15 พฤศจิกายน 2546 21:41 น.
ไหมฟ้า
ที่รัก...
เธอฝันถึงการกลับมาอีกครั้งของความรัก
หรือฝันถึงการจากพรากที่ผ่านมา
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ลมหนาวพราวแรงลมห่มปลายหญ้า
ยอดน้ำค้างไหวปลายนายามหน้าหนาว
บุปผาฤดูชูดอกสีกี่รุ้งพราว
ผีเสื้อเช้าวาววับขยับไกล
เช้าชื่นจากคืนร้าวยังหนาวอยู่
รอยน้ำตายังรับรู้การหวั่นไหว
ริ้วรอยโศกยังโศกช้ำระกำใจ
ริ้วรอยใจยังอาลัยในทรงจำ
เธอคิดถึงความรักหรือที่รัก
เธอยืนถามความอกหักฝากรอยช้ำ
หรือฝันถึงการจากไปไฟมืดดำ
ระบายสีที่รอยช้ำให้กลับบาน
น้ำค้างจางทางระเหยลมเอ่ยทัก
ว่าเธอผ่านความรักอย่างกล้าหาญ
ทุกข์เมื่อคืนจะคืนสุขปลุกตะวัน
เหมือนหมอกฝันที่กลั่นหายละลายจาง
ฟ้าหลังฝนก็เหมือนคนพ้นรวดร้าว
ฟ้าก็วาว ข้าวก็ทอ ก่อรวงบ้าง
คนก็ยิ้มอิ่มในรักมีหลักทาง
ที่จะก้าวเดินระหว่างพร่างฟ้าไกล
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มอบให้ทุกชีวิตในโลกใบนี้
13 พฤศจิกายน 2546 17:05 น.
ไหมฟ้า
ออดเสียงขลุ่ยกรุยทางระหว่างทุ่ง
กระจายฟุ้งรุ้งเสียงสำเนียงโหย
กรอบทุ่งหญ้า ห่าแดดแผดทางโรย
ฝุ่นตะวันคว้างโชย ถนนไกล
ใบไม้ร่วงรวงทางหว่างจังหวะ
เสียงขลุ่ยละ ขณะช่วงห่วงใบไม้
พริ้วกระทบหลบท่อนยามร่อนใบ
เหลืองทุ่งแล้ง แดดร้าย ปลิดใบชม
คืนดึกหนาวดาวพร่ำน้ำตาฝน
หยดชโลมลงบนคนขื่นขม
ระบัดพริ้วริ้วขลุ่ย - เจ้าทุยระทม
ศพใบไม้เดือดห่ม ในลมแล้ง
ลมฤดูร้อนราวบาดร้าวรวด
คล้ายขลุ่ยสวดปวดรินดินระแหง
แตกระบัดตัดทุ่งฝุ่นฟุ้งแดง
ตอฟางยืนขื่นแคลงแสลงนา
ร่ำร่ำจะรำไรในขลุ่ยแผ่ว
ซอกซอนวอนทุกแนวแววใบหน้า
ชโลมเสียงสวดสั่งยังท้องนา
ขลุ่ยจะลาเสียงลับไปกับกรุง!
...รำลึกถึงขลุ่ยเลาแรกและเลาสุดท้ายที่ติดตัวเสมอๆ ...
...บัดนี้ขลุ่ยเลานั้นได้หยุดเสียวของมันนานแล้ว นานจนน่าใจหาย
...อาจจะรอการกลับรับลมอีกครั้ง เมื่อถนนสายนี้สำเร็จก่อน...
บ้านระเบียงดอย, ป่าเหนือเมื่อหนาว
ไหมฟ้า
13 พย. 46
12 พฤศจิกายน 2546 21:44 น.
ไหมฟ้า
หนาวลมเย็นเห็นดาวเดือนเกลื่อนระยับ
พราวประดับขับราตรีแสงสีสวรรค์
เหมือนจะยิ้มทักทายรัตติกาล
สาดส่องแสงขับขานเป็นกานต์กลอน
ดวงเดือนเด่นโดดดวงที่ห้วงฟ้า
สาดส่องแสงจันทรามารำฟ้อน
ให้มนุษย์ได้เฝ้า นั่งเว้าวอน
ของแก้ว แหวน ก่อนนอน อ้อนพระจันทร์
เจ้าหญิงน้อยจะขอบ้านหลังเล็ก
เจ้าชายเด็กจะขอหุ่นหลากสีสัน
อธิษฐานห้วงใจไปกับจันทร์
แล้วรีบหลับกับฝันบรรเจิดบรรจง
หนาวลมเย็นเห็นจันทร์หวั่นสิ่งขอ
หุ่นหลากสีที่เด็กรอท้อหรือไม่
บ้านหลังเล็กเจ้าเด็กหญิงเป็นอย่างไร
ราตรีห้วงล่วงลับไปใจก็คิด
- - เพี๊ยง - -
ขอให้เจ้าได้อย่างที่ขอ
อย่าเพิ่งท้อจงรอต่อลิขิต
เจ้าเด็กหญิง เด็กชาย หลากหลายชีวิต
จันทร์จรัสไปทุกทิศลิขิตทาง
.........ในคืนจันทร์ เชียงใหม่ ...........
