23 มกราคม 2547 22:29 น.
ไร้ใจ
ดึกดื่นค่ำคืนน้ี
ฉันนี้ก้อเหมือน...เช่นเคย
มองผ่านดาวและเดือน
ที่สวยงามยามได้ชื่นชม
สายลมที่พัดผ่าน
ชั่งเหน็บหนาวเหลือทน
ชีวิตที่เคยสุขสม
กับต้องตรอมตรม
ที่อยู่เดี๋ยวดาย
กับกาลเวลาที่ไม่หวนกลับ
ชีวิตรักต้องหมดไป
นั่งทนหนาวอยู่เดี่ยวดาย
ขาดคนข้างกายที่เข้าใจ
ชีวิตที่เดี่ยวดาย
จะนานเพียงใด
ก้อต้องทนต่อไป
อยากวอนสายลม
ช่วยหอบรัก...ที่อยู่แสนไกล
มาให้ฉันได้พักพิง
ยามเศร้าหมอง
ชีวิตที่เหงา เศร้า
อยากมีใครสักคนเดินร่วมทาง
กุหลาบไร้ใจ
23 มกราคม 2547 21:37 น.
ไร้ใจ
ชีวิตของสาวกลางคืน
ใครเล่าอยากมีชีวิตที่หมองมัว
ชีวิตทุกนาทีต้องขืนขม
ไม่มีใครอยากเป็น
แต่เพราะความจะเป็น
เขาเหล่านั้นจึงต้องทำ
ชีวิตที่มันไร้ค่า
ชีวิตที่หาคนจริงใจไม่ได้
ชีวิตพวกเขาต้องทนไป
ต้องดิ้นรนเลยไป
เพื่อความอยู่รอด
หยุดเสียที่ได้ไหม
หยุดประนามเขาเหล่านั้น
พวกเขาเจ็บมามากพอแล้ว
จะทำร้ายใจกันทำมัยเล่า
เห็นใจพวกเขาสักหน่อย
เขาเสียใจแค่ไหน
ใครอยากเป็นอย่างนี้
ลองหันกลับมามองตัวเองซิ
พวกเรา...นั้นมีดีแค่ไหน
ค่อยแต่จ้องมองคนอื่นเขา
ลองให้หันกลับมาดูตัวเอง
บ้างครั้งยังสู้เขาเหล่านั้นไม่ได้
คนเราคิดว่าดีแล้ว.....แน่ใจหรือ
บ้างคนเรียนสูง.....แต่ไร้สมอง
วันวันคิดแต่เรื่องไร้สาระ
หาเรื่องตีกัน....แทบทุกวัน
บางคนก้อบ้าแต่เรื่องเซ็ก
คิดว่าคนอื่นเขาขายตัว
แล้วต่ำต้อย....เสมอมา
ทำมัย....เพราะอะไร
คนมีความรู้ก้อดีแต่ไร้สมอง
เลือกชนชันกัน....อย่างนี้
หยุดเถอะ....หยุดเสียที
ถ้าคิดว่าตัวเองแสนดี
ไม่มีใครดีไปกว่าใครหลอก
หวนคิดกันสักนิด
คนกลางคืนเหล่านั้น
นั้นไม่ใช่ใครอื่น
ก้อลูกหลานคนไทยด้วยกัน
กุหลาบไร้ใจ
23 มกราคม 2547 21:06 น.
ไร้ใจ
บางครั้งสิ่งที่มี
มันก้อไม่ยั้งยื่น
แต่สิ่งที่ไม่คิดว่าจะมี
กลับอยู่ในใจ....ส่วนลึก
มันอดที่จะนึกไม่ได้
ทำมัย....
บางครั้งคนที่เราเชื่อและไว้ใจ
ที่พร้อมและฝากชีวิตไว้
กลับเป็นเหมือนส่วนเกิน
ของชีวิตเขาเลยมา
เขาไม่เคยคิดรักและห่วงใย
เศร้าเสียใจ...น้ำตาไหล
นั่งร้องไห้ร่ำไป....
