ความทรงจำแจ่มใสในวัยเด็ก
อยู่บ้านเล็กกลางทุ่งกว้างห่างแสงสี
กับน้องชายตัวน้อยชวนต่อยตี
พ่อแม่มีอยู่พร้อมล้อมด้วยรัก
อันอาชีพนั้นหนาทำนาเช่า
พอได้ข้าวเถ้าแก่นามาตวงตัก
หลายลำเรือเหงื่อพ่อแม่ท้อแท้นัก
เขาย้ายยักไปกว่าครึ่่งซึ้งน้ำใจ
เราวิ่งเล่นเพ่นพ่านอยู่ย่านนั้น
กระทั่งวันหนึ่งมาเห็นฟ้าใส
มองก้อนเมฆสีขาวอย่างตั้งใจ
เมฆอะไรเหมือนเด็กหญิงทิ้งเปียยาว
ที่คอเสื้อมีโบว์หูกระต่าย
มือข้างซ้ายนั้นหรือถือกระเป๋า
ยืนตัวตรงกลางฟ้ามองหน้าเรา
เป็นสีขาวสะอาดตาตัดฟ้าคราม
แม่กลับมาก็หน้าตื่นไปยืนเล่า
เด็กผู้หญิงถือกระเป๋าเฝ้าเพียรถาม
แม่นับนิ้วแล้วจ้องหน้าทำตาวาม
อายุอานามของเราต้องเข้าเรียน
หน้าส่วนตัว
1065
