รัก...ทุกคนยลยินทุกถิ่นที่ส่วนน้อยมีวางจิตคิดเชื่อถือไม่มีเลยหลอกอำเอ่ยคำลือเพราะรักคือเมตตาข่มอารมณ์รัก...และไอใครคิดอาจปิดซ่อนรัก...เร่าร้อนควันบุหรี่ฤดีสมมิอาจซ่อนปกปิดใจชิดชมรัก...คำคมคุณค่าเหนือกว่าเงินรัก...เสียอย่างบ้างว่าทำตาบอดแต่ทางทอดเห็นกว้างแม้ห่างเหินรัก...มิใช่เสแสร้งออกแรงเดินรัก...มิเมินไม่มากแต่ลากนานรัก...ฉันเพียงน้อยนิดหากคิดค่าให้รักหมากว่ามากขอฝากสาส์นรัก...มองข้ามสิ่งบกพร่องมิต้องการรัก...ครองบ้านงานปราบใช่ดาบคุมรัก...ปกครองมิต้องสั่งกฏบังคับรัก...ยังนับบ้านใกล้ใจฉ่ำชุ่มมิต้องถึงรื้อรั้วกลั้วรักรุมรักครอบคลุมคุ้มโลก...โชคดีเอยLove all, trust a few, be false to none.Love and a cough can not be concealed.Love and smoke can not be hidden.Love does much, but money can't be repealed.Love is blind, but sees afar.Love knows nothing of labor.Love little, love me long.Love me little, love my dog more.Love over-looks many faults.Love rules a kingdom without swords.Love rules without law.Love your neighbor, but don't pull downthe fence boards.(Joseph T. Renaldi)
อันอ้อยตาลหวานล้ำไร้ลำเฝื่อนหวานมิเจื่อนเจือจางสั่งสร้างสมบอระเพ็ดเกี้ยวพันกอดกันกลมจึ่งแค่ขมอมกาบเคลือบฉาบทาอย่าพึงด่วนดีใจว่าได้แก้วเห็นวาวแววสุกใสฝันใฝ่หาขี้ไข่ขาง* จ่างแจ้งแสลงตามีปัญญาพึงพินิจใช้จิตตรองอย่าพึงด่วนปลาบปลื้มจนลืมคิดแก้ววิปริตผิดโฉลกนำโศกหมองใช่ว่าแก้วสุกใสสมใจปองคนทั้งผองฤๅรู้ใดคู่ควรคำบิดา มารดาสูงค่านักดุจน้ำหนักธรณินถิ่นสงวนใครน้อมนำคำสั่งเทิดทั้งมวลย่อมเลิศล้วนเจริญสุขสวัสดี*ขี้ไข่ขาง : ไข่แมลงวัน(ต้นฉบับ : ปติ ตันขุนทด ; ถวิล ทองสว่างรัตน์)
มิตรภาพซาบซึ้งพึงพินิจหากยึดติดศรัทธาปัญญาสรรค์จึ่งคบหาเป็นมิตรใกล้ชิดกันความสัมพันธ์นั้นผิดใช่มิตรภาพหากความรักปักใจแต่ไหวหวั่นโดยยึดมั่นความคิดจิตอ่อน-หยาบจึ่งคบเป็นคนรักคงจักทราบย่อมเข็ดหลาบใช่รักที่ปักใจมิตรภาพ ความรัก หลักจริงแท้ย่อมได้แก่ยกจิตคิดแก้ไขข้ามความคิด ศรัทธา คบหาใครจึ่งเป็นไปเพื่อ มิตร รัก สมัครปองหาก"บุรุษ"บอกคุณอบอุ่นเพื่อนแต่แชเชือนเลือนร้างแยกทางสองเพราะความคิดคุณเปลี่ยนเลิกเวียนมองใช่เพื่อนผองของห่วง "คนลวงโลก"หาก"สตรี"วจีทักว่ารักคุณแต่ว้าวุ่นขุ่นเขลาสบเศร้าโศกเพราะความคิดคุณเปลี่ยนเธอเวียนโยกใช่โฉลกรักดอก "คนหลอกลวง"Friendship with another that is contingent uponwhat that person thinks or believes is no friendship at all.Love for another that is contingent upon whatthat person thinks or believes is no love at all.True friendship and love transcend both what therecipient thinks or believes.If a man says he is your friend, but shuns you ifyour thinking changes, he is a hypocrite.If a woman says she loves you, but shuns you ifyour beliefs change, she is a liar.(Anna Maria)
