windsaint
หวนรำลึก...ตึกยาว
ขออนุญาตเห็นแก่ตัวด้วยเรื่องของโรงเรียนตัวเองสักวันละกันครับ
บางอารมณ์มันทำให้ใจพลุ่งพล่านอยากเขียน
นั่งมองภาพเก่าเก่าเก็บเอาไว้
ตึกสีเก่าไม่ใหม่เหมือนบัดนี้
ความทรงจำยังย้ำเตือนฤดี
ไม่เคยมีเปลี่ยนแปลงไปจากใจ
แต่ละภาพคอยเตือนความทรงจำ
ยิ่งตอกย้ำน้ำตาก็ยิ่งไหล
ยิ่งใกล้วันเร่งเดือนยิ่งย้อนใจ
มันหวนให้ระลึกถึงสถาน
นึกถึงตึกเก่าเก่าที่เคยเรียน
นึกถึงครูที่เพียรเฝ้าลงหว่าน
นึกถึงตึกเก่าเก่าในวันวาน
นึกถึงบ้านที่เคยล้มลงนอน
แม้ถ้อยคำเป็นล้านว่าระลึก
ไม่เท่านึกเอาไว้ในใจย้อน
ความทรงจำถูกตัดต่อเป็นตอนตอน
ถ่ายลงกลอนยังไม่เทียบเท่าทัน
ภาพเก่าเก่ายังจำได้ต