บทนี้เป็นบทพูดของชทเดือนครับ เบริด์เมื่อวานตากฝนมาปวดหัวจังเลย เมื่อวานก็ทำงานกะเดียวกันเอยทำไมทำกันเยี่ยงนี้ ทิ้งกันหนีกลับบ้านได้อย่างไร กลับบ้านนั้นก็หาใช่คนละทาง
---เอทำไมหนอเขาไม่สนใจ--- ---ยังยิ้มได้อย่างมีสเนห์เช่นนี้-- --อาการหึงหวงหยาบคายไม่มีเลย-- อ่านด้านในครับ
--แต่ทำไมหนอทำไมเอยเหมือนเขายิ้มได้เพราะเตรียมใจ-- --เดินกลับไปรอยยิ้มไม่เหมือนเคย-- --ยิ้มน้อยลงเอยแต่ยังสบตาเราได้-- --แววตาไม่มีโกรธเคืองใดๆเลย-- --พี่ไปก่อนนะคำนี้หนอช่างเหน็บหนาวในหัวใจ-- เราขวนขวายหาพี่เขาได้เบอร์โทร โทรไปหาพี่เขาทันทีที่เลิกงานเร็วเท่าที่เป็นไปได้ พี่บุตร..... ครับ...มีอะไรเอ่ยน้องเดือน พี่บุตรคืออ..นั่นเขาเป็นเพื่อนเดือนเราไม่ได้เป็นอะไรกัน อ่ออ ครับ..พี่เองก็ภาวนาในใจขออย่าให้เป็นอย่างนั้น พี่บุตรจะเขามาสาขาหนูอีกวันไหนอ่าค่ะ(T^T เสียงสั่นนิดหน่อยเหมือนกลัวจะไม่ได้เจออีก) อ๋อ^.^ก็จะเขาไปเบิกหนังสือวันที่น้องเดือนไม่สบายใจหนะแหละครับ อย่าร้องไห้เหมือนวันนี้อีกน่ะ ครับพี่ต้องปิดร้านแล้วเดี๋ยวไว้ถ้าพี่จะเข้าไปพี่จะโทรไปที่สาขาเราน่ะ ^.^lสวัสดีครับ
หน้าส่วนตัว
2037
