19 มิถุนายน 2550 17:24 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่ออกหัก รักร้าว หนาวดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิด ผิดใดหนอ พ่อทูนหัว
ทำดีให้ ทุ่มเทไป ทั้งใจตัว
มิเคยชั่ว ตัวต่ำต้อย รอยมือชาย
สุดท้ายเธอ เผลอหัวใจ ให้หญิงอื่น
ฉันสะอื้น กลืนน้ำตา สุดทนไหว
เคยคิดสั้น ไม่มีเธอ คงขาดใจ
อยู่ไม่ได้ ถ้าหัวใจ ฉันขาดเธอ
แต่คนแรก ที่ปลอบโยน ให้โอนอ่อน
พร่ำบอกสอน เตือนสติ ที่พลั้งเผลอ
เช็ดน้ำตา คราทุกครั้ง ที่พบเจอ
รักของเธอ ยิ่งใหญ่ กว่าใดปวง
มีปัญหา เหนื่อยท้อ เธอรอรับ
คอยเรากลับ นั่งนับวัน อย่างห่วงหวง
เจ็บเพียงใด ล้าแค่ไหน ในโลกลวง
แม่ยังห่วง พ่อยังหวง เราคงเดิม
ขอบคุณพ่อ ขอบคุณแม่ ดูแลเลี้ยง
มิเคยเกี่ยง ทุกข์เรื่องใด คอยบอกเสริม
ชีวิตนี้ เติบใหญ่มา ท่านคอยเติม
ท่านเพียรเพิ่ม เสริมรักเรา อยู่ทุกวัน
วันนี้ล้ม เพราะรักร้าว ท่านอยู่ข้าง
ไม่อ้างว้าง ชีวิตนี้ แม้โศกศัลย์
มีรักแท้ คอยอยู่บ้าน ทุกคืนวัน
อรหันต์ ของลูกลูก ทุกทุกคน
*********พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่า พ่อ-แม่ คือ พระอรหันต์ของลูก ****************
ก็คงจะจริง เพราะทุกครั้งที่เหนื่อยและท้อ หรือเจ็บปวดเรื่องความรัก ไม่ว่าจะล้ม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ขอให้คิดถึงคนที่อยู่บ้าน เขารอเราอยู่ อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ แม้จะร้องไห้
11 มิถุนายน 2550 16:07 น.
ไอติมรสต้มยำ
กวีรัก หักฤทัย พ่ายแพ้รัก
จมใจปลัก รักร้าง ห่างเลือนหาย
เขาสิ้นรัก หักสัมพันธ์ พลันเดียวดาย
เหลือเพียงกาย ภายนอก บอกตัวตน
แต่ภายใน ใจที่เหลือ คือความช้ำ
สุดระกำ ช้ำแล้วช้ำ ซ้ำร้อยหน
ยิ้มสู้ฟ้า ล้าเท่าใด ใจต้องทน
เกิดเป็นคน ต้องทนได้ เรื่องแค่นี้
ยิ้มรับมัน ความเจ็บปวด ที่ได้รับ
จงซึมซับ รับเอาไว้ อย่าหลีกหนี
ยิ้มรับมัน แล้วขอบคุณ ที่เคยมี
ความเจ็บปวด ที่แสนดี ที่ได้เจอ
ถ้าไม่เคย เจ็บปวดใจ คงไม่รู้
รักเป็นครู สอนให้เรา แกร่งเสมอ
กว่าจะผ่าน การทดสอบ ต้องทนเจอ
ขอบคุณเธอ ทุกคน ที่ทิ้งกัน
**** เคยทิ้งให้คนร้องไห้มาหลายคน
พอถึงวันนี้ ก็เลยมีแต่โดนทิ้ง อกหักจนชินซะแล้ว****
**** ต่อไปไม่อยากอกหักแล้วค่า เจ็บปวดค่ะ จ-เอะ-บ = เจ็บ
6 มิถุนายน 2550 15:33 น.
ไอติมรสต้มยำ
ใครต่อใครเฝ้าคอยมาถามไถ่
ว่าทำไมรักถึงร้างห่างถอยหนี
เขามีใหม่หรือว่าใจไม่รักดี
เรื่องเรื่องนี้ ใจฉันเอง ก็จนใจ
สิ่งที่เขาเอ่ยถามมาน่าฉงน
เพราะฉันจนปัญญาถามใครได้
รักพังครืน ฝืนใจยิ้ม ตอบเขาไป
ว่าหัวใจถูกทำร้ายจากตัวเอง
มีคนถามเห็นเขาควงหญิงคนใหม่
เกิดอะไรทำไมยอมโดนข่มเหง
ได้แต่ยิ้มเป็นคำตอบปลอบตัวเอง
ใจนักเลงปล่อยให้เธอเดินจากไป
ให้เธอได้กับเขาและจงโชคดี อย่ามีอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ที่เธอไม่เอา
แม้รั้งไว้คงได้ตัวไร้หัวใจ
รั้งทำไมรั้งไปไร้ความหมาย
รั้งทำไมรั้งไปได้แต่กาย
รั้งทำไมในเมื่อใจเขาไม่อยู่
ปล่อยเขาไปตามทางที่เขาต้องการ
ทรมานต้องอดทนทนอดสู
ร้องไห้ไปร้องให้ตายเขาไม่รู้
เขาไม่อยู่รับรู้ความปราชัย
ได้แต่อวยพรขอให้เขาโชคดี
เพียงชาตินี้คงจะพอขอได้ไหม
หากชาติหน้าหรือว่าชาติใดใด
ขออย่าได้เจอกันอีกทุกชาติเลย
5 พฤษภาคม 2550 14:21 น.
ไอติมรสต้มยำ
พยามลืมเธอ...ฉันพยามยาม แต่ทำไม่ได้
พยายามบอกใจ...วันนี้มันไม่เหมือนเก่า
พยายามบอกใจ...ให้ลืมเรื่องระหว่างเรา
พยามยามไม่เศร้า...แต่ดูเหมือนไม่พยายาม
ปวดใจใครว่าดีมีแต่เปลืองน้ำตา
ปวดใจ...เจ็บแทบบ้า ยิ่งกว่าโดนเสี้ยนหนาม
ปวดใจ...ร้องไห้...ภาพเก่ายังตาม
ปวดใจ...แต่ยังพยายาม...ตัดใจ
13 มีนาคม 2550 13:58 น.
ไอติมรสต้มยำ
เหนื่อยกับชีวิต
ยึดติดกับความรัก
สุดท้ายคือ...อกหัก
ความรักลงท้ายร้างลา
เหนื่อยกับชีวิต
ที่คิดแต่จะไขว่คว้า
หวังเพียงสิ่งที่ได้มา
จะมีค่ากับหัวใจ
เหนื่อยแล้วอยากจะพัก
เรื่องรักที่คอยทำร้าย
เหนื่อยแล้วที่ทุ่มไป
เหนื่อยใจ...เหนื่อยล้า...ลาที
อยากหลีกให้พ้นเรื่องร้าย
พาใจหลบลี้หลีกหนี
จากนี้คงจบ...สักที
คงมีสักวัน...ทำใจ(ได้)
หน้าส่วนตัว
2487
