26 ตุลาคม 2547 19:03 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันอาจไม่ใช่คนรักที่ดีที่สุด
แต่ความห่วงใยไม่เคยหยุดไม่ว่าเวลาไหน
ผู้หญิงคนนี้มีเธอเต็มหัวใจ
และไม่เคยแบ่งใจไปรักใครสักคน
อาจไม่ดีที่สุดในสายตา
แต่ความห่วงหาไม่น้อยลงสักหน
และสิ่งนี้ก็มีให้ได้แค่ผู้ชายหนึ่งคน
ความรักที่มากล้น...ให้คน คนนั้นคือเธอ
26 ตุลาคม 2547 09:17 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เปลี่ยนไหมความรู้สึกแบบนี้
เปลี่ยนซักทีที่เห็นฉันเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง
อยากเป็นคนที่เธอใส่ใจที่เธอคิดถึง
เวลามองตาแล้วก็ซึ้งหวั่นไหวในใจ
รู้ใจกันขนาดนี้
มาเป็นแฟนกันซะทีจะได้ไหม
อะไรก็เพื่อนกันถ้าฉันเบื่อเมื่อไร
แอบไปชอบคนใหม่เธอจะเสียใจ
ขอบอกเลย
26 ตุลาคม 2547 09:14 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะคำว่าเพื่อนมากั้นหัวใจ
จะบอกรักก็แสดงออกไปไม่เต็มที่
กลัวจะสูญเสียมิตรภาพที่ดี-ดี
ที่เธอคอยมีเพราะความเป็นเพื่อนกัน
อยากบอกว่ารักเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอจะซึ้งไหมกับความรู้สึกนั่น
เป็นแค่เพื่อนสนิทแก้งเหงาในแต่ละวัน
บอกรักไม่ได้แบบนั้น...ทรมานหัวใจจริงๆ
21 ตุลาคม 2547 17:47 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันยังอยู่ตรงนี้เธอจำได้ไหม
หันหลังมาเมื่อไรจะมียิ้มไว้รอเสมอ
ไม่มีใครแต่ข้างหลังฉันยังรอเธอ
ที่จะเป็นกำลังใจเสมอไม่จากไป
กลับมาหาคนเก่าที่เธอคุ้นเคย
อย่าห่วงเลยว่าฉันจะทิ้งไปไหน
กลับมาซบที่ไหล่ฉันในวันที่ร้าวใจ
หายดีวันไหนจะจากไป..ไม่ว่ากัน
21 ตุลาคม 2547 17:43 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
อย่าใจดีกับฉันนักได่ไหม
มันหวั่นไหวเวลาใกล้กันแบบนี้
อย่าห่วงใยเกินกว่าเพื่อนควรจะมี
อย่าเอาใจกมากกว่านี้กลัวห้ามใจไม่ทัน
อย่าแสดงว่ารักกว่าที่เป็นอยู่
ส่งสายตาที่เธอมองดูมันไหวหวั่น
ถ้ความรักมันเกินเพื่อนจะหยุดไม่ทัน
กลัวไม่อาจต้านทานหัวใจ
และไม่อาจหยุดใจ..รักเธอ