18 มกราคม 2552 08:30 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
อุ่นอวลไอละไมหมอกระลอกพริ้ว
ลอยล่องลิ่วปลิวว่อนอ้อนลมหนาว
ฝนโปรยปรายสายม่านแก้ววับแวววาว
น้ำค้างพราวพร่างผ่องละอองนวล
คลื่นลมหนาวกราวอู้ลู่ทิวไม้
กิ่งก้านใบไหวสั่นโบกผันผวน
ทุ่งดอกท้อรอรักแท้ยังแปรปรวน
ลมหนาวครวญชวนฝันหวาดหวั่นใจ
ทะเลหมอกหยอกเย้าเหงาจับจิต
ไร้คู่คิดเพียงเพ้อเธออยู่ไหน
อยากกุมมือซบอกอุ่นกรุ่นละไม
หนทางไกลได้เพียงรอดอกท้อบาน......
5 มกราคม 2552 20:52 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
โศกสลดหดหู่เมื่อรู้ข่าว
เพื่อนหนุ่มสาวเข้าคลับผับหรรษา
เพื่อส่งท้ายปีเก่าเศร้าอุรา
ต้องอำลาชีวามาวอดวาย
อุทาหรณ์สอนใจให้เรียนรู้
แม้ผับหรูดูไฮโซโก้เหลือหลาย
หมั่นสังเกตุสิ่งบอกเหตุให้มากมาย
ก่อนการณ์ร้ายหมายคร่าพล่าชีวัน
แห่งหนใดคนจอแจแสนแออัด
หาทางลัดลอดเร้นอย่าเห็นขัน
ตั้งสติเมื่อมีภัยหัวใจสำคัญ
จงยึดมั่นไม่ประมาทอาจคลาดแคล้ว
ปีฉลูหนูลาก่อนนอนสะอื้น
ไม่ครึกครื้นชื่นใจปีใหม่แจ๋ว
หวังต้อนรับขับสู้หรูพราวแพรว
กลับออกแนวโศกเศร้าเผาจริงจริง
ซานติก้าผับรับปีใหม่ทำใจเศร้า
ไฟผลาญเผาเลวร้ายคล้ายผีสิง
สุดอาลัยให้ห่วงขอท้วงติง
อย่าประวิงรัฐตรวจสอบประกอบการ
ซานติก้ายังไม่ซาระอาโศก
ต้องวิโยคซ้ำเล่าเพลิงเผาผลาญ
เมื่อเสือป่าพลาซ่าตั้งมานาน
ถูกไฟรานลุกเผาเศร้าระทม
ขอแสดงความเสียใจอาลัยร่วม
น้ำตาท่วมอกแม่พ่อพ้อขื่นขม
ด่วนจากไปยังไม่ ได้ชื่นชม
ต้องจ่อมจมความเศร้าอีกยาวนาน
4 มกราคม 2552 10:08 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
อำนวยพรบทกลอนแก้วให้แคล้วคลาด
ภัยพินาศผ่านพ้นคลายหม่นหมอง
มลายทุกข์ สุข สมหวังดั่งใจปอง
มีเงินทองกองนับทรัพย์อนันต์
ไร้โรคาพยาธิชีวีชื่น
ไร้สะอื้นขื่นขมระทมฝัน
คนไทยรักสามัคคีไม่ตีกัน
ร่วมสร้างสรรค์ประชาธิปไตยแบบไทยเรา
แม้อาเพศเศรษฐกิจแย่แก้ไม่ยาก
คุมความอยากขนาบจ่ายใช้ไม่เขลา
ประหยัดไว้รายได้น้อยค่อยบรรเทา
จงยึดเอาพอเพียงเลี้ยงชีวา
แม้ใครเหงาร้าวฤดีให้มีรัก
พอสบพักตร์ติดตรึงคนึงหา
ได้สมรสสมรักปักอุรา
ตราบดินฟ้ามั่นหมายมิคลายคลอน
สุดท้ายขอร่ายกลอนอักษรศรี
มิตรไมตรีไม่รู้หน่ายมิถ่ายถอน
แม้หายหน้าบางเวลายังอาวรณ์
รักบ้านกลอนแท้เทียวใจเดียวเอย
7 ธันวาคม 2551 12:11 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
วันหนึ่งนั้น เทอมกลาง ช่างฝังจิต
เฝ้าแต่คิด ถึงเธอ ละเมอใฝ่
อยากจะบอก ความรัก ที่ปักใน
แนบดวงใจ ติดตรึง คนึงครวญ
วันหนึ่งนั้น เทอมปลาย มิคลายเคลื่อน
ยังติดเตือน ใจลอย ละห้อยหวน
อันกลิ่นรัก จักฟุ้ง จรุงอวล
ไม่เห็นควร จะเหมาะ เพราะจรรยา
2496
( จากแฟ้มจดหมาย)
Think of you ethernally
6 ธันวาคม 2551 08:56 น.
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ลงเรือน้อยลอยเล่นชมเพ็ญแข
สองฝั่งแลเย็นตาพาเคลิ้มฝัน
เสียงลมเชยเอ่ยเอื้อนเหมือนจำนรรจ์
ยอดไม้สั่นเป็นเสียงสำเนียงพิณ
จากไปไกลใจระทึกสะอึกสะอื้น
ฟังเสียงคลื่นซัดเซาะเลาะแก่งหิน
สลับสายธารไหลระรวยริน
ไม่หมดสิ้นน้ำใจอาลัยนอง
จากไปก่อนจะย้อนกลับมารับขวัญ
ม่านฟ้ากั้นลางเลือนดวงเดือนหมอง
น้ำฝนหยาดสาดกระเซ็นเป็นละออง
ไร้หอห้องรองรับซับน้ำตา
ล่องลอยลำร่ำไห้อาลัยถึง
เฝ้ารำพึงคะนึงเพ้อละเมอหา
ทั่วฟ้าดินวิญญาณแก้วกานดา
กลับคืนมาหากันรับขวัญ...เอย