9 ธันวาคม 2550 12:00 น.
ไวยากรณ์
ไม่รู้จะเอ่ย ..อย่างไรดี
กับน้ำใจที่ล้นปรี่ มิมีเหมือน
แม้วันเวลา ล่วงเลย มิแชเชือน
ใช่จะลืม เลอะเลือน ตามเวลา
เธอกลับมาเป็น คนเก่า
คนที่เรา คอยเฝ้า คอยห่วงหา
คนที่เรา คอยเป็นห่วง ทุกเวลา
คนที่เรา สัญญา ไม่ทิ้งกัน
แม้จะอยู่ ไกลกัน ต่างจังหวัด
ใช่เป็นเครื่องชี้วัด ..อย่างไรนั้น
ถึงตัวห่าง ใจใช่ จะห่างกัน
ความสัมพันธ์ คงมั่น ไม่เสื่อมคลาย
ฝากดูแล ตัวเอง ..ให้ดีนะ
ด้วยภาระ หน้าที่ใช่หนีหาย
อยากจะไป อยู่เคียง ข้างๆ กาย
หลังผ่านวัน เลวร้าย ในวันวาน
เวลา และวารี ใช่ไหลกลับ
ผ่านและลับ เลยไป ตามทางผ่าน
แต่น้ำฝน ไหลเย็น จากวันวาน
กลับเป็นธาร น้ำเย็น ..มาอีกครา
7 ธันวาคม 2550 22:56 น.
ไวยากรณ์
ผู้หญิงไร้เงา
มองพระจันทร์วันนี้ฤดีเศร้า
ให้สุดเหงาเหว่ว้าน้ำตาไหล
ยิ่งเห็นแสงจันทร์ส่องผ่องอำไพ
ยิ่งคิดถึงบางใคร..คนไกลตา
ที่เคยคู่เคียงชิดสนิทแนบ
เคยอิงแอบชิดใกล้ใจห่วงหา
เคยชี้ชวนชมจันทร์ทุกวันมา
เคยบอกว่ารักเราทั้งเช้าเย็น
แต่วันนี้ไฉนใจเจ้าเอ๋ย
กลับคุ้นเคยความเหงาเท่าที่เห็น
คล้ายดาวดับลับหายในคืนเพ็ญ
ทั้งที่เป็นวันฟ้าแจ้งเหมือนแกล้งกัน
ยิ่งคิดไปให้ใจต้องไหวหวาด
สุดอนาถหนักหนาอุราฉัน
อยู่กับความเหงาเศร้าเฝ้ารำพัน
อยากบอกเขาคนนั้นฉันยังคอย
ให้เขากลับรับส่งซื่อตรงฉัน
อยู่เคียงกันดูดาวเฝ้าสุดสอย
แถมอยากให้รู้ไว้ใจเนื้อกลอย
ยังรักเธอเกินร้อยยังคอยเธอ
หากมองจันทร์ขวัญใจโปรดอย่าเศร้า
หากใจเหงาเดียวดายอย่าอดสู
รับรู้ไว้ใจนี้นะโฉมตรู
ยังคงอยู่เคียงคู่ เสมอไป
มองรูปถ่ายนึกย้อนถึงวันเก่า
ข่มความเหงาเกาะจิตให้ห่างหาย
เสมือนมีเธออยู่เคียงข้างกาย
ผ่านคืนวันอันโหดร้าย เพียงลำพัง
ใช่ตัวห่างใจห่าง ..โปรดรับรู้
เรายังคงเคียงคู่ ผ่านทุกขัง
วันเวลาหมุนไปใช่จีรัง
อย่าเหนี่ยวรั้งความเศร้า มาแนบใจ
หากน้องยาเหงาหงอยกลอยใจเศร้า
มองภาพเราฟังเสียง จะดีไหม
หรือจะส่งข้อความ แทนความนัย
สื่อแทนใจคล้องใจให้อยู่เคียง
ยังคงรอเวลากลับสู่ถิ่น
ยังคงอยาก ได้ยิน สำเนียงเสียง
ว่ายังคง รอคอย วันแนบเคียง
ว่ารักนี้ มีเพียง ..เราแนบใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟไวยากรณ์
หน้าส่วนตัว
1807