10 พฤศจิกายน 2546 18:19 น.
ไหมฟ้า
1.
เหมือนทำนองของหัวใจใดไหวสั่น
การกลับบ้านนานวันหวั่นใจไหว
ห้วงจังหวะขณะว่างกลางภายใน
ละลายไปคล้ายเหมือนซีดเลือนจาง
ยืนเหม่อลอยคล้อยเวลาครุ่นคราหลัง
เพ้อภวังค์ถั่งคลื่นยืนเคว้งคว้าง
ตื่นเวลาซับรอยค่อยคล้อยจาง
หลือยังความอ้างว้างต่างหวังใด
ทิ้งถิ่นเยาว์เก่าก่อนรอนแรมจาก
หมายหาหลากมากสิ่งต่อจริงไหน
จนเลือนกาลผ่านลับซับห้วงใจ
ลบริ้วรอยภายในของห้วงจำ
คล้ายมิคุ้นอุ่นร่างจากที่นี่
บ้านบางทีชวนลี้ลับกับลึกล้ำ
จวบเลือนกาลผ่านล่วงข้ามห้วง
คำตื่น - กระทำ กระหน่ำคลื่นของคืนรวน
เวลา, ลบริ้วรอยลางเลือนทางเถื่อนทิศ
ใจที่คิดจึงวูบไหวเมื่อได้หวน
ห่างออกไปไกลทางระหว่างทบทวน
บ้าน - บางทีจึงเรรวนป่วนคะนึง!
2.
เหมือนทำนองของหัวใจไหวสะท้าน
กี่เนิ่นนานทบวันพลันคิดถึง
สาดสะท้อนอ่อนไหวใจรำพึง
กาลครั้งหนึ่งเหมือนผ่านนานกัปกัลป์
เวลา, ลบริ้วรอยเลือนลับกับเลยล่วง
ปล่อยสิ่งปวง ลิบลับลาหลับฝัน
กร่อนจารึกอมตะขณะคืนวัน
บ้าน - จึงลาห้วงฝัน นานทุกที
ร้อยเรื่องราวคราวครั้งแต่ยังเด็ก
ตัวยังเล็ก บ้านยังอุ่น คุ้นที่นี่
ผ่านร้อนหนาวร้าวรวดปวดฤดี
บ้าน - บางทียังมีใครปลอบใจตน
คืนแรมร้างกลางเถื่อนเหมือนเบือนทิศ
ผลักชะตาพาชีวิตทุกทิศทุกหน
ออกไขว่คว้าค่าความตามแต่ตน
แสวงทางหลุดพ้นถนนทุกข์
หรือรอยเท้าเมื่อเช้าสายมลายแล้ว
พัดไปนอนในแนวแถวความสุข
หันหลังตั้งหน้าสู่อารยยุค
จึงสิ้นกลิ่นที่เคยซุกทุกซอกมุม
ไหมฟ้า
8 พฤศจิกายน 2546 18:14 น.
ไหมฟ้า
รัตติกาลโรยแล้วอยู่ลางลาง
มืดทาบแสงสว่างทางแห่งหน
ดอกความฝันเบ่งบานแต่ละคน
ดี - ร้าย หรือสับสน บนฝันนั้น
ฝันเด็กน้อยฝันว่าท้องฟ้าใส
กลางทุ่งใหญ่ไพรหญ้าบุปผาสวรรค์
ฝูงวิหกเหินบินปีนตะวัน
ว่าวสีสันพรรณรายคล้ายดวงดาว
ฝันเด็กหญิงปลอบปลุกตุ๊กตาผ้า
ยิ้มให้เธอเต็มตาแต้มฟ้าขาว
ชวนกันเล่นบ้านหลังน้อยร้อยเรื่องราว
ฝันสีขาว - ฝันบริสุทธิ์ดุจปุยนุ่น
ฝันชาวนาฝันว่าข้าวทุกต้น
แตกรังรวงยวงล้นให้ใจอุ่น
ท้องน้ำใส ปลาว่ายวนอยู่ชุลมุน
พระพิรุณหนุนน้ำให้ฉ่ำนา
ฝันคนแก่ฝันถึงซึ่งวันเก่า
บอกเรื่องเล่าท้าวความยามเมื่อยล้า
เห็นอาทิตย์ทอดวงห้วงเวลา
เห็นใบหน้าตัวตนจากโพ้นวัย
ฝันของเธอฝันของฉันให้ฝันต่อ
ร้อยถักทอก่อฝันตะวันใหม่
ทีละก้าวทีละก้าวจนเข้าใจ
ฝันของเธอมีฉันไหมใดเล่ารู้
ฝันของฉันบางวันนั้นหม่นเศร้า
ฝันถึงห้วงนภาดาวร้าวหดหู่
ถูกหรือไม่ว่าฝันนั้นก็มีฤดู
แต่ละคนสิย่อมรู้ความฝันนั้น...
...เมื่อแสงสีทองสาดส่องอำไพ
ฝันของฉันจะบินไปตามทางฝัน...
5 พฤศจิกายน 2546
บ้านระเบียงดอย, เชียงใหม่
ไหมฟ้า (สุราไม่ริน)
หน้าส่วนตัว
740
