23 กรกฎาคม 2550 21:51 น.
ไหมไทย
เมือคุณรักใครสักคน
คุณรู้จักอดทนกับทุกสิ่ง
คุณพร้อมยอมฟังไม่ท้วงติง
แม้เรื่องจริงนิ่งเฉยไม่สนใจ
เมือคุณรักใครคนหนึ่ง
ความรู้สึกลึกซึ้งถึงความนัย
ความรักเหนือเหตสิ่งอื่นใด
เมือคุณต้องการใครในรักสักคน
เมือคุณต้องการใครคนหนึ่ง
คุณจะทำดื้อดึงกับเหตผล
ยอมอุทิศทุกสิ่งอย่างมีในตน
เพื่อรักล้นจนเหมือนต้องมนตรา
19 กรกฎาคม 2550 13:52 น.
ไหมไทย
ฉันมีค่าเวลาเมือเธอเหงา
เป็นแค่เงาเคล้าเคลียตามสนอง
ถุกแต่งตั้งตำแหน่งตัวสำรอง
ได้เคียงครองรองรับเพียงชั่วคืน
มองมือถือดูเวลาตาคอยจ้อง
มัมเมียงมองต้องคอยอย่างข่มชืน
เก็บความช้ำน้ำตาต้องกลั้นกลืน
ฉีกยิ้มชื่นฝืนใจให้ชินชา
ฉันมีค่าเวลาเมือเธอเหงา
ค่าเทียบเท่าเงาใจปิ้งวิ่งเข้าหา
เมือคลายเหงาเบาสบายให้ระอา
เธอจึงมีทีท่าไม่สนใจ
แสนสงสารตนเองหลงใจภักดิ์
มอบความรักร่วมเรียงเคียงหลงใหล
เฝ้าห่วงหาอาทรพร้อมห่วงใย
เกินกว่าใครใครเตือนมิเคยฟัง
ฉันมีค่าเวลาเมือเธอเหงา
ความใจเบาเอาตามหัวใจสั่ง
เฝ้าตามติดคิดถึงไม่หยุดยั้ง
ไม่ระวังชั่งใจในตัวตน
10 กรกฎาคม 2550 12:55 น.
ไหมไทย
ซ่อนใบไม้ให้ซ่อนอยู่ในป่า
ซ่อนน้ำตาให้ซ่อนในสายฝน
ซ่อนความรักไม่ให้เกิดในใจคน
ซ่อนตรงไหนให้พ้นค้นไม่เจอ
ไม่อยากพบสบรักมักก่อเหต
สุดสังเกตเหตเกิดทุกข์เสมอ
เพราะดวงจิตคิดรักปักในเธอ
เฝ้าละเมอเพ้อพกตลอดเวลา
ใจหาเรื่องเปลืองใจไม่อาจห้าม
ใจจึงตามใจตนพบปัญหา
ใจจึงทำให้ใจไร้ราคา
ใจไร้ค่าหาใครใฝ่ชื่นชม
3 กรกฎาคม 2550 09:07 น.
ไหมไทย
ตัดใจลืมอย่างไรคนเคยแคร์
ไม่แยแสแปรเปลี่ยนเลี่ยงหลีกหนี
ความใส่ใจใจใส่น้อยเต็มที
ความเข้าใจไม่มีเหลือให้กัน
ความรู้สึกดีดีเคยมีให้
เพราะเหตุใดใยจึงเกิดแปรผัน
เคยทุกข์สุขร่วมเรียงเพียรแบ่งปัน
ความผุกพันธ์นั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา
อยากจะถามความเกิดเปิดโอกาส
คุณสามารถตอบถ้อยของปัญหา
เพราะอะไรใยทำคล้ายระอา
หรือเพราะว่าหมดใจในเรื่องเรา
มาลบล้างว่างเปล่าจนหมดสิ้น
เคยยลยินสิ้นหยุดเหลือเพียงเหงา
ความอาลัยไม่เหลือแม้เพียงเงา
ใยบางเบาเนาร์ขาดสะบั้นคลาย
27 มิถุนายน 2550 22:18 น.
ไหมไทย
ธรรมดาของคนเป็นอย่างนี้
ชอบแสดงท่าทีมีความรู้
อวดอ้างตนล้นค่ามากเชิดชู
ตนเลิศหรูรู้มากกว่าทุกคน
ต่อความคิดผู้อื่นช่างด้อยค่า
และนำมาว่าผิดไร้เหตผล
ไม่รับฟังรับรู้สู่ใจตน
คอยพรำบ่นจนจิตนี้ผันแปร
วันเวลาแห่งชีวิตนั้นสั้นนัก
พึงประจักษ์ความรู้คู่กระแส
ใช้คุณธรรมนำความรู้สู่ดวงแด
ขอเพียงแค่เข้าใจในสัจธรรม