21 มิถุนายน 2556 09:27 น.

มธุรสวาที มุขมณีของสุนทรภู่ โดย ศรีปาด

๏ กราบกวี ศรีกลอน สนทรภู่ 
ขอกราบครู ครอบกานท์ ด้วยงานเขียน
จำสำเนียง เสียงครู มาชูเพียร
และฝึกเขียน คำกลอน ถึงตอนนี้

๏ กลอนของครู เคร่งครัด เรื่องจัดสร้อย 
สำเนียงถ้อย ทับผูก ท่านถูกศรี
สัมผัสใน ใส่เน้น ต้องเห็นมี 
สามไปสี่ ห้าไปเจ็ด สำเร็จพลัน

๏ รูปอักษร ซ่อนเสียง ท่านเรียงถ้อย 
ท่านต่อห้อย หันหก ไม่ตกผัน
บาทสองสี่ มีอักษร ไว้ซ่อนกรรณ 
สำเนียงนั้น แนบเนื้อ ไม่เชื่อดู

๏ ท่านไม่ส่ง เสียงตรี ที่บาทสอง 
เสียงไม่คล้อง เคียงกัน จักคันหู
จัตวา มาซุก ให้จุ๊กกรู 
ดนตรีครู ขานเพราะ เสนาะคม

๏ ท้ายบาทแรก แทรกโท มาโห่ห้อย 
จบบทร้อย รับสามัญ จึงผันสม
อย่าไปซัด จัตวา ไม่น่าชม 
สูงระงม เงยโหน เดี๋ยวโดนปา

๏ คำสัมผัส จัดนิยม ผสมสร้อย
ท่านมักต้อย แต่งเสียง อัน. ไว้ผันหรา
อวม. อิ. อบ. หลบเสียง ไม่เรียงมา 
เสียงมันว้า วุ่นหยูก ไม่ผูกใย

๏ มักอุทาน ขานโชว์ ว่าโอ้เอ๋ย 
คงคุ้นเคย คำอยู่ เพราะครูไหล
โอ้บาปกรรม น้ำนรก ที่หมกใจ 
ท่านกล่าวไว้ ว่าเอ๋ย ก็เคยลอง

๏ กลอนตลาด ปราชญ์โลก โขยกฟ้า 
ให้รากหญ้า ยิ่งใหญ่ วิไลผอง
ระบือบ้าน ย่านตลาด ระบาดคลอง 
ต้องหันมอง หมั่นถือ หนังสือแล

๏ อันร้อยกรอง มองกาล ที่นานเก่า 
มีแต่เหง้า งามศักดื์ จึงจักแถ
แต่คนจน บ่นเง่า ไม่เล่าแปล 
วิชาแหม หมกทุ่ง สะดุ้งฤา

๏ สมัยโน้น คนหรู เขาตู่เต้า 
ว่ากลอนเง่า โง่โหงก กระโหลกหรือ
อย่ามาเปรียบ เทียบโคลง จรรโลงลือ 
เป็นแค่มือ เมาผี กวีไพร

๏ ท่านเขียนโคลง โจ๋งครึ่ม กระหึ่มเสียง 
กลับว่าเรียง ร้อยเกย จนเลยไหล
สัมผัสใน ใส่เยอะ มันเลอะไป 
เพราะมิใช่ ชนชั้นหรู มิชูชม

๏ เสลาสลอดสลับสล้าง ......... สลัดได
สะอึกสะอะสะอมสะไอ ........... สะอาดสะอ้าน
มะแฝ่มะฟางมะเฟืองมะไฟ ...... มะแฝงมะฝ่อ พ่อเอย
ตะขบตะขาบตะเคียนตะคร้าน . ตะคร่อตะไคร้ตะเคราตะครอ 

( โคลงกลบทสระล้วน ของสุนทรภู่ , นิราศสุพรรณ )
.

