15 พฤษภาคม 2547 10:03 น.
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-
บอกไว้ก่อนครับ ว่าอันนี้มันเป็นเพลงที่ผมแต่งเอง แต่มันก็คล้ายๆกลอนอ่ะ ก็เลยเอามาลงให้อ่านกันนะคร้าบ
กาลเวลานำพาเรามาผูกพันธ์
กันและกันห่วงใยและคอยชิดใกล้
คนคนนึงซาบซึ้งเพราะไม่เคยมีใคร
จะมีคนไหน...จะดีกับฉันได้เท่าเธอ
กาลเวลาที่ทำให้เราจากกัน
ความสัมพันธ์เนิ่นนานก็จางหาย
คนคนดีกำลังจะกลายเป็น...คนร้าย
เธอทำให้ฉัน...ตายอย่างช้าช้า
*คนดีที่สุด..คือคนเลวที่สุด
คนที่รักที่สุด กลับกลายมาทำร้ายกัน
เคยรักเธอที่สุด ก็เกลียดเธอที่สุดเหมือนกัน
ภาพเธอวันนั้น กับเธอวันนี้ ...ฉันเกลียดเธอ
คนคนนึงที่พร้อมจะเดินจากไป
เดินไปไกลจากเธอสักเพียงไหน
ยังมีเธอที่ฉุดดึงฉันเอาไว้
รั้งไว้ทำไม ปล่อยฉันไป เพราะเธอคือ ...
(ซ้ำ *,*)
6 พฤษภาคม 2547 21:19 น.
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-
พวกฉันทำผิดอะไร
เธอถึงปลดผังรายการที่ฉันดูมาทุกครั้ง
สิ่งที่ฉันเฝ้าติดตามอย่างจริงจัง
เป็นเหมือนสิ่งที่เป็นพลัง..ที่อาบด้วยความภูมิใจ
ไอทีวี เอเชี่ยนซีรี่ส์
ทุกวัน สามทุ่มสามสิบนาทีต้องดูให้ได้
ขนาดละครช่อง 3 มาแรงยังต้องทำใจ
เปิดดูควบกันไปจนไม่รู้เรื่องเลย
ละครเกาหลีที่ฉันจงรักภักดีมาตลอด
เธอยังมาปลดเอาไปซะเฉยเฉย
ไม่เคยคิดถึงจิตใจของพวกเราสักนิดเลย
ว่าคนที่เคยดูอยู่ทุกวัน..มันรู้สึกอย่างไร
วอนไอทีวี
อย่าทำอย่างนี้ เอากลับมาได้ไหม
ฉันอภัยในสิ่งที่เธอเคยทำไป
เพราะฉันตั้งใจ อยากให้สิ่งที่ฉันรัก....ได้กลับมา
5 พฤษภาคม 2547 14:03 น.
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-
เราเลิกกัน
ฉันนอนไม่หลับ...รับไม่ได้
เธอพูดออกมาทำร้ายกันทำไม
งั้นไปตาย..เธอตะคอกฉันเมื่อมี..น้ำตา
ฉันพูด...ฉันรักเธอ
เธอบอกไม่ต้องมาเจออีกไม่ต้องมาหา
บอกให้ฉันไปไกลไกล..ฉันเบื่อเธอ..รำคาญตา
แล้วที่ผ่านมา...ทำกับฉันเพราะอะไร
งั้นไปตาย
เธอบอกกับฉันรอบที่ล้าน
คำนี้ที่เธอจิกใจฉันมาเนิ่นนาน
อีกหลายคำที่ผ่านใจ...เธอมันบ้า
งั้นโอเค
ฉันพูดกับตัวเองด้วยใจที่เหนื่อยล้า
ทบทวนคำพูดเธอ..ทั้งน้ำตา
ร่างของฉันที่หล่นลอยมา...เธอจะได้คำตอบว่า คืออะไร
4 พฤษภาคม 2547 19:01 น.
-๑- เจ้าชายยุนเทโซ-๑-
คืนเหงา....ดาวหาง
หมอกจาง...กลางถนน
แสงไฟ...เบื้องบน
ฟ้ามืดฝน..เริ่มมา
คืนหนาว..กลางฝน
น้ำค้างบน..ในหญ้า
แตกกระจาย..ออกมา
ข้างข้างหญ้า..อ่อนแรง
คืนฝัน..พลันสลาย
ฝนหยุดปราย..ฉายแสง
ดาวหาง...ปรากฏแรง
ในเวิ้งแห่ง..จักรวาล
หน้าส่วนตัว
813
