23 มกราคม 2547 18:21 น.
ไร้ใจ
วันได้พบ
วันได้รัก
วันได้พราก
กับความในใจ
ที่แสนจะปวดร้าว
น้ำตาไหลรินอาบแก้ม
กับรอยรักรอยแค้น
ที่มันฝังอัดแน่น
อยู่ในความทรงจำ
อยากลบรอยอดีตรัก
ที่มันซึมซับอยู่ข้างใน
ให้มันหายหมดไปจากใจ
จะทำเช่นใด......
ในใจมันฝังลึก
เจ็บข้างใน
เจ็บตรงใจ
เจ็บนี้มันฝังรากลงลึกใน
จะลบอย่างไรก้อยังมีอยู่
อดีตรักครั้งแรก
ยามแรกรักชังสวยงาม
ยามใดที่หมดใจรัก
ชังทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น
ปล่อยกันเถอะน่า
อย่าทำร้ายกันอีกเลย
เจ็บนะ....เจ็บจนใจแทบขาดรอน
ยามนอนหลับก้อฝันร้าย
นอนร้องไห้ร่ำไป
เศร้าเสียใจ....
ทำมัยถึงเป็นอย่างนี้
หยุดเสียเถอะได้ไหม
ฉันนี้รับไม่ไหวอีกต่อไป
จะฆ่ากันให้ตาย
ก้อจะเศร้าเสียใจอย่างนี้
จะแกล้งฉันต่อไปใยคนดี
ฉันทนมาทุกทีแทบปางตาย
เหนื่อยเหลือทน.....
กับชีวิตที่มันต้องเศร้าเสียน้ำตา
ปล่อยกันเถอะนะ
ปล่อยคนอย่างฉัน
ได้มีชีวิตที่สุขบ้าง
กุหลาบไร้ใจ
...........
23 มกราคม 2547 06:55 น.
ไร้ใจ
>อยากเก็บตะวันที่ส่องฟ้า
อยากเก็บวาจาคำหวาน
ยามเธอเอ๋ยรักไว้ในกล่อง
ยามคิดถึงเธอผู้อยู่แสนไกล
ยามเราห่างไกล
แต่ใจเราสองรักมั้น
จะรักจะเชื่อใจกัน
ขอให้เธอมีฉัน
ถึงเราห่างกันไกลเพียงใด
โปรดรับรู้ไว้นะเธอ
ฉันนี้รักเธอจะไม่เปลี่ยน
ถึงแม้กาลเวลาจะผ่านเลย
แต่ใจฉันนี้ยังมั้นรักไม่ผ่านไป
เวลาจะเดินไปทุกวินาที
แต่ฉันนี้จะเดินตามรักเธอ
แม้เธออยู่แสนไกล
แต่ใจเธอนั้นอยู่กับเธอเลยไป
จะเก็บรักษามันไว้อยู่อย่างนี้
ถึงแม้จะสิ้มลมหายใจลงไป
ฉันนี้ก้อรักเธอคนเดี๋ยวที่แสนไกล
เชื่อกันได้ไหมคนดี
อย่าคิดว่าฉันนี้เป็นอื่น
ถ้ารักกัน....ขอเถอะนะ
เชื่อกันได้ไหม
อย่าเอ๋ยคำที่ฉันเสียใจ
รู้บ้างไหม....ฉันเจ็บมาพอแล้ว
ถ้ารักกัน...ก้อควรเห็นใจกันบ้าง
เจ็บนะ...เจ็บแทบขาดใจ
ยามเธอตัดพ้อต่อว่าฉัน
เจ็บนะ...เจ็บที่ตรงใจ
เจ็บแทบปางตาย
เแม้คนที่ฉันรัก
ไม่เคยเข้าใจกันเลย
ฉันผิดหรือไร
ผิดที่โง่งมง่ายบอกเธอ
ผิดที่ไว้ใจเธอ
กุหลาบไร้ใจ
22 มกราคม 2547 06:40 น.
ไร้ใจ
เปรียบใจคนเหมือนทะเล
ใจคนนั้นก้อโลเล.....
เหมือนคลื่นทะเล...
ที่กระโหมกะหน่ำ....
ยามมีพายุร้าย
เปรียบฉันดั่งเรื่อน้อย
ลอยร่อนในทะเล
เรื่อน้อยก้อลอยไป
หาจุดหมายปลายทาง
ร่องเรื่อน้อยเรือยไป
ร่องไปกลางทะเล
ร่องเรื่อ...ลำน้อยหารัก
เดินทางอยู่กลางคลื่นที่กะหน่ำ
มองหาจุดหมาย.....
มองหาชาดฝังเพื่อพักพิง
เหนื่อยนักกลับการเดินทาง
อันแสนยาวไกล
เดินจนเหนื่อย...ท้อใจ
มองหาจุดหมายก้อไม่มี
อยากรู้จัง...เรื่อลำน้อยคอยหารัก
จะมีไหมที่เรื่อลำนี้จะพบใคร
จะเจอจุดหมายที่เฝ้าฝันไว้
เหมือนดั่งชีวิตที่ไม่มีค่า
จะคุ้นและหาจุดหมายก้อไม่มี
อยากฝากชีวิตไว้กับทะเล
อยากฝากร่างอันไร้ค่า
อยากทิ้งร่างอันไร้ความหมาย
ทิ้งมันลงไปทะเลอันกว้างไกล
หมดแรงจะสู้ทน
หมดแรงที่จะก้าวฝัน
เดินทางอยู่เดี่ยวดายอ้างว้าง
จะเดินเพื่อใครจะเดินไปทำมัย
หยุดแล้วการเดินทาง
หยุดทุกอย่างไว้ที่นี้
เหนื่อยอยากพักสักที
ท้อแล้วนะ....จะมีใครไหม
รับฉันคนหมดความหมาย
รับฉันไว้ให้พักพิง...ยามเหนื่อยล้า
ได้ดูแลรักษาใจฉันนี้
กุหลาบไร้ใจ
22 มกราคม 2547 00:51 น.
