ร้อยอดีต...3/6

-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-

     ฟ้าทอแสง อาทิตย์ส่อง ทุกเรือนร่าง
ความอ้างว้างรอบกาย...ใจหนาวสั่น
หลับตาลง...หวนอดีต..เปลี่ยนเวียนวัน
จากที่นี่..โผล่ที่นั่น...คือห้องเรียน
     ภาพที่เห็น..เป็นประจำ...ข้างหลังม่าน
ภาพนักเรียน..นั่งทำงาน...เร่งปั่นเขียน
ลอกการบ้าน..ทุกวิชา..คอยวนเวียน
ไม่เคยเปลี่ยน..ไปมาก..เท่าไรไร
     ผุดอีกภาพ..นั่งคน..ลาบหลังห้อง
ตามองจ้อง..คุณครู..ว่าใกลใกล้
เปลี่ยนมือคน..เปลี่ยนคนจก..พาลร้อนใจ
ครูออกไป..ตั้งวง..กินทันที
     รอยยิ้มแม่..แม่เช็ง..ลูกจำได้
แม่เคยไช..เคยบ่น..ระรนจี้
ผ่านน้ำตา..ความทุกข์..มาราวี
จำได้ดี..26มกรา..ร้องระงม
     ภาพเพื่อนฝูง..ลงสนาม..เล่นวอลเล่
ฉงนเท่...ชายล้วน..ครับกระผม
แม่จะร้อน..แดดเปรี้ยง..ยอมอกตรม
คราวอับจม..โดดมาเล่น..บ่อยบ่อยไง
     ภาพสุดท้าย..วันอำลา..อาลัยเพื่อน
คราวย้ำเตือนคิดถึงถิ่น..ทุกสมัย
อย่าได้ลืม..อย่าได้เลือน..แม้จากไป
ปล่อยมือกัน..แล้วไซร้..กล่าวอำลา
     ลืมตาขึ้น..ไร้เงา..ไม่เห็นเพื่อน
แต่ก่อนเกลื่อน..อยู่รอบ..ไร้ห่วงหา
ปัจจุบัน..เหลือเพียง..ห้วงเวลา
คอยหมุนวน..ช้าช้า..รอบรอบตัว