ยินคำขมข่มจิตอย่าคิดด่าไปภายหน้าหากขมบีย่อมดีหลายอย่าติเตียนสะเดาขมถ่มน้ำลายชมใจหายกินกับลาบคนทราบกันด้วยว่าเด็กยังน้อยด้อยความคิดรู้เพียงนิดแต่พูดจาเกินก๋ากั่นรู้แค่ ก. แต่กล่าวกว้างเกินดวงจันทร์โม้เมามันเบี้ยวบูดคำพูดคนเมื่อรักเขาชมผิดอารมณ์เขาว่าธรรมดาหมาเฒ่าหอนเห่าหนเราทำดีมีชังไยยังยลไยยังสนคำคั่่วหยันยั่วยวนคนทั้งเมืองติฉินไยยินร้ายคนทั้งค่ายขายหน้าต้องกล้าสวนด้วยทำดีถี่ห่างสร้างกระบวนคนทั้งมวลเหยียบย่ำไยนำพาเมื่อบุญมีเป็นนายคนหมายพึ่งบุญไม่ถึงดิดดิ้นก็สิ้นท่าคอยแต่บุญไม่กระทำก็จำลาคอยแต่บุญหนุนมาใช่ว่าดีได้ขี่ช้างย่างเผยออย่าเย่อหยิ่งเหลิงอาจดิ่งกูบช้างเสื่อมสร่างศรีเกาะกูบหลังนั่งสง่าเสริมท่าทีแม้ถึงที่ลงช้างค่อยย่างยองช้างเผือกแผ้วพลายสารตำนานกล่าวเกิดในด้าวดงไกลด่านไพรผองหมากัดช้างล้มตึงควรพึงตรองหมาจักร้องไห้ครางเมื่อช้างยืนอย่าลืมหมู่ หมู หมา คราขี่ช้างย่อมมีบ้างเห่าหอนปลุกนอนตื่นไล่ขโมยล่ากระจงในดงฟืนยิ้มระรื่นได้อิ่มอุ่นคุณหมาเอย(ต้นฉบับ : ปติ ตันขุนทด; ถวิล ทองสว่างรัตน์)
ณ มุมเมืองหนึ่งพึ่งรถเข็นข้างขนของกองวางทุกอย่างของเขาหอบหกพกพาคุณค่ามิเบาจิตใจใฝ่เฝ้ารักเหย้ารักเรือนแสงไฟใส่สีเปิดมีให้เห็นแดง เหลือง เขียวเป็น หยุด-ไป รถเลื่อนผมเผ้าเกรอะกรังรุงรังเคราเยือนยาวยื่นเสมือนเกลื่อนกล่อนซ่อนตาที่นอนหมอนหมิ่นคือถิ่นทางเท้าค่ำคืนตื่นเช้าหนุนเฝ้าหินผาสวมเสื้อกันหนาวฮูดยาวครอบมาความอุ่นไขว่คว้าห่มผ้าขาดโทรมสรรเสริญพระเจ้าจนเช้าข้ามคืนพระคริสต์หยัดยืนตื่นรักหักโหมตะโกนล้ำลึกอึกทึกครึกโครมดั่งบ้าถาโถมโจมแจ้งแห่งจริงคำของพระเจ้าเว้าวอนสอนสั่งณ มุมที่นั่งดุจดั่งทรงสิงพระองค์ทรงโปรดดุจโบสถ์อ้างอิงแต่คนวนวิ่งไม่นิ่งรับฟังความจริงเขาขานประทานคำสัตย์ล้วนแต่แน่ชัดสมบัติความหวังผู้คนผ่านเลยแม้เอ่ยอ้างดังพระองค์ฝนทั่งลำบากยากเกินOn the corner where he stoodClose by to a shopping cartCarrying all that it couldPossessions dear to his heartFlashing in a sequence knownRed, yellow, and green lightsAs the cars stop and goUncombed hair matted so tightHanging down almost hidingBloodshot eyes with deep crows feetWith a beard long and stragglingHis bed was the sidewalkDown the block from where he stoodHis pillow was made from rockWearing a coat with a hoodAnd for warmth tattered blanketsPraising God he spent his nightsJudging eyes did not know thisFor the cause of Christ he'd fightYelling out like a mad manHe would preach the GospelGod himself taught him The WordThat corner was his chapelNo one paid attentionTo what this man was sayingBut his supplicationReally needed attention payingI heard him call on the LordSo I listen for a whileAnd as he spoke The WordThe people all in denialI looked at him very closeUpon him plain in sightThe spirit of Highest HostRested as joy was his lightI could not believe my eyesI stood and heard the truthWhile watching people pass byThinking if they only knewHow hard that God had tried(Angela Yarbrough)
หน้าส่วนตัว
4415
