30 เมษายน 2546 11:47 น.
น้ำมันพราย
แดดยามสายไม่อ่อนไม่ร้อนเกิน
ลมพัดแผ่วหยอกเอินใบไม้ไหว
นกน้อยร้องเจื้อยแจ้วอยู่ใกล้ใกล้
คงแลกเปลี่ยนหัวใจกันและกัน
ขนสีเขียวปนครามงดงามนัก
นกเจ้ามีความรักไม่แปรผัน
อยู่กับคู่ของตัวทุกทุกวัน
ต่างรักมั่นต่อกันแบ่งปันใจ
น่าอิจฉานกน้อยแห่งความรัก
เลิฟเบิริ์ดที่น่ารักและสดใส
ไม่ต้องพรากจากคู่ไปอยู่ไกล
อยู่เคียงกันตลอดไปใต้ฟ้าคราม
ต่างคลอเคลียเล็มไล้ปลายปีกขน
กับคู่ตนทั้งวันแสนหวานหวาม
ระริกรื่นกับคู่อยู่ทุกยาม
มีความรักแสนงามบินตามไป
29 เมษายน 2546 21:01 น.
น้ำมันพราย
อยู่ว่างว่างไม่มีอะไรทำ
จะลุกขึ้นมาเต้นรำก็กลัวเค้าว่าบ้า
ยังไม่ค่อยอยากไปอยู่กับเพื่อนที่ศรีธัญญา
ไม่อยากให้ใครรู้ว่าบ้าเลยไม่ทำ
นึกสนุกอยากลุกขึ้นมาร้องเพลง
แล้วกระโดดโหยงเหยงให้สะใจ
แต่ไม่เอาดีกว่าน่าเกลียดจะตาย
คนน่ารักอย่างฉันทำไม่ได้อย่างแน่นอน
ดูสิว่าฉันว่างมากมายขนาดไหน
ชมตัวเองก็ได้ไม่สนคำพูดใครจะหลอกหลอน
เพราะว่าฉันกำลังแต่งกลอน
และอากาศมันร้อนทุกคนคงเข้าใจ
29 เมษายน 2546 16:41 น.
น้ำมันพราย
แค่อยากรู้ที่ว่ารักน่ะจริงรึเปล่า
แค่อยากรู้ที่บอกว่าเหงาน่ะเพราะอะไร
แค่อยากรู้ที่คิดถึงน่ะจริงๆแล้วคิดถึงใคร
แค่อยากรู้ความในใจที่ซ่อนไว้ในใจเธอ
29 เมษายน 2546 16:25 น.
น้ำมันพราย
ลืมไปรึเปล่าว่ามีคนคอยคิดถึง
ว่ามีคนคนหนึ่งที่ซาบซึ้งเธอเสมอ
แม้วันที่จากไกลไม่อาจได้มาเจอะเจอ
แต่ก็ยังพร่ำเพ้อถึงเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง
หากเธอไม่ค่อยอยากจำสักเท่าไร
ไม่เป็นไรฉันจะไม่ซักไซ้ให้เธอเหนื่อยแรง
ไม่ต้องพยายามนึกถึงหากจิตใจยังแห้งแล้ง
และไม่ต้องแกล้งว่าเธอยังจดจำ
29 เมษายน 2546 15:48 น.
น้ำมันพราย
ก่อนหน้านี่ไม่รู้ว่ารักเธอรึเปล่า
ไม่เคยรู้ว่าเหงาเพราะอะไร
ไม่เคยรู้ความคิดถึงเป็นอย่างไร
ไม่เคยรู้ว่าจะเสียใจเมื่อเธอจากลา
กลับมาอีกสักครั้งเถอะที่รัก
ฉันรู้แล้วว่ารักเธอหนักหนา
รู้แล้วว่าฉันเหงาเพราะคิดถึงเธอตลอดมา
รู้แล้วว่าที่เสียน้ำตาเพราะไม่อยากเสียเธอ
หน้าส่วนตัว
930
