7 มิถุนายน 2550 20:40 น.
ไรไก่
ดอกไม้ดินเบ่งบานยามฝนพรำ
ดินอุ้มน้ำชุ่มฉ่ำชุบบุปผา
ดอกไม้ดินบานงามชวนชื่นตา
เพิ่มคุณค่าดอกไม้ใกล้ใกล้มือ
เจ้าดอกไม้ประดับกับแผ่นดิน
น่ายลยินกลิ่นหอมพร้อมสร้างชื่อ
ดอกหญ้าปล้องครองใจใครเล่าลือ
นำเป็นสื่อถือรักที่งดงาม
แม้ดอกหญ้าค่ามีที่ผลตอบ
บางคนชอบแปรค่าพาเหยียดหยาม
ถือกำเนิดต้อยต่ำนำคิดตาม
ไร้เกียรติความถิ่นอยู่ชูหน้าตา
ดอกหญ้าปล้องต้องเฉาอย่างสิ้นศักดิ์
บทนี้เป็นวัฎจักรซ่อนปัญหา
คนนับถือเกียรติศักดิ์เน้นตีตรา
คิดเป็นกติกาค่าเพียงดิน
2 มิถุนายน 2550 21:59 น.
ไรไก่
ขอหัวใจของฉันนั้นกลับคืน
ตัดใจลืมฝืนคิดคนึงหา
ขอเอ่ยคำกล่าวนำเพื่ออำลา
ไม่กลับมาลารักเคยภักดี
เมือครั้งหนึ่งซึ่งเคยชิดสนิทแนบ
ได้อิงแอบอุ่นไอใจสุขี
รักหอมกรุ่นกลิ่นไอของไมตรี
และไม่มีวี่แววสิ้นรักกัน
เพราะคาดหวังเกินหวังดั่งคาดคิด
ไม่มีสิทธิ์คิดได้ใจใฝ่ฝัน
กับปัญหาค้างคาสารพัน
สิ่งสำคัญนั้นคือค่าหัวใจ
ไม่มีคำตัดพ้อหรือต่อว่า
เพราะคุณค่าแห่งรักไม่สดใส
ความรู้สึกลึกซึ้งเหินห่างไกล
เธอปล่อยให้ใครอื่นมาต่อเติม
แม้วันนี้ที่ขอลาน้ำตาเปื้อน
เปรียบเสมือนฝันร้ายย้ายมาเสริม
หมดสิ้นแรงสิ้นหวังรักคงเดิม
ขอไปเริ่มต้นใหม่ให้ตนเอง
หน้าส่วนตัว
4562