๏ จึงขอโยง โคลงครู ให้ดูเห็น 
สัมผัสเต้น ต่อเคียง ท่านเรียงสม
เขียนลำบาก ยากเหลือ ว่าเนื้อตม 
ว่าไม่คม ความหมาย ถวายใคร

๏ กลอนนิทาน ขานคม ขย่มพื้น 
ทุกวันคืน ใครอ่าน ยังหวานไหล
จินตนา การเลิศ กำเนิดไกล
ทั้งเมืองใหญ่ ยักษ์มนุษย์ สมุทรคราม

๏ ปัจจุบัน วรรณศิลป์ ไม่ชินเสียง 
ไม่ร้อยเรียง รับลูก ไม่ผูกหาม
อันเสียงกลอน ซ่อนผูก จึงถูกงาม
กลับเขียนความ ครอบเฉย เหวยเหวยไป

๏ ร้อยกรองเอย เลยถอย เป็นร้อยแก้ว 
ส่วนใหญ่แล้ว ร่ายตรงตรง เพราะงงไสย์
เหลือแต่ต้น ด้นเฝือ สิ้นเนื้อใบ 
สัมผัสใน นั้นหนา ไม่หาเลย

๏ สัมผัสใน ใครไม่เขียน ว่าเซียนขลาด 
ฉันศรีปาด ปฏิบัติ กำหนัดเหวย
สัมผัสนอก ในเขียน ยังเวียนเฮย 
ขอครูเอย อ้างอวด ตะกวดแปลง ๚ะ

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=tn_tnmn

4297

love

comment

11 มิถุนายน 2556 01:46 น.

เท่ง เถิดเทิง โดย ศรีปาด

ศรีปาด เฟสเก่าโดนระบบลบเฉยเลย

๏ ยกตลก จกโชว์ มาโห่ห้อง 
ทะลึ่งบ้อง บริบท เพราะอดสู
คนไหนมี สีเดียว อย่าเหลียวดู 
เดี๋ยวกลอนกู่ กัดคิด จะผิดใจ

๏ จักเขียนคำ รำฆ้อง คะนองโขน 
ถึงจักโดน ด่าควาย ก็หมายไถ
เห็นผู้ดี มีเลิศ มิเปิดใจ 
เห็นประชาธิปไตย สมัยเชย

๏ ตัวตลก ตกกระเผลก เขยกร่าง 
สิทธิ์ที่ย่าง เยื้องเหยียด กลับเกลียดเสย
ว่าควายรก ยกงอบ ไม่ชอบเวย 
ไฉนเลย ล่วงสิทธิ์ สถิตย์นอ

๏ ถ้าพระเอก เสกหน้า คงว่าเจ๋ง 
เพราะเหมาะเหม็ง มาดมี มณีศอ
ชอบกิ้งก่า บ้าหรู ที่ชูคอ 
ถ้าไม่หล่อ รูปอ้าง ไม่ว่างชม

๏ ทีพระเอก เสกฝัน สวรรค์เศร้า 
น้ำตาลเต้า ตรมโตรก กระโหลกถม
จุฑาเทพ เสพฝัน สวรรค์ลม 
แหมดอมดม ดูดดื่ม ว่าปลื้มปรีด์

๏ เห็นตลก ตกแตก สาแหรกเหย้า 
เห็นคนเฝ้า ฝันเสก พระเอกศรี
เห็นเหยียบย่ำ ขำยับ ว่าอัปปรีย์ 
แต่หล่อดี ดันร่าง ไว้ข้างบน

๏ ดูละคร ตอนอึน แล้วมึนเหตุ 
ละครเปรต ปากพิษ ผลิตฉล
ตัวละคร ซ่อนฤทธิ์ ประดิษฐ์จน
เป็นหนังกล การเมือง กระเดื่องมอ

๏ ผู้ดีจัง คลั่งสี วจีเสนียด
ทั้งส่อเสียด สร้างปม กลับชมปร๋อ
เท่งระเบิด เถิดเทิง กระเจิงจอ 
ถ้าขัดคอ เขวี้ยงรีโมท อย่าโกรธกัน

๏ ลัทธิเกลียด เหยียดหยาม มันลามสิทธิ์ 
วิปริต ลามเฟส ประเทศขัณฑ์
ผู้ดีว๊าย อ้ายอีี ทุกวี่วัน 
ทั้งแดกดัน ด่าโคตร พิโรธฮือ