ไร้ใจ
สายลมที่พัดผ่านไป
มันชังเหน็บหนาวเหลือไร
นั่งอยู่เดี๋ยวดาย......
นั่งมองเดือนมองดาว
ในยามค่ำคืนที่แสนเหงา
มองท้องฟ้าชังสุดสวย
อยากนอนหลับไหล
แล้วฝันเลยไป
ฝันถึงใครสักคน
ฝันว่ามีเธอคนที่รักเคียงข้างกัน
แต่ใยฟ้าชังใจร้ายเช่นนี้
ปล่อยให้ฉันคนนี้
นั่งยามนี้ไร้คนข้างกาย
ต้องนั่งอยู่ผู้เดี๋ยว
นั่งฝันรำไป...อยู่รำพัง
สายลมยามเย็นชังเหน็บหนาว
สายลมชาดหาดที่กว้างไกล
จะมองทุกหนแห่งใดก้อสุดสวย
แต่เพราะอะไรชีวิตฉันนี้
จึงไร้คนคนรักจริงอย่างนี้
ยามเย็นยามค่ำคืนที่แสนเศร้า
อยากมีสักใครได้ไหม
เข้าใจกัน....รักฉันเชื่อใจกัน
เดือนเจ้าขา
บอกได้เพราะอะไร
ชีวิตฉันนี้จึงเศร้าอยู่เลยไป
บอกกันได้....หรือฉันนี้ไม่มีรักแน่แล้ว
ขอเถอะน่าเดือนเจ้าขอ
ขอสักนาทีให้ฉันมีใครสักที่รัก
ไม่ลวงหลอกอย่างนี้ได้ไหม
ขาดแม้คนเข้าใจกัน
อยากทอฝัน....ให้สวยงาม
แต่ใยฝันนี้ชังอยู่แสนไกล
จะฝันไป....ยามใดก้ออยู่ผู้เดี่ยว
สายลมยามนี้ชังหนาวเน็บแทบขาดรอน
ต้องนั่งฝัน....นั่งมองเดือน...มองดาวเลยไป
อยากฝันอย่างนี้เลยไป
ฝันว่าเธอคนไกล....รักกันอย่างนี้เลยไป
แต่ฝัน....ฉันนี้ชังอยู่เลยไกล
จะฝันอย่างไร....จะฝันไปทำมัย
เพราะฝันต่อไปก้อ....ก้อไม่มีใคร
กุหลาบไร้ใจ
22 มกราคม 2547 00:48 น.
ไร้ใจ
ชาดหาดแสนสวยยามเย็น
ชังสวยสดงดงามยามนี้
สุดขบบฟ้าแสนกว้างไกล
แสงอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับ
กำลังหดหายกลายเป็นกลางคืน
หญิงหนึ่งที่เศร้าเสียใจกับชีวิตที่ผิดหวัง
นั่งมองสุบขอบทะเลที่แสนไกล
มองฟ้าอยู่อย่างไร้ค่า
นั่งฟังเพลงที่แสนรัก
แล้วคิดฝัน....อย่างมีความสุขในยามเย็น
ฝันในโลกอันแสนร้ายกาจ
ในโลกที่กว้างไกล
กับชีวิตผู้หญิงหนึ่งคนที่อยากมีรัก
อยากมีคนข้างกาย....แม้ฝันที่มี
รู้ตัวดี....ชีวิตที่มีจะไม่มีใคร
หนาวเหลือที่จะบรรยาย
หนาวเหน็บที่ขาดรอน
สายน้ำที่รินหาดทราย
ครื่นทะเลได้พัดเข้าริมฝังตามหาดนั้น
ยามค่ำคืนนี้
ผู้หญิงคนหนึ่ง...อยากมีฝัน
อยากให้ฝัน...นั้นเป็นจริง
มีใครสักคนจับมือฉันนี้แล้วเอ๋ย
รักกันนะ...จะรักเลยไปไม่เปลี่ยน
แต่ฝันที่มี....มันไม่จริง
นอนมองเดือนยามเย็น
มีเสียงเพลง....สายลมพัดผ่านไป
ชังสุขเหลือไรที่ชืนชมในยามนี้
เธออยู่หนใดคนรักฉัน
เหน็บหนาวกับสายลมที่พัดผ่านร่างกาย
ห่มผ้าก้อหายหนาว
แต่หนาวใจ....ใครเล่าจะเข้าใจ
หญิงคนหนึ่ง
อยากมีใคร.....ยามเย็นที่แสนหนาว
รักและห่วงใย....มาดูแลใจ
ให้หญิงคนหนึ่งได้หายหนาว
เพราะอะไรหน่อชีวิต
ชีวิตที่ไม่มีใคร
ชีวิตที่ใจหนาวเหน็บ
เกิดมาไม่มีใครต้องการเลย
เปลี่ยนได้ไหมฟ้า
เปลี่ยนชีวิตฉัน
เปลี่ยนความฝันหญิงหนึ่งให้เป็นจริง
อยากเปลี่ยนความฝัน
ที่เคยฝันอยู่เลยไป...ให้เป็นจริง
เพราะอะไรฟ้าจึงสร้างฉันมา
ปล่อยให้ฉันคนอยู่เดี่ยวดาย
กุหลาบไร้ใจ
หน้าส่วนตัว
722
