกระดูกคิดไม่ถูกถ้อยถักจารอักษรจักจารึกลงหทัยใจรอนรอนแต่ขื่นค่อนซ่อนกลิ่นยากยินยลจึงเก็บงำมิพร่ำเผยสุดเอ่ยอ้าใจละล้าเลิกคิดอาจผิดผลเพราะความจริงสิงสู่รู้กมลรักชอบกลรู้สึกสำนึกในโปรดอ่านจิตคิดหันมองฉันบ้างวจีค้างมิกล้าลั่นสุดหวั่นไหวความรู้สึกแห่งฉันเห็นทันใดหากเอ่ยไปว่าลาก่อนตัดตอนลวงใคร่ให้เธอได้เห็นฉันเป็นอยู่เธอมิรู้หน่วงเหน็บเจ็บห่วงหวงมิได้ยินเก็บคำอำแดดวงรักท้นทรวงเต็มแก่...มีแด่เธอFear runs through my bonesputrefied to write the words in my heartscared to speak them out loudperhaps if I keep quitthey will not be truefor the love I feel is wronglook at me read my mindI can not tell you how I feelif I did good bye would soon followIf I could show you I wouldwhy can you not see my painfeel the love I have for you hear my silent words(Brittney Pennington)
วันเวลาล่วงไปเหมือนไร้ค่ากับคำว่ารักๆจนหนักอกเก็บมาคิดเช้าค่ำเจียนช้ำพกปลงไม่ตกหมกไหม้หทัยตรมคนละสุดขอบฟ้าภูผากั้นเฝ้าใฝ่ฝันค่ำคืนคิดขื่นขมอยากอยู่ใกล้เชยชิดได้พิศชมฟังคารมฉอเลาะเพราะจับใจจึงเป็นคนเหม่อลอยคอยชะเง้อบางทีเพ้อรำพันจิตหวั่นไหวเพราะต้องฤทธิ์พิษรักปักทรวงในดั่งคนไข้ห่อเหี่ยวรอเยียวยาเมื่อประตูแห่งกาลเปิดม่านรักจึงประจักษ์ในกลคนมุสาหลอกให้รักข้างเดียวเปลี่ยวอุราเวทนาดวงจิตที่ผิดทางสูญเวลาเสียเปล่าไม่เข้าท่ากับมารยาพลิกแพลงที่แสร้งสร้างช่างแนบเนียนเสียจริงอิงอำพรางรักอับปางสิ้นซากมิอยากยลเสียดายคืนวันวารถูกผลาญพร่าวันเวลาล่วงลับลวงสับสนพายุรักหักหายคลายกมลขอตั้งต้นใช้ค่า...เวลาทอง(๒๗ พฤษภาคม ๒๕๓๐)
ใครทำลายความฝันเทวัญรักใครเด็ดปีกฉีกหักเจ็บนักหนาใครขู่เข็ญให้คุกเข่าเศร้าโศกาจับวิญญาณ์คุมขังคำสั่งใครโปรดให้ฉันเยียวยาเมตตารักมอบใจภักดิ์รักเธอมิเผลอไผลเทพอนงค์สูงสรวงอย่าร่วงไปอย่าผลักไสไหวหวั่นลงทัณฑ์ตัวใครเล่าพันธนาแขนขาท่านปณิธานดัดด้นหม่นสลัวรอยยิ้มหายวายชีวิตมืดมิดมัวใครยุยั่วเลือดกบปากลำบากกายไยจึงปล่อยให้เจ็บเหน็บในเนื้อมิอยากเชื่อเทพแห่งรักกลับหักหายจงกางปีกผกผินบินสบายมอบถวายรักฉัน...แด่ท่านเองWho cut your wings my angel?Who destroyed your dreams today?Who kneeled you down to humiliate you?And who put your soul in a cage?Let me cure you loveLet me give you my loveAngel of love don't fall downDon't abandon yourselfWho tied your arms, tied your wish?Who killed your smile, killed your life?Who bled your lips and your creed?Why did you let it happen angel of love?Angel of loveOpen your wings and let your dreams flyLet me cure you loveI'll give you all my loveAngel of love please don't fall again(Raul Luna)
หน้าส่วนตัว
2220
