27 ธันวาคม 2546 16:41 น.
ไหมฟ้า
หยิบกระเป๋าใบเก่าเราเคยหิ้ว
เคยท่องทางชมทิววิวสดใส
รองเท้าแก่คู่เก่าเคยเข้าใจ
แสวงทิศที่คิดไว้วัยเดินทาง
เที่ยวไปตามตะวันสีสันแสง
แดดทะแยงแรงกล้าเปิดฟ้าสาง
วาดฤดูเที่ยวทิศจิตปล่อยวาง
สนุกอยู่ทุกหนทางระหว่างใจ
บรรเลงเพลงระห่ำค่ำถนน
ขอเศษเหรียญเวียนผู้คนคิดดลให้
ร้องรสชาติวาดกวี - ภาษาใจ
ขายทุกความสดใสวัยชื่นบาน
สะท้อนมุมกลุ่มเพื่อนเสมือนความหลัง
แต่จะยังหวังกลับไปขับขาน
ร้อยอรรถรสบทสีสันเหมือนวันวาน
เพลงของเราจะยังหวานแม้กาลเวียน
--------------------
ก่อนนี้เคยโบกรถเที่ยวไปทั่วเมืองไทย
คิดถึงทางที่เคยเที่ยว คิดถึงมิตรสหายที่ไปด้วย
เลยเขียนให้อ่านครับ
26 ธันวาคม 2546 23:10 น.
ไหมฟ้า
ฉันมาถามข่าวคราวเรื่องราวเพื่อน
ความรู้สึกในลึกเตือนเสมือนเสมอ
ลมหอบหนาวพราวพรากการจากเจอ
ฝันของฉันจึงละเมอจนเพ้อชิน
ถ้วยกาแฟทิ้งกลิ่นยังหอมกรุ่น
อวลความหลังยังละมุนให้คุ้นกลิ่น
ทางรอยเท้าจากจรสะท้อนได้ยิน
คล้ายฉันล่วงไปสู่ดินตามรอยทาง
กำแพงอากาศวาดคิดถึงซึ่งสูงส่ง
ฝากรู้สึกลึกบรรจงลงที่ว่าง
โปรยละอองท้องทิวทัศน์ด้วยจัดวาง
วอนสายลมหนาวจางจางพรูพร่างไป
ตะวันฉายแสงแรงกล้าท้าทุกทิศ
ลมยังพัดไหวชีวิตทางทิศใหม่
ฝนยังล้างทางเท้าเราเข้าใจ
ร้อนยังแผ่หลอมละลายความมืดมน
ระหว่างฟากฝั่งเราอยู่ก็รู้ฟาก
ระหว่างทางที่เราจากแม้นมากล้น
ยังมีรอยรู้สึกจารึกปน
เร้าดวงใจแต่ละคนถึงหนทาง
พรุ่งนี้จะยังเช้าอยู่เสมอ
เราจะยังพบเจอเธอเคียงข้าง
ถ้วยกาแฟลอยไออุ่นยังกรุ่นจาง
ความคิดถึงจักนำทางถามถึงเธอ - เพื่อนรัก
---------------------------------------------
ไหมฟ้า, กาแฟแก่ถ้วยแก่า
บ้านระเบียงดอย
ธันวาคม 2546, (สด)
หน้าส่วนตัว
988
