18 ธันวาคม 2548 16:11 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ขอโทษนะที่ไม่มีเวลาให้
เจอกันทีไรยังจะทำตัวมีปัญหา
ระแวง เอาแต่ใจ ชอบบีบน้ำตา
รู้ว่าเธอคงระอากับสิ่งที่ฉันเป็น
อย่าเพิ่งโกรธกันนะคนดี
ความรักที่ฉันมีเธอก็คงเห็น
อาจพูดหวานอย่างใครๆไม่ค่อยเป็น
แต่ทุกเวลาก็เห็นว่าเธอสำคัญ
ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวเองใหม่
แค่เธออยู่ใกล้ๆข้างๆฉัน
อย่าเพิ่งหนีไปรักคนอื่นจนลืมกัน
ผู้หญิงเอาแต่ใจจะทำตัวดีให้ได้สักวัน
..เพื่อเธอ...
18 ธันวาคม 2548 16:07 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เพราะไม่มีเวลาหรือว่าเหงา
รักของเราจึงเประบางและอ่อนไหว
เพราะฉันเองหรือเปล่าที่ไม่ค่อยเอาใจ
หรือเพราะใครที่เธอแอบผูกพันธ์
นานๆครั้งจึงจะพบกันสักที
ฉันก็อยากเก็บเวลาดีๆที่ตรงนั้น
แต่ช่วงที่เราห่างเธอแอบมีใครกัน
เจอกับฉันท่าทีเริ่มเปลี่ยนไป
ยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่าคนดี
ความรักที่เคยให้ผู้หญิงคนนี้ยังมีอยุ่ไหม
ช่วยแสดงออกบ่งบอกว่าเธอยังห่วงใย
หรือเปลี่ยนใจรักคนใหม่....
กับฉันจึงไม่เหลือให้แม้รักกัน
18 ธันวาคม 2548 13:04 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ปล่อฉันไว้คนเดียวคงดีกว่า
อย่ามาเสียเวลากับคนเจ้าน้ำตาคนนี้
สุดท้ายความรักหมดก็จบกันที
รู้ตัวดีว่าฉันมีค่าแค่ไหนในสายตาเธอ
เป็นส่วนเกินที่เธอไม่เคยต้องการ
เทียบกับคนนั้นที่เธอรักอยุ่เสมอ
ฉันก็แค่ใครที่หัวใจรักได้แค่เธอ
ยอมเจ็บอยุ่เสมอถ้าเป็นเธอ
...อะไรก็ยอม..
18 ธันวาคม 2548 13:01 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เขาเป้นคนทำให้มีน้ำตา
ยังต้องการเขาคืนมาอีกใช่ไหม
ไม่เข็ดบ้างหรือเวลาเจ็บที่ใจ
อ่อนแอหวั่นไหวแค่พบหน้ากัน
ทำไมเป็นคนแบบนี้นะเรา
สบตาเขาแล้วทำไมต้องไหวหวั่น
เกลียดตัวเองที่ไม่อาจลืมความผูกพัน
ใจอ่อนกลับไปเจ็บปวดเหมือนที่ผ่านมานั้น...
อยู่รำไป....
18 ธันวาคม 2548 12:58 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ความอดทนถึงทีสุดแล้วหรือ
เปล่าประโยชน์ที่ฉันจะดึงดื้อต่อไปใช่ไหม
ยิ่งพยายามเหมือนเทน้ำลงบนกองทราย
ยิ่งทุ่มเทยิ่งหายไม่มีค่าต่อกัน
ยิ่งดึงยิ่งรั้ง ยิ่งเหนื่อยเปล่า
มีความเศร้าเป้นแค่เพื่อนเราก็เท่านนั้น
มีค่าเป็นศูนย์ความรักที่ให้กัน
ยิ่งพยายาม ยิ่งนานวัน..ยิ่งเติมใจ
เธอไม่เต็ม..