3 มิถุนายน 2547 22:00 น.
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-
[ ปี 2547 ]
::โรงเรียนสตรี N ::
"นักเรียนปี 3 ห้อง 6 โดดเรียนภาษาไทยยกห้อง"
ครูชายคนนึงเดินเข้ามา อ่านข้อความบนกระดาน และทำหน้าเอือมระอา หยิบแปลงลบกระดาน มาลบข้อความทั้งหมดนั้น และนั่งรออยู่ชั่วเวลาหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ เดินออกจาห้องไป
หลังจากวันนั้นไม่นาน คณะปฏิวัติรัฐบาล ในภายใต้ชื่อ "กบฏเพื่อชาติ" นำโดยจอมพลหลวง ทำการปฏิวัติในครั้งนี้ และสามารถยึดอำนาจของรัฐบาลเอาไว้ได้ บ้านเมืองอยู่ในความระส่ำระสาย แต่เศรษฐกิจไม่ตกต่ำอย่างที่ผ่านมา ประชาชนทั่วไป สามารถอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน เพราะการปฏิวัติทำโดยสงบ ไม่ไช่สงคราม หนึ่งเดือนให้หลัง กบฏเพื่อชาติได้ออกบัญญัติการศึกษาแบบญี่ปุ่น BR และนำมาซึ่งความหายนะ
::วันพุธที่ 3 มีนาคม 2547:: [ เวลา 12:30 นาฬิกา ]
::พิธีปัจฉิมนิเทศโรงเรียนสตรีN::
ห้องเรียน ปี 3 ห้อง 6 เป็นห้องที่ได้กล่าวขานว่าเป็นห้องที่มีปัญหาที่สุดในชั้นเรียน สร้างความลำบากและความเดือดร้อนแก่ครูอาจารย์และโรงเรียน จึงถูกตราหน้าทั้งหมด ว่าเป็นห้องสวะ ของโรงเรียน แต่เด็กที่มีปัญหาในห้องนี้ มีแค่ 10 กว่าคน ทำให้เพื่อนร่วมห้องพลอยโดนไปด้วย ทำให้ห้องนี้ทั้งห้องถูกเรียกแบบนั้นมาตลอด โดยที่ทุกคนในห้องและครูที่ปรึกษาก็รู้ดีว่าห้อง ปี 3 ห้อง 6 นี้ ก็ไม่ไช่ห้องที่เลวร้ายอะไร แต่ห้องนี้ก็ยังโดนเรียกห้องสวะเรื่อยมา จึงต้องทำใจยอมรับ ห้องนี้จึงถูกจับตามองเป็นอย่างมาก ว่าจะจบชั้นม.ต้นได้อย่างไร ท่ามกลางเสียงวิจารณ์ต่างๆนาๆ ห้องนี้หาได้สะทกสะท้านไม่ นัดเรียน 55 คนทั้งห้อง ก็จบการศึกษาด้วยกัน ท่ามกลางความงงงวยของนักเรียนทั้งโรงเรียน
"ไม่รู้ว่าพวกห้องเด็กสวะมันจบม.ต้นได้ยังไงนะค่ะ" ครูหริหันไปพูดกับครูหญิงคนหนึ่งอย่างเงียบๆในห้องพิธี
"นั่นนะสิค่ะ แต่ชั้นทราบมาว่า ห้องสวะ นี้ใช้เส้นครูใหญ่ ถึงได้จบกันหมดทุกคน ไม่รู้ครูใหญ่ไปช่วยพวกมันทำไม" ครูสองคนกระซิบกระซาบกันอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่า ครูประจำชั้น ของห้องปี 3 ห้อง 6 นั้นได้ยินอยู่ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร อันที่จริง เธอก็งงงวยเหมือนกันว่า ทำไมนักเรียนทั้งห้องจึงเรียนจบม.ต้นได้ วันนี้เธอยิ้มได้เพราะนักเรียนของเธอกำลังจะจบชั้นนี้ไป แต่เธอต่อไปเธอคงหุบยิ้มไม่ทัน เพราะสิ่งที่เธอจะเจอต่อไปมันช่างเลวร้าย และเธอหารู้ไม่ว่า นักเรียนปี3 ห้อง 6 ทั้งหมด จบชั้น ม.ต้นโดยการหนุนของ กบฏเพื่อชาติ เพื่อที่จะเอานักเรียนในห้องทั้งหมดนั้น มาเล่นเกม BR 3 .