๏ เท่งระเบิด เถิดเทิง เถกิงศก 
ตัวตลก ต่างใด ทำไมถือ
เท่งไร้สิทธิ์ คิดไฉน กระไรฤา 
ประชาคือ ธิปไตย ไฉนนา ๚ะ๛

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=hl
การเมือง คือ เรื่องของกลยุทธ์การเมือง ...
การแสดง คือ ศิลปะของการแสดง .........
จะไปโหมด่าเขาทำไม ?
ปาดว่ามันไม่เกี่ยวกันเลย นะท่านนะ

4671

love

comment

9 มิถุนายน 2556 10:47 น.

ถวายกล้วยเทวดา โดย ศรีปาด

ศรีปาด เฟสเก่าโดนระบบลบเฉยเลย

๏ มีมนุษย์สุดยากไร้           ลืมฤา
เทวะช่วยละมือ                   หมัดบ้าง
เห็นเตะต่อยตะพึดตะพือ       ฟาดแหลก
ไยย่างเยาะเหาะอ้าง             อวดโอ้โชว์เก๋า ฯ

๏ เทวดาเขาด่าอ้าย            มึงอี
สารพัดสัตว์พลี                  เพรียบพร้อม
คนอื่นชั่วตัวดี                    โคตรเด่น
หยามโง่รโหก้อง                 เก่งกล้าเก๋าเกิน ฯ

๏ เหินสวรรค์ตะบันฟ้า         ไฟทอง
ถีบต่ำไปจำจอง                  ขี้ข้า
มองมนุษย์ประดุจของ          ต้อยต่ำ
ไยปราชญ์ฉลาดฟ้า             เกลียดเถ้าข้างถนน ฯ

๏ คนสวรรค์ฉันเรียกไว้        เทวดา
เป็นมนุษย์สุดปรีชา             โชติแก้ว
แต่ผสุรสวาจา                   จ้วงแดก
มักกำสรดพจน์แพร้ว           ด่าฟุ้งสะดุ้งโหยง ฯ

๏ โขลงเทวดาเคลื่อนแล้ว     ระดมพล
โพสต์ด่าแม่งทุกคน             ขี้ข้า
ใครคิดต่างทางตน              ต้องเหยียด
โพสต์เยาะหยามตามหน้า     นาบแค้นทวงขัณฑ์ ฯ

๏ ครั้นเหินเหาะเกราะโก้      เกรียงไกร
รักชาติมากกว่าใคร            คลั่งฟ้า
อวดประชาธิปไตย              ตัวแจ่ม
องค์รักษ์พิทักษ์หล้า            เรื่องนี้พลีผลึง ฯ

๏ ดึงสรรค์ผันพลิกพื้น         พังคะนอง
ถืออำนาจพลกอง               กลับข้าง
ฉกอาทิตย์สถิตย์ผอง           พรากประจักษ์
ถือสิทธิ์จริตอ้าง                 อวดโอ้โชว์เหรียญ ฯ

๏ เรียนเทวดาว่าไว้            วานยล
เห็นกร่างทางสกล              กอรปกู้
เหลืองแดงที่แปลงปน         ป่วนเปรต
ล้วนกบฎอดสู                   แสยะไส้ทรวงผี ฯ

๏ ขอบัดพลีท่านด้วย         ของดี
มิคิดเหิมเกริมตี               ต่อยด้วย
ขอฉันอยู่อย่างนี้               นะจ๊ะโปรด
จะบัดพลีหวีกล้วย             กราบอ้อนกลอนแถม ฯ

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=hl

๏ เทวเดือย เฟื้อยเฟี๊ยว กระเจียวหอม 
ผุดพยอม ออกปาก ให้อยากเห็น
ถวายกล้วย ทั้งหวี บัดพลีเอ็น 
ถวายเซ่น เทวดา เชิญมาดู ๚ะ

2681

love

comment

9 มิถุนายน 2556 10:44 น.

