16 สิงหาคม 2547 17:39 น.
ไวท์บอร์ดกับเมจิก
เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วดัง กังวานก้อง
ยืนหน้าห้อง ทำท่าทาง น่าขำยิ่ง
วาดลวดลาย ขีดเขียนด้วย ช่วยอ้างอิง
คนฟังนิ่ง หลับไหล ไปตามกัน
ไม่รู้ทำ อะไรกัน มันน่าขำ
บ่นพึมพำ ใส่กระดาน งานของทั่น
จับไมค์ได้ ไม่หมดคาบ ไม่วางกัน
จะงาบมัน ให้หมดไป หรือไงครู
บางครั้งก็ ปิ้งแผ่นใส จะไหม้แล้ว
ไม่อยากแซว ว่าที่ทำ อย่างเริดหรู
คนนั่งฟัง ก็ฟังไป ได้แค่ดู
มันหดหู่ แสนเศร้า ไม่เร้าใจ
11 สิงหาคม 2547 16:25 น.
ไวท์บอร์ดกับเมจิก
แหมเรียนคอมฯ แสนจะง่าย ใครว่ายาก
สบายมาก สอนมาเถอะ ได้ทุกเรื่อง
เข้าสายสาย นั่งหลังหลัง หลับเนืองๆ
เพื่อนๆเคือง เพราะกรนดัง ไม่ฟังครู
ตื่นก็ได้ มองไม คนมันเก่ง
คนมันเจ๋ง ที่ครูสอน นั่นขี้ผง
นี่ดีกว่า โปรแกรมไพ่ ใจจรรลง
เดี๋ยวก็คง หมดคาบเรียน เปลี่ยนที่ไป
ท่าทางเหมือน สนใจจอ จับตาจ้อง
สายตามอง สิบแจ๊กควีน คิงส์อยู่ไหน
แต่ตอนสอบไฟนอลถึงซึ้งใจ
มันไม่มีโปรแกรมไพ่ ให้ตอบเลย
หน้าส่วนตัว
591
