25 มกราคม 2552 22:03 น.
ไหมไทย
ความรู้สึกดีดีที่มอบให้
บวกกับความจริงใจในคุณค่า
สรรสร้างเสริมมิตรภาพงามตรึงตา
แต่ทว่าผุ้รับกลับหมางเมิน
ค่าของเพื่อนคนนี้มีน้อยนิด
จึงถูกริดรอนร้าวไม่ขัดเขิน
มองเห็นเป็นแค่คนข้างทางเดิน
และเป็นส่วนที่เกินไม่สำคัญ
ไม่เป็นไรใจฉันนั้นยอมรับ
เมือไม่นับเป็นเพื่อนก็ไม่หวั่น
ขอขอบคุณโชคชะตาพาพบกัน
ย้อนนับวันผ่านมาพาสุขใจ
ต่อแต่นี้ที่เหลือรอยทรงจำ
จะเก็บงำซุกซ่อนเอาซุ่มไว้
ค้นพบได้ณกลางมโนใน
ส่องสว่างไสวในใจตน
12 มกราคม 2552 10:53 น.
ไหมไทย
เสียงระฆังกังวานกลางลมหนาว
ระรัวกราวบรรเลงเพลงหรรษา
สำแสงสีทองสาดส่องลงมา
เมื่อม่านฟ้าเปิดกว้างให้มวลชน
วันใหม่ไล่ความหลังเพียรข้ามผ่าน
ให้กลายเป็นตำนานเพื่อหลุดพ้น
เสียงแห่งกล่องความทรงจำต้องจำนน
หยุดคิดค้นไม่หลุดออกจากใจ
อำนาจแห่งความทรงจำฝั่งลึก
ความรู้สึก ถูกห่อ หุ้มคงไว้
เริ่มเติบโตต่อเนื่องอยู่ภายใน
และไม่ใช่เรื่องง่ายจะร้างลา
ช่างเป็นความแตกต่างอย่างมากมาย
เหมือนกับคล้ายหลอกต้นพ้นปัญหา
สิ่งที่เปลี่ยนเวียนผ่านคือกาลเวลา
แต่ทว่าคนเราคงเดิมเดิม