4 กันยายน 2556 17:00 น.
หยาดน้ำค้าง พร่างพรม ลมพลิ้วไหวหรีดเรไร ร้องระงม ข่มพฤกษา
เมฆขับเคลื่อน เลื่อนบัง ดวงจันทรา
อีกดารา ให้มืดดับ ลับราตรีกาล
ลมเรื่อยเรื่อย เอื่อยเอื่อยฉิว ต้องผิวเนื้อ
ให้เครือสั่น พรั่นไหว ไหล่สะท้าน
ให้เหน็บหนาว ร้าวลึก ในรอยราญ
ในดวงมาลย์ ชาเย็น ขืนเข็ญใจ
หยาดน้ำตา พร่างพรม ลมพลิ้วไหว
ร้าวทรวงใน อกระทม ตรมหมองไหม้
เสียงหรีดหริ่ง ร้องระงม ข่มพฤกไพร
ใบไม้ไหว เอนโยก เคล้าโศกตรม
กี่..ธิวา หมื่นราตรี ไร้แสงส่อง
ฤทัยต้อง จมทุกข์ ที่รุกห่ม
กี่..เหน็บหนาว ร้าวรอน ซ่อนซานซม
กี่..ขื่นขม พบแสงทอง สาดส่องใจ
หน้าส่วนตัว
10147
