7 ธันวาคม 2551 12:11 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
วันหนึ่งนั้น เทอมกลาง ช่างฝังจิต
เฝ้าแต่คิด ถึงเธอ ละเมอใฝ่
อยากจะบอก ความรัก ที่ปักใน
แนบดวงใจ ติดตรึง คนึงครวญ
วันหนึ่งนั้น เทอมปลาย มิคลายเคลื่อน
ยังติดเตือน ใจลอย ละห้อยหวน
อันกลิ่นรัก จักฟุ้ง จรุงอวล
ไม่เห็นควร จะเหมาะ เพราะจรรยา
2496
( จากแฟ้มจดหมาย)
Think of you ethernally
6 ธันวาคม 2551 08:56 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ลงเรือน้อยลอยเล่นชมเพ็ญแข
สองฝั่งแลเย็นตาพาเคลิ้มฝัน
เสียงลมเชยเอ่ยเอื้อนเหมือนจำนรรจ์
ยอดไม้สั่นเป็นเสียงสำเนียงพิณ
จากไปไกลใจระทึกสะอึกสะอื้น
ฟังเสียงคลื่นซัดเซาะเลาะแก่งหิน
สลับสายธารไหลระรวยริน
ไม่หมดสิ้นน้ำใจอาลัยนอง
จากไปก่อนจะย้อนกลับมารับขวัญ
ม่านฟ้ากั้นลางเลือนดวงเดือนหมอง
น้ำฝนหยาดสาดกระเซ็นเป็นละออง
ไร้หอห้องรองรับซับน้ำตา
ล่องลอยลำร่ำไห้อาลัยถึง
เฝ้ารำพึงคะนึงเพ้อละเมอหา
ทั่วฟ้าดินวิญญาณแก้วกานดา
กลับคืนมาหากันรับขวัญ...เอย
1 ธันวาคม 2551 21:43 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
เดือนเคียงดาวพราวแพรวแววตาสวย
ขอคุยด้วยแม้ขวยอายประกายใส
ฟ้าสีครามยามนี้ไม่มีใคร
ทอแสงได้สุกใสเท่าดาวนัยน์ตาเธอ
เห็นจันทร์พราวดาวแต้มแย้มยิ้มหวาน
อยู่มองฉันนานนานนะจันทร์เพ้อ
ฟ้ายังหนาวดาวห่มสายลมละเมอ
ขอเพียงอ้อมกอดเธอซบอุ่นใจ