รักที่เฝ้ารอทั้งชีวิต
ได้เจอเจอะกลับไม่เห็นค่ากัน
แปลกดีนะคนเรา
อยู่กับความ เหงา เศร้า
อยู่เดี๋ยวดายเลยมา
สิ่งที่คิดว่าใช่
มัน่เหมือนไม่มีความหมายอะไร
ชอบคิดฝันหลงละเมอ
กับความสุขที่เลือนลอย
ไม่มีวันเป็นจริง
กุหลาบไรใจ
23 มกราคม 2547 20:00 น.
ไร้ใจ
ตื่นเถอะ
ตื่นจากฝัน
แล้วเดินก้าวไป
อย่างไม่หยุดยั้ง
ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย
ให้เราต้องทำลงไป
เพื่อชีวิตใหม่
จะท้อแท้อยู่ใย
ยังมีคนอีกมากมาย
ที่รอกำลังใจ
จากกันนะตรงนี้
ไม่ผิดที่จะท้อแท้
กับชีวิตที่ผิดหวัง
แต่ผิดที่จะี่แพ้
เพราะใจเราไม่สู้ต่อ
จงยิ้มสู้กับวันข้างหน้า
ถึงจะเหนื่อยล้า
ก้อต้องทนไป
ยามใดที่อ่อนล้า
ถึงไม่มีใครใคร
ที่ห่วงใย...รักแน่ชั่วนิรันดน์
แต่ชีวิตต้องเดินก้าวไป
จะหยุดฝันได้อย่างไร
ในเมื่อเรายังมีลมหายใจ
จะต้องทนสู้ไป
ในโลกอันกว้างไกล
ยามเหนื่อยล้า
หยุดพักสักครา
หายเหนื่อยยามใด
ก้อเดินก้าวไป
สู้เส้นชัยแห่งฝัน
ตื่นเถอะน่าคนดี
อย่านอนเศร้าโศกกีอีกต่อไป
อย่าคิดว่าเธอไม่มีใคร
อย่าน้อยเธอยังมีฉันที่เคียงข้างเธอ
ถึงเธอกับฉันจะอยู่ห่างไกล
แต่ฉันคนนี้จะเป็นกำลังใจให้เสมอ
ยามใดเธอออ่นล้า....
อย่าเศร้าเสียใจ.....
เพราะฉันคนห่างไกล
รักและห่วงใยเธอทุกครา
แม้ยามเธอปวดร้าว
ฉันก้อเศร้าไม่แพ้ไปกว่าเธอ
เพราะรักและห่วงใยเธอ
ยามเธอเศร้าเสียน้ำตา
จะให้ฉันสุขได้อย่างไร
ยิ้มซิคนดี
ยิ้มให้กับวันข้างหน้า
ยิ้มแม้ต้องเสียน้ำตา
อย่าให้ใครตาหน้า
ว่าเราคนแพ้
จับมือฉันซิคนดี
ยามนี้เราจะสร้างฝัน
เราจะเดินเคียงข้างกัน
เดินไปสู้ฝันที่ตั้งใจไว้
กุหลาบไร้ใจ
23 มกราคม 2547 19:09 น.
ไร้ใจ
รักเธอคนดี
ที่อยู่แสนไกล
รักและห่วงใย
อยากบอกเธอทุกนาที
รักรักเธอได้ยินไหม
รักเธอจะรักเลยไป
รักจนหมดลมหายใจ
จะรักคนดีที่อยู่แสนไกล
จะรักคนดีอย่างนี้เลยไป
จะรักเธอคนดีที่อยู่ห่างไกล
ถึงต้องเจ็บแสนเจ็บ
ก้อจะรักเธอไม่แปลผัน
รู้ทั้งรู้เธอมีคนรักมากมาย
แต่ใจมันหลงรักเธอ
ไม่รู้เธอคิดถึงกันแค่ไหน
แต่ใจฉันรักเธอจนหมดใจ
จะเป็นอย่างก้อจะรัก
กุหลาบไร้ใจ
หน้าส่วนตัว
881
