นาฎศิลป์ รำไทย ศิลปะไทยแขนงต่างๆ หรือแม้แต่งานฝีมือ มันไม่ใช่วิชาเลือกนะคะ
มันควรเป็นวิชาบังคับที่เด็กไทยทุกคนควรเรียน และควรจะมีพื้นฐานไว้บ้าง
เพราะนั่นคือรากเหง้าที่แท้จริงของเรา เดี่ยวนี้เวลาเห็นเด็กแสดงความสามารถ
ก็รู้สึกดีนะ เด็กเดี่ยวนี้กล้าแสดงออก มีความมั่นใจในตนเอง
แต่ลึกๆแล้วเด็กคนไหนแสดงความสามารถผ่าน ศิลปะไทยที่สวยงาม ก็รู้สึกดีใจนะ
แต่มันไม่ค่อยจะได้เห็นแล้ว เด็กตัวเล็กๆวัยน่ารัก ส่วนใหญ่มาเต้นมากกว่า
เต้นก็ไม่ได้ผิดอะไร เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง แต่ประเภทที่ฝึกให้เด็กเต้นเพลง
ล่อแหลมด้วยท่าทางเซ็กซี่หรือแม้แต่ท่าทางที่ไม่สมควร บอกเลยว่ามันดูไม่น่ารักเลย
ไม่เหมาะกับเด็กวัยนี้เลย เด็กคงไม่รู้ความหมาย แยกแยะไม่ออก แต่ผู้ใหญ่
แยกแยะออกใช่มั้ยคะ ช่วยกันดูแลเด็กของชาติ ให้เค้าเติบโตมากับวัฒนธรรมดีดีนะดีกว่ามั้ย
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ บอกว่าทำไม เดี๋ยวนี้เด็กไม่ค่อยน่ารัก
สัมมาคารวะไม่มี พูดจาไม่ไพเราะ แสดงออกไม่เหมาะสมกับวัย ก็ขนาดเรายังไม่แก่
เราเองยังรู้สึก แล้วรุ่นพ่อแม่เราจะไม่รู้สึกได้ไง อย่าพัฒนาแต่สมอง ให้เก่ง ให้วิเศษ
จนลืมเบ้าหลอมดีดีของชาติ
การเริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง บางครั้งมันก็มาพร้อมๆกับอุปสรรค ความกลัว ความไม่มั่นใจแต่ในเมื่อเลือกแล้ว ตัดสินใจแล้ว เราก็ต้องเดินหน้าและตั้งใจทำอย่างเต็มที่ บางครั้งก็เกิดความท้อความกลัวว่ามันจะประสบผลสำเร็จมั้ย แต่ช่วงนี้ไฟกำลังมาก็เลยรู้สึกว่า เอาวะ ลองอีกสักครั้งจะเป็นไรและครั้งนี้ต้องทำให้ได้ ต้องสำเร็จ (แอบกดดันตัวเองอีก) เฮ้อ....การเดินทางของชีวิต ล่วงเลยมายี่สิบกว่าปีแล้ว ก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่า จริงๆแล้วอยากเป็นอะไรกันแน่ แต่สิ่งที่รู้สึกตอนนี้คือ อยากไปจากตรงนี้ อยากเดินทางไปไกลๆ อยากไปตามหาอะไรบางอย่าง แต่การที่จะเดินทางไปถึงตรงนั้น ระหว่างทางมันต้องเตรียมตัว เตรียมใจและทำอะไรเยอะมากกกกกกกกกก โดยเฉพาะเรื่องของเอกสาร แต่ก็สู้ค่ะอาศัยช่วงที่ปิดเทอมนี้ นั่งทำเอกสารไปเรื่อยๆ แต่เวลามันก็เดินทางรวดเร็วเหลือเกินเผลอแปบๆผ่านไป 5 วัน ไวเหมือนโกหกเลย เอาเป็นว่าใครก็ตามที่มีความฝันที่อยากจะทำอะไรรีบๆทำซะ จะได้ไม่มีอะไรติดค้างในใจว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำนะ คิดซะว่าเราต้องทำได้และทำได้ดีด้วย สู้ๆ กำลังใจให้ตัวเองต้องเกิน 100 เสมอ Fighting Fighting.ญ อ้วน ^_^
ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ไม่ต้องไปสอนเด็กๆ เลยมีเวลาว่างมาเริ่มเขียนบล็อคของตนเอง ที่จริงตั้งใจเขียนบล็อคไว้นานแล้ว แต่ด้วยเวลาหลายอะไรอีกหลายอย่างเลยไม่ได้จริงจังมาเขียนสักที วันนี้ว่างก็เลยเริ่มเลยที่จริงมีที่ให้คนเราได้เขียน ได้พิมพ์ ได้บันทึกเหตุการณ์ในชีวิต ข้อความที่ประทับใจหรือแม้แต่ไว้เขียนเรื่องราวและระบายสิ่งที่อยู่ในใจมันก็ดีเหมือนกันนะ ทำให้เราได้มุมมองอะไรใหม่ๆ ได้อยู่กับตนเองพูดคุยกับตนเองไปอีกแบบหนึ่ง บางเรื่องเราอาจไม่อยากบอกใครหรือพูดกับใคร แต่อย่างน้อยเรายังมีที่ส่วนตรงนี้ไว้ให้บอกเล่าหรือบันทึกเรื่องราวต่างๆ ที่จริงบล็อคนี้ไม่ใช่บล็อคแรก แต่บล็อคที่เคยเขียนมันก็นานมาแล้วบางเว็บก็ถูกปิดไปแล้วเลยไม่ได้เข้าไปเขียนอีก นึกย้อนกลับไปบางครั้งก็เสียดายช่วงเวลาที่เขียนได้บันทึกเรื่องราวต่างๆลงไปเหมือนกันเพราะมันหาอ่านไม่ได้อีกแล้ววันแรกเอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน ไว้มีเรื่องราวอะไรจะแวะมาเขียนเรื่อยๆแล้วกัน ^_^ญ อ้วน