28 มิถุนายน 2551 15:54 น.

..ความฝันคืนวันฝนตก...

ท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆตั้งเค้ามาตั้งแต่ตะวันเริ่มชิงพลบ
แล้วก็ถ่ายเทฝนลงมาโครมใหญ่ อยู่ชั่วอึดใจ
เม็ดฝนเกาะพราวหนาทึบหน้ากระจกรถยนตร์
จนต้องกวาดน้ำฝนทิ้งไปหลายต่อหลายครั้ง
ฝนเริ่มซาเม็ดลง เมื่อฟ้าเริ่มมืดค่ำมาเยือน
เสียงน้ำฝนหล่นกระทบหลังคาโรงรถดังเปาะแปะๆ
ฟังอยู่นาน ทีท่าไม่หยุดตกง่ายๆ
ฟังไปมาเพลินดีเหมือนเสียงดนตรีไม่มีเนื้อร้อง
แม้ว่ายามฝนตก บรรยากาศจะดูสดชื่น พื้นดินชุ่มฉ่ำ
ต้นไม้ใบหญ้าชอุ่มเขียว มองแล้วเจริญตาเจริญใจ
แต่ถ้าตกยึดเยื้อ อยู่เป็นนาน สองนาน
ก็ชวนให้น่าเบื่อหน่าย
ยิ่งไปกว่านั้น ความหนาวเย็นของเม็ดฝน
ยังยะเยือกเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
หดหู่ ห่อเหี่ยวใจอยู่ลึกๆ กับเหตุการณ์บ้านเมือง
ไหนจะข้าวของแพง วิกฤติน้ำมัน
ล้วนแล้วแต่ชวนปวดขมองทั้งนั้น
เราควรปรับตัวปรับใจเสียใหม่ดีกว่า
ควรนำพาแต่พอประมาณ ถ้าอินมากๆ
เดี๋ยวเครียดตาย
อย่าไปพูดเรื่องชวนทุกข์ใจเลย
มาพูดถึงเรื่องที่ชวนให้ใจมีสุขกันดีกว่า
ความสุขที่กำลังมาเยือนในไม่ช้าของคนเขียนเรื่องนี้นะ
อีกไม่นานเราจะได้ไปอยู่บ้านกลางสวน มีทุ่งดอกไม้หลากหลายสีสรร
อยู่ท่ามกลางแมกไม้ ทุ่งนาเขียวขจี
ลำธารใสเย็น กอบัว พืชพรรณชอุ่มพุ่มไสว
ปลูกกอไผ่ไหวเอน แต่ต้นยูคาลิปตัสไม่ปลูกเดี๋ยวดินเสีย
เราจะอยู่แบบพอเพียง แต่อิ่มทุกมื้อเพราะเรามีข้าว ปลา ไข่ ผักกิน
เราจะนำพลังงานแสงแดดมาเก็บไว้ใช้เป็นพลังงาน
หุงต้มอาหาร ยานพาหนะ(กำลังติดตามหาคนมาประดิษฐ์รถใช้พลัง
แสงแดดอยู่)
ไว้แค่นี้ก่อน .....กลัวว่าจะโพสต์ไม่ได้