7 มกราคม 2548 01:05 น.
ไวยากรณ์
พอตื่นมา รับฟ้า อันว่างป่าว
พอรับรุ้ เรื่องราว แค่เรื่องเพ้อ
พอนึกดู โอ้เรา แค่ละเมอ
พอทีเหอะ เลิกฝัน กันสะที
คิดถึงตัวเอง ในความจริงบ้าง
แม้จะอ้างว้าง แม้จะ ไม่สุขขี
ภาวนาในใจ สักห้า หก เจ็ด ที
แล้ววิ่งตรง เร็วรี่ ... ก่อนจะราดรดที่นอน
6 มกราคม 2548 14:42 น.
ไวยากรณ์
ที่ผ่านมาคิดว่าเธอเข้าใจ
ว่าฉันคิดกับเธอเช่นไร ... หรอกหนา
ที่ห่วงใย ผูกพัน เป็นเพื่อนตลอดมา
ไม่ใช่หวังไว้ว่า จะมาผูกพันให้ฝากใจ
ทำดี กับเพื่อนไม่ได้หรือ
ทำไมต้องยึดถือ สัมพันธ์ เป็นคู่รักถึงห่วงใยได้
เป็นเพื่อนสนิท ใกล้ชิด มีปัญหาปรึกษากันไป
คอยถามไถ่เป็นเพื่อนตลอดไป ..
ได้ไหมละเธอ
6 มกราคม 2548 14:31 น.
ไวยากรณ์
เจ็บอีกแล้วหัวใจ
เขาคนใหม่มาทำลาย หัวใจอีกแล้วนั่น
แล้วยังปล่อยใจ ให้ใจเราไปผูกพัน
แค่เขาหน้าตาดีเท่านั้น ... ก็ติดอกติดใจ
เจ็บอีกแล้ว เหมือนคราวก่อน
กว่าจะถอดถอนใจ .. ออกมาได้
แล้วยังมาเปิดใจ ให้เขาคนใหม่มาทำลาย
หน้าไม่อายดันไปหลง .. คนหน้าตาดี
6 มกราคม 2548 14:28 น.
ไวยากรณ์
นั่งอยู่ตรงนี้ ข้างกายนี้ ไม่มีเธอ
ไม่อยากเพ้อ ว่ามีเธอ อยู่เคียงใกล้
ถ้วยกาแฟ คู่เดิม ทิ้งมันไป
ซื้อแก้วใหม่ ใบเดียว ของตัวเอง
มองออก ไปยัง นอกหน้าต่าง
มองออก ไปบ้าง ให้ใจไม่วังเวง
มองออก ปล่อยใจลอย ตามเสียงเพลง
มองเข้ามา พบตัวเอง ไม่มีใคร
ฉันต้อง ยืนอยู่ได้ .. บนโลกความจริง
ทุก ๆ สิ่งที่เห็น ที่เป็น อยู่ให้ได้
ถึงฉันไม่มีเธอ หรือฉัน ไม่มีใคร
แต่ฉันไม่ยอมทำลาย หัวใจ และตัวของฉันเอง
5 มกราคม 2548 10:02 น.
ไวยากรณ์
ก็แค่ผู้ชายธรรมดา
อาจจะโมโหโกธาในบางครั้งที่ถูกเซ้าซี้
ก็แค่ผู้ชายที่ดูไม่ค่อยดี
เพราะงานที่มี ที่ต้องรับผิดชอบก็มากมาย
ไม่หล่อเหลาอย่างใคร ๆ
แต่หัวใจดวงนี้ รักเธอคนเดียวไม่มากหลาย
อาจดูขรึม ไม่สนใจเธอ อย่างกลาย ๆ
แต่บอกได้ ยังไงก็รัก เธอคนเดียว
ตามใจเธอไม่ค่อยไหว ขอโทษด้วย
เพราะไม่รวย อย่างใครคนอื่น ที่มาแลเหลียว
คำเดียวที่บอกได้คือ ใจนี้ไม่ลดเลี้ยว
เพราะรักเธอคนเดียว .. ทำงานหนักเพื่อหาเงิน ตามใจเธอ