2 ธันวาคม 2546 15:41 น.
ไอหมอก
ยังเจ็บปวดอยู่เสมอ
เมื่อรู้สึกว่าเธอ...ยังแคร์เขา
น้อยใจที่ความรักของฉันน้ำหนักเบา
ไม่มีค่าพอให้เธอลืมเรื่องราว...ที่แล้วมา
แล้วก็คงเจ็บต่อไป
ตราบใดที่เธอไม่เห็นคุณค่า
มีงานอดิเรกคือ นับน้ำตา
ฆ่าเวลา...จนกว่าเธอจะลืม...
2 ธันวาคม 2546 15:22 น.
ไอหมอก
เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง...
ซึ่งเคยมี..ความคิดถึง..เป็นที่ตั้ง
บนฟ้ากว้างยังอ้างว้างเพียงลำพัง
ไม่เคยเปิดหูมารับฟังใคร ๆ
เพียงเพราะผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ทำมาเป็นทราบซึ้ง...ให้หวั่นไหว
พอหมดสนุกก็หมดหัวจัย
จากไป...โดยไม่สนว่าจะมีใคร ยังไม่ลืม
หน้าส่วนตัว
854
