30 มีนาคม 2549 12:15 น.

๏ ใช่...ลืมเลือน


๏ หากคำนึงครุ่นคิดจนจิตหวั่น
ใยผ่านวันเลือนลับกับสมัย
ใยห่างตัวทำเหมือนกับห่างใจ
ฤาแปรผันเปลี่ยนไปตามเวลา

ความน้อยเนื้อต่ำใจเริ่มย้ำคิด
ฤาหมดสิทธิ์แล้วหนอความห่วงหา
เคยพร่ำบอกในรักและศรัทธา
แท้เป็นเพียงวาจาใช้หลอกลวง

คงมีใครเฝ้าคลอพนอคู่
บินเคียงอยู่ปลายฟ้าให้แหนหวง
คงมีใครคนนั้นอยู่เต็มทรวง
เลยลืมดวงใจนี้ที่หลงคอย

ขอเพียงแค่ส่งข่าวบอกกล่าวบ้าง
อย่าปล่อยทิ้งรกร้างให้เหงา-หงอย
รู้ไหมว่ามีคนยังหลงคอย
ใจเศร้าสร้อยรอหวังอย่างเดียวดาย๚ะ๛