3 มีนาคม 2549 09:13 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
มีดินสอไว้เขียนเรื่องราวที่ผ่านมา
สมุดเล่มหนากับความรู้สึกที่เก็บเอาไว้
ดินสอเริ่มสั้นเมื่อความรักนั้นไม่อาจบอกไป
ได้แต่เขียนความห่วงใยลงในสมุดทุกวัน
คำว่ารักมันมากจนเอ่อล้น
อยากให้เธอได้ค้น พบความรู้สึกของฉัน
สมุดหนาขึ้นทุกทีดินสอสั้นลงทุกวัน
เขียนมันอยู่อย่างนั้น....สั้นๆ...รักเธอ
3 มีนาคม 2549 09:09 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันอาจดูไม่ค่อยอ่อนหวาน
แต่ความอ่อนโยนของเธอนั้นทำอ่อนไหว
บ่อยครั้งที่ทำตัวเอาแต่ใจ
เคยเบื่อกันบ้างไหมที่คบกันมา
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเยบร้อย
ซ้ำยังคอยขี้หึงคอยโทรหา
เธออยู่ไหนกับใครต้องเชคตลอดเวลา
ไม่สบอารมณ์ขึ้นมาก็อาละวาดทุกที
อย่าเพิ่งหยุดรักฉันเลยนะ
เพราะรักเธอมากกว่าหัวใจของฉันนี้
กลัวเธอไปมีใครแล้วไม่ไยดี
เพราะเธอคือคนสำคัญที่ฉันมี
...คนเดียวจริงๆ
2 มีนาคม 2549 18:10 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
คนใกล้ไม่เคยมองเห็นคุณค่า
ไปเพ้อหาคนทำให้หัวใจร้าว
คนตรงนี้ทำดีก็สูญเปล่า
ไม่เคยเข้าไปอยู่ข้างในใจ
เขารับรู้หรือเปล่ารักของเธอ
แล้วเธอเองเคยเห็นความรักฉันบ้างไหม
มองข้ามกันเสมอได้แต่น้อยใจ
ทำไมต้องไปรักคนที่เขาไม่แคร์
ยากที่หยุดหัวใจ
รู้ว่าเขาไม่มีใจไม่แยแส
ยังคอยรักยังหวังว่าเขาจะแคร์
พอเถอะนะเอาหัวใจกลับมาดูแล..ตัวเองซะที
ช่วงนี้ไม่ค่อยมีหัวเลย คิดกลอนไม่ค่อยออก
27 กุมภาพันธ์ 2549 18:08 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เธอเองใช่ไหม
ที่ขอแยกทางจากไปในวันนั้น
พูดเองไม่ใช่หรือว่าอยากเลิกเพราะมีคนใหม่ผูกพัน
แล้ววันนี้จะกลับมาทำไมกันให้ฉันลำบากใจ
หมดแล้วความรักที่มี
ฉันเคยรักเธอหรอตอนนี้จำไม่ได้
ลืมไปหมดแล้วกับคนที่หลายใจ
จะมาพร่ำทำไมไม่เกิดอะไรขึ้นมา
เก็บคำขอโทษกลับไป
วันนี้หัวใจไม่ต้องการเธอกลับมาหา
ไปหาคนที่เธอเลือกอย่ามัวมาเสียเวลา
ในอดีตฉันเคยไร้ค่า..แต่วันนี้และวันหน้า
ฉันมีค่า..ถ้าไม่มีเธอ
27 กุมภาพันธ์ 2549 18:00 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ฉันก็คิดว่าคงทำได้
ที่เราเลิกกันไปไม่นานคงลืมเรื่องราวเหล่านั้น
เข้าใจผิดยังฝังใจแม้นานวัน
ไม่เคยสักวันที่จะลืมเธอนั้นไม่เคยมี
ฉันคิดว่าเป็นเรื่องง่าย
ไม่นานคงหาใครมาแทนเธอคนนี้
วันยิ่งผ่านยิ่งคิดถึงเธอทุกที
บอกตัวเองว่าเธอไม่ใช่คนดีที่ทิ้งไป
ฉันเพิ่งรู้ว่ามันยากที่จะลืม
ต้องทำฝืนว่าไม่รักมันเกินจะทนไหว
วิธีลืมเธอบอกหน่อยต้องทำไง
ยิ่งจะลืมยิ่งฝังใจ...หยุดรักเธอได้ยังไง
ทำไม่เป็น