17 กรกฎาคม 2550 14:30 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
เมื่อใจหนึ่งดวงไม่ต้องการ
หัวใจอีกหนึ่งที่ยังรักมั่นจึงต้องร้าวไหว
คนหนึ่งคนยังรักกับอีกคนที่คิดลาไกล
จะมีประโยชน์อะไรเมื่อวันนี้หัวใจเราเริ่มไม่ตรงกัน
บอกว่าฉันพอแล้วยิ่งคิดยิ่งท้อในใจ
ฉันจะรั้งทำไมเมื่อวันนี้เธอต้องการไปจากฉัน
หว่านเมล็ดบนเม็ดทรายคงไม่มีทางขึ้นไม่มีวัน
เหมือนใจเธอที่ยังไงก็ไม่วันรักฉัน....ไม่เลย
ทุ่มเททุกอย่างให้กับเธอทั้งหัวใจ
แต่สิ่งที่เธอมีตอบให้คือความเมินเฉย
ไม่รักกันไม่รักฉันเอพูดมาเลย
ยังไงก็ทำใจด้นะคนคุ้นเคยบอกมาเลย
...จะได้เตรียมใจ....
ฝนตกหนักมากๆๆๆๆเฮ้อ..ง่วงนอน
14 กรกฎาคม 2550 08:02 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ไม่เคยลืมเธอไปจากใจ
ยังทวงถามความเป็นไปว่าเธอทำอะไรอยู่นะตอนนี้
อาจห่างหายแต่หัวใจไม่ห่างเหินนะคนดี
ไกลกันก็เต็มทีแต่หัวใจผู้หญิงคนนี้ยังไม่เปลี่ยนไป
ถึงงานจะหนักเต็มมือทั้งสองข้าง
แต่หัวใจที่มีความรักเอมาวางไม่เคยหวั่นไหว
งานหนักแต่งานความรักฉันไม่เหนื่อยใจ
อ่อนล้าเมื่อไรมองรูปเธอที่ยิ้มให้หัวใจก็อุ่นดี
หวังว่าเธอยังคงคิดเหมือนกัน
ในหัวใจคนที่รักและผูกพันยังเป็นฉันคนนี้
อดทนอีกนิดรอนะ..คนดี
เคลียร์งานเสร็จทางนี้จะไปหาทันที..แค่เธอยังรอ
ตอนนี้งานยุ่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเช้านี้เลยแวะมาโพสต์สักกลอนแก้เครียด
สวัสดีทุกๆท่านนะคะ
10 กรกฎาคม 2550 17:36 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
แค่มีมือคอยกุมไปด้วยกัน
เดินบนทางไหวหวั่นแค่มีเธอตรงนี้
จับมือเดินไปด้วยกันด้วยรักและหวังดี
อุ่นใจแล้วแค่นี้แค่เรามีเรา
...............................................................
ไม่ต้องมีมากมายอย่างใคร
ไม่ต้องดูหรูหรามากมายอย่างเขา
มีมากพอขอแค่คนนั้นรักเรา
มาแบ่งเบาทุกข์สุขได้แบ่งปัน
............................................................
แค่มีเอเคียงข้างในวันนี้
แค่ทุกเวลานาทีมีเธอเท่านั้น
ขอบคุณเธอที่รักที่รักกัน
มาต่อเติมส่วนที่ขาดหายของฉันให้วันนี้ได้มีใคร
.............................................................................
เหนื่อยมานักขอพักกายที่อ่อนล้า
ขอวางหัวใจพักสายตากับเธอได้ไหม
จับมือฉันอีกสักครั้งช่วยย้ำให้มั่นใจ
อยากได้ยินอีกทีบอกได้ไหม...ผมรักคุณ
ฝนตกเลยมาแต่งกลอนไว้ให้อ่านกันก่อนกลับบ้าน อิอิ
9 กรกฎาคม 2550 18:07 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
แค่มองแววตาก็เข้าใจ
ความรุ้สึกมากมายที่เธอเก็บไว้ในนั้น
ขอบคุณนะความรุ้สึกนี้ที่รักกัน
แม้คำพูดสั้นๆเราอาจไม่เคยได้บอกไป
ทุกการกระทำฉันรับรู้
ที่เห็นและเป็นอยู่เรารักกันแค่ไหน
อาจไม่เคยเอ่ยคำรักแต่มันมาก..ข้างในใจ
ขอบคุณนะที่ยกใจให้ฉันดูแลกัน
สักวันหนึ่งคงได้บอกคำว่ารัก
ความห่วงใยความคิดถึงที่มานักที่ให้ฉัน
รักเธอนะขอบคุรที่รักกัน
ขอบคุณที่ฝ่าฟันบนทางนั้นที่มีเรา
9 กรกฎาคม 2550 18:02 น.
ไอดิน...กลิ่นฝุ่น
ต้องแกล้งว่าฉันไม่เป็นไร
เจอเธอกับเขาครั้งใดยังยิ้มให้ไม่ปวดปร่า
แต่ข้างในมันเจ็บรู้ไหมกำลังมีน้ำตา
แต่ไม่ปล่อยให้ไหลมาแสดงออกว่า..อ่อนแอ
ฝืนยิ้มทั้งที่ใจเจ็บช้ำ
กลืนกล้ำกับสิ่งที่เธอตอกย้ำฉันคนแพ้
รักจบฉันเองที่เจ็บที่อ่อนแอ
เธอไม่แคร์ก็เจ็บปวดแต่ไม่อาจบอกใคร
เวลาที่ผ่านพ้น
คงเยียวยาให้ฉันเป็นคนใหม่
รักจบฉันเจ็บแต่เธอไม่รับรู้อะไร
รักเขาเองก็เจ็บเองถูกแล้วไง...จำซะที