ถามข่าวคราวจากแดนไกลสู่แดนไกล
1.
ที่รัก…ต้นตะแบกหน้าบ้านอยู่หรือยัง
แคร่ที่เรานั่งกินข้าวยังอยู่ไหม
กระถินริมรั้วแตกยอดหรือสิ้นไร้
คูนต้นใหญ่ตายไปหรือยังคง
น้ำในหนองเนืองนองหรือแห้งขอด
ผักแขยงแทงยอดหรือปลิดปลง
ข้าวน้องหว่านอุดมไหมพี่พะวง
หัวใจน้องเล่าซื่อตรง-หรือไม่เลย
พี่ต้องจากบ้านนาลาบ้านทุ่ง
หมายมุ่งสู่แดนดินมิคุ้นเคย
แผกวิถี ผิดทาง – ไร้ขวัญเชย
ยากจะเอ่ยถ้อยคำจำนรรจ์จา
2.
น้องอยู่ภูยืนดูพระอาทิตย์ตก
พี่ตระหนกท่ามกลางการเข่นฆ่า
น้องแย้มรับแดดเช้าสบายตา
พี่ก้มหัวหลบห่ากระสุนปืน
น้องทำไร่แปรสวนกลางธรรมชาติ
พี่รบเพื่อประชาราษฎมิอาจฝืน
น้องทุกข์ทนกับความแห้งแล้งเต็มกลืน
พี่ทนทุกข์หลับ – ตื่นกลางควันไฟ
น้องว่างงานนางจักสานตะกร้าเข่ง
พี่ว่างเวรเพ่งรูปน้องน้ำตาไหล
อ่านจดหมายทุกคราทุกครั้งไป
หัวใจพี่ก็หมองไหม้เหลือจะทน
3.
คิดถึง แกงส้มต้มไก่บ้าน
แกงผักหวานไข่มดแดงปลาร้าป่น
คั่วกุดจี่ จี่ข้าว , ในบางหน-
-ยามเราจนแค่แจ่วบองก็เกินพอ
คิดถึง เสียงแคนพ่อใหญ่เฒ่า
คลอเคล้าเสียงพิณอ้ายทิดสอ
คิดถึง เสียงขับลำนวลละออ
เมื่อไรหนอจะได้คืนสู่ลำเนา
คิดถึง พี่คิดถึงเจ้ายอดขวัญ
ทุกคืนวันเฝ้าคะนึงถึงวันเก่า
คิดถึงใบหน้าหวานดวงตาเศร้า
วันที่เราต้องพรากจากกันมา
4.
รอหน่อยนะคนดีรอพี่หน่อย
พี่เฝ้าแต่รอคอย คืนปรารถนา
พี่เฝ้าแต่คอยรอเจอแก้วตา
อย่าอ่อนล้าในรักนะ เจ้าขวัญทรวง
หากชีพนี้มิล่วงลับจะกลับไป!
“แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า”
ความรักได้หันหลังให้กับพวกเขาไปแล้ว
เธอจากไปแล้ว
เธอจากไปไกลแล้ว
เหล่าเด็กน้อยผู้มีปีกบอบบางราวผีเสื้อ
แต่มีดวงใจแข็งแกร่งยิ่งกว่าหินผา
ยามเมื่อโลกร้องเพลง
เธอจะนิ่งฟัง
ยามเมื่อโลกร่ำไห้
เธอจะร้องเพลงกล่อม
เป็นเช่นนี้มาเนิ่นนานนับตั้งแต่โลกสร้างเธอ
และก็เป็นเช่นนั้นเรื่องมานับตั้งแต่โลกรู้จักคำว่าสงคราม
เช่นนั้น
เช่นที่เธอจากไป
เหล่าเด็กน้อยผู้มีปีกบอบบาง
แม้ศาสตราวุธตั้งแต่ยุคบรรพกาลจนถึงปัจจุบันจะทำร้ายพวกเธอไปกี่แสนกี่ล้านคน
เหล่าเด็กน้อยผู้มีปีกบอบบางเช่นเธอก็ยังถือกำเนิดขึ้นมาเสมอ
จากไปเพื่อเพิ่มช่องว่างให้กับผู้มาใหม่
เกิดใหม่เพื่อเติมเต็มผู้ที่จากไป
และทุกครั้งที่เธอจากไปทำให้โลกรู้ว่า
ความรักได้หันหลังให้กับพวกเขาไปแล้ว.
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
เพาะรัก
เพราะรัก...
จึงตระหนักคุณค่าของคืนหนาว
จึงระลึกถึงราตรีดาวพร่างพราว
จึงรู้รสขื่นคาวความเศร้าตรม
ด้วยรัก...
จึงประจักษ์ความงามในความขม
จึงสัมผัสลมหายใจของสายลม
จึงสุขสมแย้มยิ้มอยู่เดียวดาย
พลังรัก...
จึงปกปักดูแลแม้เจียรตาย
จึงเป็นดั่งแสงไฟดวงสุดท้าย
จึงมอบใจมอบกายให้แก่กัน
ความรัก...
จึงเป็นแหล่งพิงพักคนหลับฝัน
จึงเป็นมือฉุดดึงเชื่อมสัมพันธ์
จึงเป็นเธอเป็นฉันและเป็นเราฯ
“แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า”