"นึกว่ากูจะไม่จบซะแล้ว" ยิมหันมาพูดกับเพื่อนๆท่ามกลางเสียงจอแจในหอประชุม
"ไม่ไช่มึงคนเดียวหรอก มันก็หมดทั้งห้องแหละว้าา เออ แล้วต่อไปมึงจะไปต่อที่ไหน" เบนซ์พูด
"ก็ต่อที่นี่ละมั้ง "ยิมหันขึ้นไปมองบนเพดาน แบ็คก็หันมาพูด
"ต่อไปก็แตกกลุ่มละดิ 9 คนเรา คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว กูคงคิดถึงพวกมึงวะ" แบ็คทำหน้าเบ้ ณัฐตบหัวแบ็คไปทีนึง
"ไอ้ห่า พูดหยั่งกะจะไปตาย อยู่ รร.เดียวกันมันก็ต้องเจอกันอยู่ทุกวันแหละ" บูมพยักหน้าเห็นด้วย แบ็คกอดคอบูมและณัฐไว้
"พวกมึงฟังไว้ดีๆนะ กุกุกุ กูรักพวกมึงงงงง" จบเสียงไป ทุกคนก็โผเข้ากอดกันด้วยความดีใจและแฝงความเศร้าไว้ภายใน ตลอด 2 ปีที่ผ่านมา ห้องปี 3 ห้อง 6 และกลุ่มชายล้วนนี้ ต้องเจอกับอุปสรรคมากมาย และความทุกข์และความสุขที่ยากจะลืม ความรักภายในห้อง ก็ต้องจบลงเพียงแค่นี้ เพราะเพื่อนต้องจากไป เดินตามเส้นทางของตัวเอง ทางที่ศรัทธา และปล่อยให้เพื่อนไปตามทางที่เขารักเช่นกัน คำสุดท้ายที่ทุกคนได้ยิน ก่อนที่ห้อง ปี 3 ห้อง 6 จะปิดฉากลง ลาก่อน และเริ่มเข้าสู่พิธี
วันพุธที่ 3 มีนาคม 2547 เวลา 22:00 นาฬิกา
เบนซ์งัวเงียตื่นขึ้นมา สลัดความง่วงทิ้งไป มองฝ่าความมืดมิด โดยที่ไม่รู้ว่าตนเองตอนนี้อยู่ที่ไหน เขามองฝ่าความมืดไปเรื่อยๆ จนตาเริ่มปรับให้เข้ากับความมืด และเห็นเพื่อนนอนอยู่รอบๆ อย่างรางๆ และทันใด ก็สว่างขึ้น ทำให้เขาพบว่าเขาได้อยู่ในห้องเรียนของตนเอง และเห็นเพื่อนๆ นอนเกลื่อนพื้นอยู่รอบๆ โดยที่ทุกคนไม่รู้สึกตัว เขายัง งง อยู่ว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เพราะเขาจำได้ว่า เมื่อกี้เขากำลังอยู่ในพิธี..
ย้อนไปในพิธีเมื่อพิธีเริ่มไปได้ 20 นาที กลุ่มกบฏเพื่อชาติ ได้เริ่มสตาร์ทเกมส์ BR 3 ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีก 10 ชั่วโมงข้างหน้า กลุ่มกบฏ เดินทางเข้ามาในโรงเรียน โดยภายในโรงเรียนไม่มีใครอยู่แล้วนอกจาก นักเรียนปี 3 บนหอประชุม กลุ่มกบฏได้ส่งคนขึ้นไปบนหอประชุมอย่างเงียบๆ ไม่พ่นยาสลบที่มีระยะเวลา 9 ชม.ไปรอบๆหอประชุม นักเรียนและครูทั้งหมดก็ยังไม่รู้สึกตัว และทั้งหมดก็สลบไปภายในเวลาไม่ถึง 30 วีนาที จากนั้นกลุ่มกบฏก็เดินทางมามากขึ้นเรื่อยๆ กลุ่มกบฏส่งทหารเกือบ 300 นายมีจัดการขนนักเรียนและครูคนอื่นๆที่นอนสลบอยู่ทั้งหมด ยกเว้นนักเรียน ปี 3 ห้อง 6 นำนักเรียนและครูทั้งหมด ขึ้นรถ และนำไปปล่อยนอกรัศมีโรงเรียน 5 กิโลเมตร และขนนักเรียน ปี 3 ห้อง 6 ทั้งหมด 55 คน ไปใว้ในห้องประจำของตนเองและปิดล็อกกุญแจไว้ทั้งหมด และจัดการปิดถนน ปิดโรงเรียนนำระบบเตือนภัยไปติดตั้งที่รั้วของโรงเรียนเพื่อจับนักเรียนที่พยายามหนีออกนอกโรงเรียน และเร่งการสร้างกำแพงชั่วคราวที่สูงถึง 5 เมตรที่ไม่มีใครปีนถึงเพื่อป้องกันนักเรียนหนีออกไปเช่นเดียวกัน และประกาศอพยพชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในพื้นที่รัศมี 5 กิโลเมตรของโรงเรียนให้ออกไปอยู่นอกพื้นที่ บริเวณพื้นที่ดังกล่าวเต็มไปด้วยทหาร คอยควบคุม ลาดตระเวนอยู่บริเวณรอบๆโรงเรียน ที่ทั้งหมดควบคุมโดยจอมพลหลวง โดยศูนย์ควบคุมอยู่ที่อาคารกิจกรรม แต่ภายในบริเวณโรงเรียนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงพื้นที่ใดๆนอกจากจะติดตั้งแผงวงจรควบคุมไว้ทุกจุดในอาคารต่างๆเท่านั้น ตอนนี้นักเรียนปี 3 ห้อง 6 ทั้งหมด 55 คนได้ถูกย้ายไปอยู่ห้องเรียนของเขาแล้ว และไม่มีทางที่จะติดต่อกับโลกภายนอกได้เลย
หน้าส่วนตัว
596
