19 ตุลาคม 2547 14:25 น.
ไวท์บอร์ดกับเมจิก
บ่อยครั้ง หลายครา เราละเลย
เราเพิกเฉย และประมาท
จนทำให้เกิดความผิดพลาด
จนมิอาจ ไขว่คว้า ชิงชัย
บ่อยครั้งที่ ผิดพลาด ซ้ำซ้ำ
จนตอกย้ำ ความเฉื่อย
จนกลายเป็นชินชา เรื่อยๆ
จนรู้สึกเนือยๆ และเหนื่อยใจ
ถามสักนิด ต่อสู้กับใครอยู่
กำลังอยู่ ในศึกหรือ
ข้าศึกนั้น ก็เราเอง มิใช่รือ
รึว่าข้าศึกคือผู้ใด
กล้าถ้าทาย ตัวเอง มั๊ยเล่า
กล้าเดินเข้า ห้องขัง จิตใจไหม
กล้ามุ่งมั่น ไม่รั้งรอ ผู้ใด
กล้าแก้ไข จุดอ่อน บั่นทอนเรา
ลุกขึ้นสิ มัวรอ ผู้ใดฉุด
รึจะคอย แต่พูด ที่สุดแล้ว
รึจะคอย แต่มอง เส้นบอกแนว
รึจะคอย ตอบว่า ไม่กล้าพอ
ผ่านไปแล้ว ก็ผ่านไป
ที่มาใหม่ ทำยิ่งกว่า เต็มที่
ไร้เส้นบอก แค่ไหน พอดี
ข้ามเส้น เต็มที่ได้ จึงดีพอ
16 สิงหาคม 2547 17:39 น.
ไวท์บอร์ดกับเมจิก
เสียงเจื้อยแจ้ว แว่วดัง กังวานก้อง
ยืนหน้าห้อง ทำท่าทาง น่าขำยิ่ง
วาดลวดลาย ขีดเขียนด้วย ช่วยอ้างอิง
คนฟังนิ่ง หลับไหล ไปตามกัน
ไม่รู้ทำ อะไรกัน มันน่าขำ
บ่นพึมพำ ใส่กระดาน งานของทั่น
จับไมค์ได้ ไม่หมดคาบ ไม่วางกัน
จะงาบมัน ให้หมดไป หรือไงครู
บางครั้งก็ ปิ้งแผ่นใส จะไหม้แล้ว
ไม่อยากแซว ว่าที่ทำ อย่างเริดหรู
คนนั่งฟัง ก็ฟังไป ได้แค่ดู
มันหดหู่ แสนเศร้า ไม่เร้าใจ
11 สิงหาคม 2547 16:25 น.
ไวท์บอร์ดกับเมจิก
แหมเรียนคอมฯ แสนจะง่าย ใครว่ายาก
สบายมาก สอนมาเถอะ ได้ทุกเรื่อง
เข้าสายสาย นั่งหลังหลัง หลับเนืองๆ
เพื่อนๆเคือง เพราะกรนดัง ไม่ฟังครู
ตื่นก็ได้ มองไม คนมันเก่ง
คนมันเจ๋ง ที่ครูสอน นั่นขี้ผง
นี่ดีกว่า โปรแกรมไพ่ ใจจรรลง
เดี๋ยวก็คง หมดคาบเรียน เปลี่ยนที่ไป
ท่าทางเหมือน สนใจจอ จับตาจ้อง
สายตามอง สิบแจ๊กควีน คิงส์อยู่ไหน
แต่ตอนสอบไฟนอลถึงซึ้งใจ
มันไม่มีโปรแกรมไพ่ ให้ตอบเลย
หน้าส่วนตัว
851
