31 กรกฎาคม 2551 18:45 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ลออละอองทองท่องละล่องไหล
ละลิ่วไล้ลัดเลาะเซาะซัดหิน
ธาราใสตะไคร่เขียวเลี้ยวไหลริน
โค้งคุ้นชินถิ่นแถวแนวพนา
เหงาเงียบยะเยียบเย็นกระเส็นกระสาย
กระเพื่อมพรายผิวน้ำถลำถลา
กระซาบกระซิบลิบลับร่องท้องธารา
ผ่านภูผาเหว่ว้าพะว้าพะวัง
โถมทับถมเถ้าธุลีธาราเชี่ยว
ในป่าเปลี่ยวเขียวสดเหมือนหมดหวัง
ลื่นไถลไพรพฤกษ์ระลึกระวัง
ไร้ใบบังยั้งหยุดฉุดดินโคลน
ธุลีธาราหน้าฝนชลเชี่ยวไหล
ร่ำพิไรเขาโขดเป็นโคกโกร๋น
เงื้อมชะงุ้มชะโงกผาป่าหัวโล้น
กระเด็นกระโดนทบถมถล่มทลาย
ไม้ขอนชะง่อนเขาเหงาเศร้าโศก
วิปโยคโลกร้อนกร่อนสลาย
เร่งเร้าเฝ้าฟื้นผืนทะเลทราย
ตอไม้ตายระบายละอองท่องธารา
26 กรกฎาคม 2551 09:59 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ทิวไผ่พลิ้วหวิวไหวอิงไออุ่น
พราวละมุนราวไหมละไมฝัน
โยกโอนเอนล้อลมชมนวลจันทร์
วาบหวามหวั่นวสันต์สวาทบาดอารมณ์
เนียนร่างขาวราวสลักจากงาช้าง
ทรวงสล้างปานเสกเทพอุ้มสม
อรชรงอนงามแท้แม่เอวกลม
เนินเนื้อนมสมส่วนชวนเชิญชาย
ลมหายใจไออุ่นกรุ่นราดรด
หยาดเยิ้มหยดจรดเท้าเย้ายวนหมาย
สะโพกเนียนผ่องผุดดุจเนินทราย
นวลชม้ายใคร่ชวนป่วนฤดี
สลักเสลาเกลากลึงตะลึงพิศ
เนื้อแนบชิดเนาเนิ่นเพลินสุขศรี
ปทุมถันรัญจวนนวลมณี
กลีบมาลีผลิบานตระการตา
น้ำค้างพราวยอดหญ้าคราวหน้าฝน
รินหลั่งล้นชลธารซ่านหรรษา
สายลมหวนสวนรักตระหนักอุรา
พงพนาป่ารกชัฏระบัดใบ
พายุโหมโถมถั่งดังคลั่งคลื่น
ชุ่มฉ่ำชื้นกระโชกกระชั้นพลันสั่นไหว
ระเริงเร้าเคล้าคลอหล่อรวมใจ
โลมลูบไล้ใต้แอ่งแห่งภวังค์
เสียงเม็ดฝนโปรยปรายคล้ายปลุกปลอบ
เข้าคลุมครอบราตรีมีมนต์ขลัง
สุขกำซาบวาบไหวใฝ่พลัง
ดุจระฆังคล้องใจเมรัยกามา
...............................................
ที่มาภาพ http://www.thummada.com/
19 กรกฎาคม 2551 15:17 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
รวงข้าวเรียวเขียวอ่อนซ้อนพวงห้อย
ชูช่อย้อยคอยเคียวเกี่ยวสนอง
เหลืองขอบฟ้าลับตาพาเรืองรอง
ทอทาบทองจรุงใจใต้แสงจันทร์
เสียงแผ่วพลิ้วหวิวไหวไล้ซังข้าว
อ่อนโรยร้าวรวงรอทุ่งทอฝัน
พร่ำรวงบ่นเหลือทนจนนิรันดร์
ทนฝ่าฟันชาวนาหน้าสู้ดิน
แสนเหนื่อยยากตรากตรำกรำงานหนัก
ทั้งดำปักหว่านไถใจดั่งหิน
หลังสู้ฟ้าหน้าแดดเผาเศร้าชีวิน
แต่หนี้สินทวีทบจบไม่ลง
ฟังเสียงขลุ่ยซังข้าวแสนเศร้าสร้อย
หวลละห้อยน้อยใจใยลวงหลง
ข้าวมีค่าชาวนาจนชวนงวยงง
รัฐโปรดจงหันดูอุ้มชูชาวนา
................................................
ที่มาของภาพ http ://www.oknation.net/blog
1 กรกฎาคม 2551 12:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ดวงใจแม่ลอยลับนับวิปโยค
แม่ตรอมโศกเศร้าสร้อยเฝ้าคอยหาย
เจ้าจากไปให้ระทมตรมมิวาย
เหมือนฝันร้ายอสนีบาตฟาดกลางทรวง
กรรมใดใยเจ้าพรากจากอกแม่
เหลือเพียงแค่ธุลีเถ้าเฝ้าแหนหวง
สูญสลายคล้ายควักใจไปทั้งดวง
แม้นเลยล่วงเลือนลางมิจางใจ
แม่เฝ้าถามตัวเองวังเวงแว่ว
โอ้..ลูกแก้วอาลัยหาน้ำตาไหล
วิญญาณเจ้าสถิตย์สถานวิมานใด
แม่ห่วงใยใคร่เจอเพ้อพร่ำวอน
เจ้าอยู่ดีมีสุขหรือทุกข์โศก
ฤาเหมือนโลกภพนี้ที่สังหรณ์
แม่ทำบุญตรวจน้ำพร่ำอาวรณ์
ยังอาทรถอนสะอื้นกลืนน้ำตา
แม่หวลไห้จนสายเลือดแทบเหือดหาย
เริ่มคลี่คลายหมายมาตรพึ่งศาสนา
สงบนิ่งเพ่งพิศจิตภาวนา
กล่อมชีวาคราคะนึงซึ้งดวงจินต์
น้ำตาใจใสสะอาดทุกหยาดหยด
ช่วยราดรดรินหลั่งชำระสิ้น
เมื่อครวญคร่ำร่ำไห้สมใจจินต์
ได้ยลยินรสพระธรรมนำพ้นทุกข์
แม่ยิ้มได้ใจผ่องแผ้วแล้วลูกรัก
ธรรมพิทักษ์ถักทอพะนอสุข
ดวงใจแม่กลมใสดั่งไข่มุกข์
ดุจเทพรุกข์เทวดามาคุ้มครอง