15 พฤศจิกายน 2547 12:22 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะความหวั่นไหวของหัวใจ
เพราะความที่เราชิดใกล้กันแบบนี้
เพราะภายในจิตใจที่เธอเป็นคนดี
เพราะเหตุผลนี้ถึงรักเธอ
เพราะความผูกพันที่เรามีกันมา
เพราะทุกเวลายังมีเธอเคียงข้างเสมอ
เพราะหัวใจของฉันมันบอกว่าคนนั้นคือเธอ
เพราะรักเพราะเธอ...จึงมีเรา
12 พฤศจิกายน 2547 18:06 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เรายังรักกันใช่ไหม
เหมือนเธอไม่ได้เอาหัวใจไว้ที่นี่
ความรู้สึกผูกพันหมดแล้วใช่ไหมคนดี
หัวใจที่ไร้ความรู้สึกแบบนี้ไม่ต้องการ
คนอยู่เธอไม่ยอมใส่ใจ
กลับไปแคร์ใครที่ไม่เคยสนใจเธอนั้น
รักข้างเดียวรู้ใช่ไหมมันทรมาน
รักคนที่เขาไม่คิดรักกัน
มันเจ็บจริงๆ
12 พฤศจิกายน 2547 17:44 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
แปลกใจตัวเองเหมือนกัน
คิดถึงเธอทุกวันแล้วสุขใจใช่ไหม
ไม่มีสักเวลาที่จะไม่ห่วงใย
ยิ่งเธอมองมายิ่งหวั่นไหวในใจทุกที
แบบนี้หรือเปล่าความรัก
เมื่อหัวใจมีเธอมาทายทักในวันนี้
เธอล่ะรู้สึกแบบเดียวกันไหมตอบที
ถ้าคิดแบบเดียวกันนี้...
ช่วยบอกที..ว่ารักเหมือนกัน
12 พฤศจิกายน 2547 15:57 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่ต้องการหรอกความสงสาร
ถ้าไม่มีใจให้กันเชิญกลับไปได้
ถ้าไม่รักไม่ต้องแสดงออกว่าห่วงใย
มาแต่ตัวแต่ไร้ใจไม่ต้องการ
อย่าอยู่กับฉันถ้าหัวใจให้คนอื่น
ฉันไม่อยากฝืนบังคับใจเธอขนาดนั้น
อยู่กับฉันคิดถึงเขามันปวดร้าวเหมือนกัน
ไปเถอะไปหาคนที่เธอฝัน
แล้วทิ้งฉันไว้..ร้องไห้คนเดียว
11 พฤศจิกายน 2547 16:45 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ที่ผ่านมาเคยรักด้วยความไหวหวั่น
ทุกเวลาของฉันนั้นให้เธอเสมอ
แต่ไม่เคยได้รักตอบกลับจากเธอ
ต้องอยู่กับความหวั่นไหวเสมอกับคำว่ารักของเรา
ในวันนี้ไม่มีแล้วคนอ่อนแอ
ผู้หญิงคนที่เคยยอมแพ้ไม่อ่อนแอเหมือนเก่า
เมื่อ ณ เวลาหนึ่งถึงคราวจบคำว่าเรา
เมื่อใช้เวลาอยู่กับความเศร้า
ณ วันนี้ไม่มีคนของความเหงา.....
และไม่มีคำว่าเรา...ให้คืนดี