3 ธันวาคม 2549 11:24 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เอามือข้างนึงจับมือฉันดูสิ่
รู้สึกไหมคนดีว่าไม่อบอุ่นเหมือนวันนั้น
เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนจากเดิมคนที่รักกัน
เป็นคนคุ้นตาเท่านั้นไม่เหมือนในวันที่ผ่านมา
อย่ากล่าวหาว่าฉันหลายใจ
เธอเองใช่ไหมที่วันนั้นทิ้งไปไม่เห็นค่า
ทิ้งผู้หญิงที่รักเธอต้องจมอยู่กับน้ำตา
แล้ววันนี้กลับมาขอโทษนะ..สายไป
ในวันที่ฉันอ้างว้าง
กลายเป็นเขาที่เคียงข้างในวันหวั่นไหว
เขาคอยห่วงเธอก็ยิ่งทำร้ายใจ
อยากถามเธอฉันผิดไหม..
ที่ยกใจให้เขาดูแล
3 ธันวาคม 2549 08:47 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
พบเจอในแต่ละวัน
รู้ไหมว่าฉันต้องเก็บงำแค่ไหน
ความรู้สึกของคำว่าเพื่อนมันเปลี่ยนไป
คิดอะไรกับเธอมากมายจนห้ามไม่ทัน
..........................................................
ข้างในหัวใจเริ่มเกิดปัญหา
ถึงจะแสดงอกว่าไม่มีอะไรแปรผัน
ความห่วงใยห่วงหาอาทรมันเพิ่มขึ้นทุกวัน
ก่อตัวจนความรักที่มีนั้นอยากจะบอกออกไป
.................................................................
หากเธอได้รุ้อะไรบางอย่าง
ว่าคนเคียงข้างแอบมีใจให้
เธอจะยิ้มหรือโกรธหรือจะรู้สึกอย่างไร
ฉันเองก็ไม่อาจหยุดใจ...ไม่ให้รักเธอ
1 ธันวาคม 2549 17:53 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ถึงเวลาต้องหยุดเรื่องของเรา
ทิ้งความฝันที่แสนเศร้าแล้วไปจากตรงนี้
ไม่ต้องแสดงออกบอกว่าเธอยังยินดี
ที่จะรักทั้งที่ฝืนใจแบบนี้ทรมานหัวใจ
ฉันจะไม่ฉุดรั้ง
น้ำตาสักหยดก็จะไม่หวังเพื่อรั้งเธอไว้
ไม่มีประโยชน์ก็คนเขาหมดใจ
จะหลอกว่ารักทำไมทมานหัวใจพอๆกัน
จบกันตรงนี้ดีกว่าไหม
เมื่อความรักมันจืดจางหายไปจากวันนั้น
ให้เราจบกันด้วยดีและหวังดีต่อกัน
อย่าปล่อยให้นานจนมัน..สายจนความรู้สึกที่ดีนั้น..
หมดไป