ขอเสร่อเพ้อพจน์รสวรรณคดี โดย ศรีปาด

ศรีปาด เฟสเก่าโดนระบบลบเฉยเลย

๏ จักเขียนกลอน ตอนลีลา มหาบท 
ตามกำหนด สันสกฤต ลิขิตศรี
ว่ารสเล่า เก้าประเด็น ที่เห็นดี 
สมควรมี หมายช่อง ให้ต้องการณ์

หนึ่งควรมี จี้จก ตลกเหย้า 
มาป่วนเป้า ปลุกโปก โขยกขาน
สองควรมี เมตตา มหากาฬ
ควรเขียนงาน เมตตา มหาคุณ

สามบทโกรธ โคตรแค้น ต้องแม้นเหมือน 
ว่าสะเทือน แทรกไต จนไส้หมุน
สี่ควรปลุก ฉุกกล้า ไปคว้าบุญ
เขียนคำหนุน หนักเนื่อง ไปเฟื่องแรง

ถึงบทกลัว รัวเกลา ให้เขลาขลาด
สำแดงบาท บทกลัว ที่ตัวแหยง
บทรังเกียจ เดียดฉันท์ ต้องหันแทง 
ให้ตะแบง บทเหยียด เสนียดมัน

เจ็ดประดิษฐ์ พืศวง ให้งงนึก 
ให้ระทึก ทุกคำ ที่นำสรรค์
ซ่อนอุบาย หมายเลศ วิเศษณ์วรรณ
อัศจรรย์ แจ่มฟ้า ปัญญาไฟ

อย่าลืมขาน ศานติรส บทพระศาสน์ 
พุทธิปราชญ์ เปรื่องปรุง ให้พรุ้งไหว
สาธุธรรม คำสติ ให้ผลิใบ 
ให้งอกใน เนื้อความ จึงงามเอย

แปดข้อนั้น สันสกฤต ลิขิตไซร้
แต่คนไทย ท่านกลับคิด ลิขิตเสย
ขมวดกลาง บางข้อ ให้ย่อเกย
ไทยไม่เชย เชื่อมแหลก ให้แปลกบัง

เก้าสุดท้าย จึงหมายไว้ ว่าไทยเขียน 
เป็นกลอนเรียน เรื่องความรส กำหนดขลัง
เสาวรสนีย์ นารีย์ปราโมทย์ พิโรธวาทัง
สัลลาปังคพิไสย กระไรฤา ๚ะ

๏ เสาวรจนีย์ วลีเชิด 
บรรยายเลิศ รุ้งวาว และพราวผา
บรรยายโฉม โนมเนื้อ ทุกเสื้อบรา 
ให้เห็นท่า ทางกลิ้ง ที่วิ่งเดิน

ส่วน นารีปราโมทย์ คือโอฐษ์อ้อย 
น้ำตาลสร้อย แทรกพลี สตรีเขิน
สุนทรภู่ ครูเฒ่า ท่านเก๋าเกิน 
ท่านเขียนเยิน เยี่ยมยอด ตลอดกาล

ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร 
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน
แม้นเกิดใน ใต้ฟ้า สุธาธาร 
ขอพบพาน พิศวาส ไม่คลาดคลา ( สุนทรภู่ )

อีกหนึ่งนาม ตามหมาย ถวายโกรธ 
คือ พิโรธวาทัง กำลังก๋า
ขณะเขียน ควรบ่น ถลนตา 
ปลุกภาษา สร้อยโหด ว่าโกรธมัน

สัลลาปังคพิไสย คือไหลโศก
ว่าตกโตรก ตรมเต้า หรือเฝ้าฝัน
ว่ารักล่ม จมหนอง หรือคลองตัน 
เพ้อทั้งวัน ว้าวุ่น วัยรุ่นเซ็ง ๚ะ

๏ มีเก้าข้อ ขอเล่า มาเท่านี้ 
ว่ากลอนดี เด่นงาม ตรงความขลัง
แม้นกลอนปาด อาจเลอะ หรือเกรอะกรัง 
แต่ก็ยัง เขียนต่อ มิย่อเฮย ๚ะ๛

https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=tn_tnmn