จริงหรือที่เธอมีฉัน

ไร้ใจ

จริงหรือที่เธอมีฉัน
ในขณะเดี่ยวกัน...เธอก้อมีเขา
แล้วเธอก้อใช้คำ....รัก....
สอนใจให้เศร้า...คราวน้ำตา
 
ตอนนี้ฉันยังมีเธอ
แต่ก้อไม่รู้เธอจะมีฉันไหม
พอถึงเวลาเธอมีคนใหม่
ก้อลืมรักตัดใจ....เดินไปกับเขา

ไม่ยากเห็นภาพเธอกับเขา
่่่ำคืนนี้ฉันเหงา....อ้างว้าง
จะมองทางไหน...ก้อเดี๋ยวดาย
คงจะมีเพียง....ผืนดินทีว่างเปล่า
 
ยอมแล้ว...ยอมแพ้พ่าย
กลับโลกอันยาวไกล
อยากพักพิงลงนะใจ
จะไม่หวั่นดั่งเช่นเคย
 
 ไม่เคยมีใครรักฉันจริง
ต้องเดินเพียงลำพัง
ไม่อยากมองหน้าใครใคร
คงมีลมหายใจที่แพ้...แทบสิ้นแรง

อยากหลับฝันไม่อยากตื่นขึ้นมา
ชีวิตฉันมันหนักหนาเกินรับไว้
ไม่มีแม้พื้นที่ให้พักกายใจ
เหลือแค่ลมหายใจ...อันไร้ค่า
 
อยากแอนกายบนดิน
ให้ร่างกายฝังจมดิน
หมดลมหายใจพร้อมกาลเวลา
อยากหลบหนี้หน้า...แม้พ่ายแพ้

กุหลาบไร้ใจ
				

ไม่มีเสียงตอบรับ

ไร้ใจ

ไม่มีเสียงตอบรับ
ไม่มีแม้เศษเสี้ยวของความฝัน
ไม่มีแม้กาลเวลาที่รักมั่น
ไม่มีแม้เงาเธอผู้ห่วงหา

 หมดหวังกับใครใคร
หมดทุกข์หมดใจ
หมดแพ้รักร่ำไห้
หมดแม้คนเชื่อใจ

อยากทิ้งความฝัน
อยากทิ้งแม้ความอ้างว้าง
อยากทิ้งทุกข์ที่เข้าใกล้
อยากเดินไปให้ห่างไกล

ใจเจ้าหน่อ....ใยใฝ่หาร่ำไป
จะเดินเข้าไปอยู่ใย
รักที่ควรเพ้อหา
เจ็บมามากเพียงใด

เจ็บแล้วเจ็บนาน
ใยไม่จดไม่จำ
รักในโลกอันกว้างไกล
ต้องเจ็บแทบขาดรอน

โง่นะโง่อยู่เสมอ
เขาไม่รักไม่จริงใจ
แต่โง่รักหลงเพ้อ
จะโง่อีกนานไหม

ชีวิตที่ต้องเดินไป
จะเชื่อใครเขาได้
ในโลกแห่งนี้
ก้อเหมือนละคร

ทุกบททุกตอน
ซ้อนไว้ด้วยความแสแสลง
เปรียบดั่งฉัน....รับบทแสนเศร้า
รับบทคว้าน้ำตา....

หลายบทหลายตอน
เธอแสดงแสลงลวงมา
หลงเพ้อหลงละเมอ
บทละครอันหวานซึ้ง

ฉากสุดท้ายของละคร
เธอกับเขาก้อคู่กัน
เพียงฉากนี้ก้อร่ำไห้
ไม่เคยแม้สุขในฉากสุดท้าย

กุหลาบไร้ใจ
				

อ่อนไหว

ไร้ใจ

เพียงอารมณ์หวั่นไหวในยามเศร้า
เพียงความเหงาในหัวใจยามอ้างว้าง
มีเพียงความรักยามเราห่างไกลกัน
ฉันนี้จึงกลั่นกลอนจากใจยามคิดถึง

แค่คิดถึงเธอจึงบ่นเพ้อหา
ยามฟังเพลงแสนเศร้าก้อหวั่นไหว
ยามนี้ไม่มีแล้วสองเรา
จะเฝ้าหรือฝันก้อขาดเธอ

กุหลาบไร้ใจ
				

คงสายไป

ไร้ใจ

คงสายไปแล้ว
วันนี้ไม่มีสิทธิ์
แม้ตัดพ้อต่อว่า

ถึงจะน้อยใจเธอ
ก้อคงบ่นเพ้อ
กับสายลมที่ผ่านไป

ไม่เคยมีใคร
รักแท้และจริงใจ
มันคงมีแต่ลมหายใจ
ที่รอรักแท้เลยไป

ค่ำคืนนี้ฉันเหนื่อย
หนาว....เหงา
อ่อนล้า....หมดแรง

กุหลาบไร้ใจ
				

ไร้ใจ

คงสายไปแล้ว
วันนี้ไม่มีสิทธิ์
แม้ตัดพ้อต่อว่า

ถึงจะน้อยใจเธอ
ก้อคงบ่นเพ้อ
กับสายลมที่ผ่านไป

ไม่เคยมีใคร
รักแท้และจริงใจ
มันคงมีแต่ลมหายใจ
ที่รอรักแท้เลยไป

ค่ำคืนนี้ฉันเหนื่อย
หนาว....เหงา
อ่อนล้า....หมดแรง

กุหลาบไร้ใจ